Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

A.M.E.A: Πόσο εύκολη είναι η ζωή στο Κιάτο;

Πόσο εύκολη είναι η ζωή στο Κιάτο για τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές στα δημόσια κτήρια, στους χώρους αναψυχής αλλά και στους δρόμους, για τα άτομα που ανήκουν στις λεγόμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ηλικιωμένοι, έγκυες κ.λ.π.);

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολλή συζήτηση και έχει υπάρξει ευαισθητοποίηση και βελτίωση των υποδομών για τα ΑΜΕΑ και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες γενικότερα. Η ευαισθητοποίηση αυτή έχει αποτελέσματα, τουλάχιστον σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε στο παρελθόν. Όμως, αναμφίβολα χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά και προσοχή προς αυτή την κατεύθυνση αφού ακόμα και σήμερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά στην καθημερινότητά τους είναι τεράστια, οι υποδομές, αν και βελτιωμένες, παραμένουν ελλιπείς ενώ η πολιτεία με πολύ αργούς ρυθμούς εφαρμόζει τις ρυθμίσεις του νομοθετικού πλαισίου που αφορούν τα ΑΜΕΑ.

Τι υποδομές υπάρχουν στο Κιάτο;

Ας δούμε την πόλη μας, το Κιάτο, μέσα από μερικά παραδείγματα. Στο Δημαρχείο μόλις φέτος, με πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής, εγκαταστάθηκε ανελκυστήρας ώστε να έχουν οι ευπαθείς αυτές ομάδες ευκολότερη πρόσβαση στις υπηρεσίες του Δήμου που βρίσκονται στον όροφο. Πολλές κατηγορίες ΑΜΕΑ όμως ακόμα και τώρα δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα αφού δεν υπάρχει ειδική ράμπα που να φτάνει ως το σημείο που βρίσκεται ο ανελκυστήρας. Το Αστυνομικό Τμήμα του Κιάτου επίσης θεωρείται «άβατο» για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες, αφού στεγάζεται σε ορόφους κτηρίου με πολλά σκαλιά και ανελκυστήρας δεν υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για την Πυροσβεστική Υπηρεσία η οποία συστεγάζεται με το Αστυνομικό Τμήμα, καθώς και για τη Δ.Ο.Υ. (Εφορεία) του Κιάτου. Φυσικά υπάρχουν και Υπηρεσίες που έχουν τις κατάλληλες υποδομές, όπως είναι το Ταχυδρομείο και τα Κ.Ε.Π.
Όμως είναι απαραίτητο να υπάρχουν σε όλα τα κτήρια όπου στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες γιατί αν δεν υπάρχουν εκεί οι απαιτούμενες για τα ΑΜΕΑ υποδομές, τότε πώς απαιτείται να υπάρχουν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις; Και μια και αναφερθήκαμε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις απλά να σκεφτούμε ότι τα εστιατόρια και οι καφετέριες που παρέχουν επί της ουσίας τη δυνατότητα σε ένα άτομο που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι να έχει πρόσβαση σε ειδική για ΑΜΕΑ τουαλέτα είναι ελάχιστα.
Και ένα ρητορικό ερώτημα. Πόσο εύκολη είναι η μετακίνηση ενός ατόμου με κινητικές δυσκολίες στα πεζοδρόμια; Το ίδιο το κράτος (με τη μορφή της ΔΕΗ, του Δήμου κ.α.) τοποθετεί στα πεζοδρόμια κολώνες, ταμπέλες, δέντρα κ.λ.π. σε σημεία και με τρόπο που εμποδίζεται η μετακίνηση αυτών των συνανθρώπων μας. Και βέβαια η κατάσταση με τα σταθμευμένα αυτοκίνητα είναι γνωστή.
Ίσως να μην είναι εύκολο να μπει ο καθένας στη θέση κάποιου ατόμου με κινητικές δυσκολίες και να καταλάβει πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η καθημερινότητά του. Όμως το ίδιο το κράτος που θεσπίζει τους νόμους και προάγει την ευαισθητοποίηση για τα ΑΜΕΑ δεν επιτρέπεται την ίδια στιγμή με τις ενέργειές του ή τις παραλείψεις του να δυσκολεύει τη ζωή αυτών των συνανθρώπων μας.
Μπορεί να είναι λίγοι όμως αυτό δε σημαίνει ότι είναι κατώτεροι. Εξάλλου αυτή είναι και η ουσία της δημοκρατίας. Οι λίγοι να έχουν ίσα δικαιώματα με τους πολλούς. Ας σκύψουμε λοιπόν όλοι επάνω στα προβλήματα αυτών των συνανθρώπων μας και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή τους ομορφότερη…

Νίκος Παπαθεοφάνους