Αυτές τις μέρες τα μάτια όλων βομβαρδίστηκαν με εικόνες φρίκης και απόλυτης δυστυχίας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ανασύρονταν νεκροί ή κατά τύχη ζωντανοί μέσα από τα συντρίμμια του δολοφονικού σεισμού στην Αϊτή. Εικόνες που σίγουρα άγγιξαν όλους μας και πολλοί έσπευσαν να προσφέρουν με όποιο χρηματικό ποσό μπορούσαν. Στιγμές άλλωστε που και η ίδια η Ελλάδα (αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα) έχει βιώσει… Μεταξύ άλλων ακούστηκαν απόψεις για σπίτια «τραπουλόχαρτα» και πενιχρά μέσα διάσωσης και περίθαλψης…Ίσως η εικόνα είναι πολύ ισχυρή και έτσι δεν κάνουμε την απλή σκέψη: τι ήταν η Αϊτή πριν το σεισμό; Ανάμεσα στην Κούβα και στη Δομινικανή Δημοκρατία, η νήσος της Αϊτής ξεκινά την σύγχρονη ιστορία της από την εποχή του δουλεμπορίου. Τότε η χώρα άνθισε οικονομικά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν το πρώτο κράτος που διοικήθηκε από μαύρους, μετά την επανάσταση έναντι των Γάλλων το 1791. Από τότε η ιστορία της είχε πολλά σκαμπανεβάσματα: Δικτατορίες, οικονομική εξαθλίωση, εξεγέρσεις, επεμβάσεις ξένων χωρών, αποτυχημένη προσπάθεια απελευθέρωση της αγοράς και κατάρρευση της οικονομίας στοιχειοθετούν μια…ταραχώδη σύγχρονη ιστορία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι κάτοικοί της να ζουν πραγματικά σε συνθήκες εξαθλίωσης. Οι υποδομές πρακτικά δεν υπήρχαν, τα σπίτια, αυτά που βλέπουμε να καλύπτουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, ήταν στην κυριολεξία παράγκες, νοσοκομεία ήταν ελάχιστα και με τραγικές ελλείψεις… Φυσικά όλα αυτά ελάχιστα γνωστά είναι στους περισσότερους, όπως άγνωστη είναι και η…τοπική σπεσιαλιτέ (με αρκετή δόση μαύρου χιούμορ…) . Οι κάτοικοι της χώρας, στην προσπάθειά τους να μειώσουν την πείνα τους, φτιάχνουν μπιφτέκια από…λάσπη! Χρησιμοποιούν χώμα και νερό, κάνουν πυλό, τον οποίο αφήνουν να στεγνώσει στον ήλιο και να γίνει «μπισκότο». Στη συνέχεια το τρώνε, για να ξεγελάσουν λίγο την πολυήμερή τους πείνα! Φυσικά οι περισσότεροι πάσχουν από στομαχικές διαταραχές, πόνους και κάποιοι δεν αντέχουν και πεθαίνουν…Εικόνες και λύσεις απελπισίας που αδυνατούμε να συλλάβουμε… Αυτή η εικόνα έρχεται τώρα να συμπληρωθεί από μια φυσική καταστροφή, που άφησε χιλιάδες νεκρούς πίσω της και ανθρώπους στην κυριολεξία να μην έχουν τίποτα. Η συνέχεια αναμένεται ακόμη χειρότερη, αφού υποδομές δεν υπάρχουν και οι επιδημίες θα ολοκληρώσουν δυστυχώς το τοπίο…Ένα τοπίο εξαθλίωσης και δυστυχίας, σε βαθμό που ενδεχομένως αδυνατούμε να συλλάβουμε πραγματικά. Ίσως τελικά όσοι επιβιώσουν από αυτή την καταστροφή να ζήσουν καλύτερα από πριν. Ίσως το παγκόσμιο ενδιαφέρον (άσχετα με το αν αυτό κρύβει ή όχι κάποιο μελλοντικό συμφέρον και ποιό) να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους, που δεκαετίες τώρα ζούσαν μην έχοντας απολύτως τίποτα, να ζήσουν κάπως καλύτερα. Άλλοι τραυματίες, άλλοι ανάπηροι, άλλοι έχοντας χάσει μέλη των οικογενειών τους, ίσως βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο πέρασμα του χρόνου. Το παγκόσμιο ενδιαφέρον και (δυστυχώς) τα συμφέροντα μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών και οι πολιτικές επιρροές θα φέρουν νοσοκομεία, οικισμούς αστέγων και υποτυπώδεις υποδομές…Υποδομές όμως που πριν δεν υπήρχαν, σε μια χώρα που το συνηθέστερο φάρμακο αποτελεί πολυτέλεια…Και φαγητό. Σε μια χώρα που το ψωμί είναι είδος πολυτελείας, η βοήθεια όλων μας είναι τεράστια. Μακάρι ο σεισμός να ήταν το τέλος της παρατεταμένης δυστυχίας των Αϊτινών. Μακάρι επίσης να μην χρειαστεί ένας όμοιός του για να αντιληφθούμε τη δυστυχία σε άλλες γωνιές της γης…Ίσως κάπου αλλού φτιάχνουν το ίδιο «μπισκότο»…Ίσως εκεί να μην έχουν καν νερό για να το φτιάξουν… Θ. Τσιλιμπάρης
