Για τον «Καλλικράτη» υπάρχουν πολλές ενστάσεις, τόσο για το περιεχόμενό του, όσο και για τις πιθανότητες επιτυχίας που έχει αυτή η μεταρρύθμιση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όπως συνηθίζεται όμως σ’ αυτή τη χώρα, δε ρωτηθήκαμε και ποτέ. Μας άφησαν μόνο να ασχολούμαστε με το χωροταξικό, το οποίο ο περισσότερος κόσμος σνόμπαρε, θεωρώντας το απλά αγώνα δρόμου τοπικών παραγόντων για να έχουν εξασφαλισμένη καρέκλα και στη νέα τάξη πραγμάτων.
Με τα μαντάτα που πήραμε από το υπουργείο εσωτερικών για την τελική διαίρεση του Νομού Κορινθίας, οι υποψίες του κόσμου δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Ο Δήμος Σικυωνίων φορτώνεται μια τεράστια ορεινή έκταση από χωριά των 100-200 κατοίκων και στην παραλιακή ζώνη παραμένει ως είχε. Με λίγα λόγια, τα ίδια έσοδα που απέφερε η παραλιακή ζώνη, θα μοιράζονται για τη συντήρηση δρόμων, σχολείων, υπηρεσιών κλπ σε μια περιοχή η οποία αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων εδώ και χρόνια λόγω του δυσπρόσιτου χαρακτήρα της, της γήρανσης του πληθυσμού και της εγκατάλειψης από τους νέους. Φυσικά η συνένωση αυτή δε συμφέρει ούτε τους ορεινούς δήμους, ειδικά το Φενεό, που θα αποτελεί ένα απομακρυσμένο τμήμα με ποσοστό λιγότερο από 10% επί του πληθυσμού του νέου δήμου.
Από την άλλη, στα ανατολικά μας εφευρέθηκε ο Δήμος Βέλου-Βόχας, ένας δήμος επίσης μικρός σε πληθυσμό και χωρίς κάποιο ξεκάθαρο κέντρο, ο οποίος αποκόπτει δύο περιοχές που παραδοσιακά μοιράζονται πολλά. Σαν κάτοικος Βέλου επί 27 χρόνια, γνωρίζω ότι σχεδόν για όλες μας τις δουλειές ερχόμασταν στο Κιάτο: δημόσιες υπηρεσίες, ψώνια, τράπεζες, γιατροί, σχολεία (για όσους δεν πήγαιναν γενικό λύκειο), φροντιστήρια και πολλά άλλα. Μεγάλο ποσοστό κατοίκων του Βέλου διατηρούν καταστήματα ή εργάζονται σαν υπάλληλοι στο Κιάτο. Όταν ήμουν φοιτητής και αργότερα στο στρατό, οι περισσότεροι που καταγόμασταν από το Βέλο, όταν μας ρωτούσαν από πού είμαστε, συνήθως λέγαμε «από το Κιάτο», θεωρώντας το σχεδόν ίδια περιοχή. Οι δύο δήμοι επίσης είχαν και έχουν συνεργασία σε κάποια ζητήματα, όπως τη διαχείριση των απορριμμάτων. Μέσα σ’ όλα αυτά, συνηθίζαμε να πηγαίνουμε και για καφέ ή μπάνιο στο Βραχάτι, όσο για το Ζευγολατιό, που απ’ ότι φαίνεται θα είναι η έδρα του νέου δήμου, μάλλον δεν είχαμε και πολλές σχέσεις.
Οι ισχυρισμοί, λοιπόν, συγκεκριμένων παραγόντων του Βέλου, ότι «οι νέοι της περιοχής μας δεν ξέρουν το Κιάτο, έχουν σχέσεις μόνο με το Βραχάτι» είναι για γέλια. Ο …καφές γίνεται κριτήριο διοικητικής διαίρεσης ή τουλάχιστον αυτό πλασάρουν σαν επιχείρημα στον κόσμο, ελλείψει άλλων. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο έναν ιδιότυπο τοπικισμό, ο οποίος είναι για ακόμα περισσότερα γέλια, όταν μιλάμε για δύο περιοχές των οποίων οι κάτοικοι έχουν μάθει ήδη να ζουν μαζί, στις ίδιες παρέες, στις ίδιες οικογένειες, στα ίδια στέκια, στα ίδια σχολεία, στις ίδιες δουλειές κλπ.
Από την πλευρά τους, οι παράγοντες του Κιάτου αντιμετώπισαν το Βέλο και τους άλλους δήμους που πρότειναν για συνένωση με το Δήμο Σικυωνίων σαν αποικίες. Δεν έγινε καμία σοβαρή προσπάθεια, ενώ υπήρχαν επιχειρήματα, να πειστούν οι κάτοικοι του Βέλου για την αναγκαιότητα και τα οφέλη αυτής της συνένωσης. Δεν έγινε καμία προσέγγιση σε κανένα επίπεδο ώστε να συζητηθούν οι αναπτυξιακές προοπτικές του νέου Δήμου και να νιώσει και το Βέλο ότι θα έχει σημαντικό ρόλο σ’ αυτόν. Όπως ο αιώνιος δήμαρχος του Βέλου, έτσι και οι αντίστοιχοι παράγοντες του Κιάτου έδωσαν την εντύπωση ότι απλά τραβάνε γραμμές στο χάρτη, σχεδιάζοντας το νέο βασίλειο που ονειρεύονταν πως θα διοικούσαν. Οι τελευταίοι όμως λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Το συμφέρον των πολιτών και του τόπου επιβάλλει, έστω και την τελευταία στιγμή, η διαίρεση αυτή να αλλάξει και οι δύο δήμοι να σχεδιάσουν μαζί το μέλλον τους. Βέλο και Κιάτο είναι στην ουσία μία οικιστική οντότητα, μία πόλη και τα συμφέροντα των κατοίκων σχεδόν κοινά. Οποιαδήποτε διαχωριστική γραμμή τραβηχτεί με το ζόρι θα είναι έγκλημα και για τις δύο περιοχές και θα έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει προσωπικές μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Υπογράψτε για τη συνένωση των δύο δήμων εδώ:
Δημήτρης Ηλιόπουλος
