Δεν μπορώ να κατανοήσω, γιατί η εκκλησία, εμφανίζει δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πρόσωπα.
Το ένα γεμάτο αγάπη, σεβασμό προς κάθε διαφορετικότητα, αλληλεγγύη, προσφορά και κοινωνικό έργο και το άλλο γεμάτο διαχωριστικές γραμμές, προκαταλήψεις σε βάρος συνανθρώπων μας, φοβικές αντιδράσεις απέναντι στο διαφορετικό και θρησκευτικό φανατισμό.
Το κακό πρόσωπο της εκκλησίας, ατυχώς κατά την γνώμη μου εμφανίστηκε, με την εγκύκλιο του Μητροπολίτη κ. Διονύσιου εν όψη της έναρξη μαθημάτων των κατηχητικών σχολείων, που προτρέπει σε πνευματική αφύπνιση, επαγρύπνηση και ανάληψη δραστηριοτήτων τον κλήρο, για να προστατεύσει τα θρησκευτικά ιδεώδη του ποιμνίου του και κυρίως τον ευαίσθητο χώρο της νεολαίας που κινδυνεύει περισσότερο, λόγω της αλλοίωσης του πληθυσμού με την εισροή εις την χώρα μας αλλόπιστων δηλαδή μεταναστών, αλλοίωσης των ορθοδόξων κριτηρίων κλπ.
Υπήρξαν δικαιολογημένες αντιδράσεις από πολλούς, γιατί θεωρούν ότι ο ρόλος της εκκλησίας μπορεί και πρέπει να είναι διαφορετικός, γιατί θέλουν να βλέπουν το καλό πρόσωπο της εκκλησίας.
Είναι γνωστό, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει να επιδείξει ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο. Με ευαισθησία, υποστηρίζει τις κοινωνικά αδύναμες ομάδες και συμβάλλει στη δημιουργία μιας νέας αντίληψης για τον ανθρωπισμό.
Ενδεικτικά παραδείγματα της κοινωνικής προσφοράς της Εκκλησίας, που πραγματικά δείχνουν σεβασμό σε κάθε διαφορετικότητα που έχει σχέση με θρησκευτικές, πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις, είναι :
- Η ανθρωπιστική βοήθεια που παρέδωσε, στους πυροπαθείς Έλληνες και μετανάστες (καταυλισμός των Κούρδων) του Δήμου Πεντέλης.
- Η ανθρωπιστική βοήθεια με τρόφιμα, σε ανταπόκριση αιτήματος του Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν, προς ενίσχυση του προσφυγικού καταυλισμού Λαυρίου.
- Η ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο στην ακριτική Λέρο.
- Το πολυπολιτισμικό σχολείο, με Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο που κατασκεύασε η “Αλληλεγγύη” της Εκκλησίας της Ελλάδος με τη συγχρηματοδότηση του Υπουργείου Εξωτερικών στο Χαλέπι της Συρίας.
Άλλωστε, για την υποστήριξη των μεταναστών, η “Αλληλεγγύη” της Εκκλησίας της Ελλάδος, διεκδίκησε βραβείο της κοινωνίας των πολιτών στη διάρκεια του παγκόσμιου φόρουμ για την μετανάστευση που έγινε στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα.
Είναι επίσης χρήσιμο για την κοινωνία μας, να γνωρίζουμε τις απόψεις φωτισμένων ιεραρχών, όπως του Αρχιεπίσκοπου Αλβανίας κ. Αναστάσιου, για το ρόλο της εκκλησίας και την στάση μας απέναντι στους μετανάστες και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Λέει λοιπόν :
«Η Εκκλησία έχει χρέος να αγωνίζεται για δικαιότερους κοινωνικούς θεσμούς, διορατικές ρυθμίσεις, περισσότερη αλληλεγγύη, γνησιότερη αγάπη.
Η θέση της Εκκλησίας, ως συνόλου και κάθε χριστιανού προσωπικά, είναι ο σεβασμός παντός ανθρωπίνου προσώπου, ανεξαρτήτως καταγωγής η γλώσσας, ιδιαιτέρως όταν βρίσκεται σε δοκιμασία και ανάγκη. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν αναμφισβήτητα οι μετανάστες και η Εκκλησία αυτό το πνεύμα καλλιεργεί και ενισχύει, στηλιτεύοντας τον ρατσισμό και συμβάλλοντας στην ομαλή ένταξή τους στην τοπική κοινωνία. Υπάρχουν, βεβαίως, και περιπτώσεις όπου ορισμένοι μετανάστες δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα. Αλλά από καμιά κοινωνική ομάδα δεν λείπουν τα αρνητικά παραδείγματα. Ας μη παραθεωρείται όμως το γεγονός ότι οι μετανάστες συνέβαλαν και στην ανάπτυξη της οικονομίας σε ανάγκες οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν από εντοπίους.»
Προσυπογράφω και το εξαιρετικό άρθρο του Κορίνθιου- Κώστα Παππή για τους “μετανάστες και ρατσισμός” δημοσιευμένο στο blog του (costaspappis.blogspot.com), όπου αναφέρει μεταξύ άλλων :
«Το ζήτημα των μεταναστών δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει κανείς μόνο με το μυαλό ή μόνο με το συναίσθημα. Πρέπει να λειτουργήσει και η μνήμη. Μνήμη που αναφέρεται στους δικούς μας μετανάστες “νόμιμους” και “παράνομους”. Αυτή, να μην τη χάσουμε ποτέ, γιατί αλλιώς χάνουμε την ψυχή μας.»
O Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Διονύσιος έχει πάρει πρωτοβουλίες στήριξης των κοινωνικά αδύναμων με την παροχή προς αυτούς “γευμάτων αγάπης”. Γι’ αυτό και το περιεχόμενο της επιστολής του που αναφέρεται στους μετανάστες τον αδικεί.
Πιστεύω ότι θα πάρει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε, να μην καλλιεργηθεί ρατσιστική αντίληψη και συμπεριφορά προς συνανθρώπους μας ανεξαρτήτως θρησκεύματος, χρώματος και εθνικότητας.
Θεωρώ όμως, ότι οι σημερινές συνθήκες απαιτούν την ανάληψη μιας πλατιάς πρωτοβουλίας στην Κορινθία, από πολίτες, συλλογικότητες, τοπική αυτοδιοίκηση και εκκλησία, για έναν Φορέα υποστήριξης, εκπαίδευσης και ένταξης μεταναστών κατά τα πρότυπα του “ανοικτού σχολείου μεταναστών” που ήδη με μεγάλη επιτυχία λειτουργεί σε Αθήνα και Πειραιά. Η υποστήριξη και η συμμετοχή της εκκλησίας σε μια τέτοια πρωτοβουλία και προσπάθεια που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, πιστεύω ότι θα συμβάλλει στον ρόλο και το πρόσωπο της εκκλησίας που θέλουμε όλοι .
Λεωνίδας Φωτιάδης
