Αυτά δυστυχώς έπραξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες με τη δημαγωγία τους, με τους μηχανισμούς εξυπηρέτησης & το κομματικό κράτος που είχαν εγκαθιδρύσει & με στήριγμα την απαιτούμενη για αυτές τις περιπτώσεις προπαγάνδα είχαν
παραπλανήσει το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού! Μάλιστα σήμερα, εντελώς ανερυθρίαστα, παρά τα όσα τραγικά έπραξαν επιθυμούν να μας «ξανασώσουν», επικαλούμενοι μάλιστα τον ίδιο αποτυχημένο μονόδρομο, τον οποίο έχουν δεσμευτεί ότι θα εφαρμόσουν και μετεκλογικά!!!
Επιστρατεύουν δε διάφορα εκβιαστικά & εκφοβιστικά για τον κόσμο ψευτοδιλήμματα όπως: ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση ή ακυβερνησία, ευρώ ή δραχμή κλπ. Και αποσιωπούνται κάποιες απλές αλήθειες, όπως ότι τόσα χρόνια οι ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, με τη βοήθεια καλπονοθευτηκών εκλογικών νόμων, μας οδήγησαν στην καταστροφή! Όπως επίσης ότι για τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος χρειάζονται να υπάρχουν συγκλίνουσες, αν όχι ταυτόσημες, οικονομίες. Και σίγουρα μη ανταγωνιστικές!
Βλέπετε όμως να ισχύει τίποτε από τα παραπάνω μεταξύ των χωρών του αδύνατου νότου & των ισχυρών Γερμανίας & Γαλλίας; Βλέπετε η πολιτική των χωρών αυτών καθώς και των «κολαούζων» τους να υπήρξε ποτέ υποστηρικτική & αλληλέγγυα προς τις πιο αδύνατες χώρες; Είναι ή όχι η αλληλεγγύη και η υποστήριξη των δυνατών χωρών προς τις αδύναμες από τις βασικές προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί μια ενωμένη Ευρώπη (& όχι μόνο) των λαών; Ή μήπως ο τοκογλυφικός δανεισμός & το βαρύ τίμημα που πληρώνει για αυτόν ο Ελληνικός λαός μπορούν να θεωρηθούν ως ένδειξη βοήθειας; Επιπλέον η ανέχεια, η ανεργία, οι απολύσεις αφήνουν πάντα την ίδια πικρή γεύση, ανεξαρτήτως του νομίσματος με το οποίο θα συμβούν.
Οι λύσεις του τεράστιου προβλήματος που δημιούργησαν όσοι μας κυβέρνησαν μέχρι σήμερα θα είναι δύσκολες, ανεξαρτήτως νομίσματος. Το ζητούμενο όμως είναι να τεθεί ένα τέρμα στον οικονομικό κατήφορο, να μπει μια στέρεη βάση, που θ’ αποτρέψει την περαιτέρω ύφεση, την οποία δημιουργεί η λήψη αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας, ώστε ν’ αρχίσει σιγά – σιγά ν’ ανατάσσεται η οικονομία μας! Αυτό προϋποθέτει αλλαγή πολιτικής, που θα εφαρμόσουν δυνάμεις που θα την πιστεύουν & που θα έχουν διάθεση να την παλέψουν.
Η υφιστάμενη πανευρωπαϊκή πολιτική των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, πέραν από αναποτελεσματική & επώδυνη για τους πολίτες, είναι και παράδοξη, αφού θέλει ν’ αντιμετωπίσει όλες τις ασθένειες με το ίδιο φάρμακο! Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η φούσκα των κατασκευών, η τραπεζική φούσκα, η κρίση χρέους αντιμετωπίζονται πάντα με περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιβολή φόρων κλπ!
Υπάρχει όμως άλλη εφαρμόσιμη πολιτική; Βεβαίως και υπάρχει, που προφανώς δεν την πιστεύουν ή δεν μπορούν ή δε θέλουν να εφαρμόσουν όσοι μας οδήγησαν στο χείλος της αβύσσου. Γιατί δηλαδή οι δανειστές μας να δανείζονται από την ΕΚΤ με 1% και στη συνέχεια να μας δανείζουν π.χ. με 6%; Γιατί η ίδια ΕΚΤ να μην μπορεί να κόψει νόμισμα όπως κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου; Γιατί στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης των χωρών να μην υπάρχει ευρωομόλογο; Επειδή δεν το επιθυμεί η Γερμανία; Γιατί όμως η Γερμανία μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, από τον οποίο βγήκε με κατεστραμμένη οικονομία, διέγραψε μεγάλο κομμάτι του χρέους της & το υπόλοιπο άρχισε να το ξεπληρώνει σιγά – σιγά & αφού προηγουμένως ανάσανε οικονομικά; Γιατί κάτι αντίστοιχο δε μπορεί να γίνει και με την περίπτωση της χώρας μας; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς με τους δανειστές μας & ν’ αναγνωρίζουμε το χρέος μας. Ποιους δανειστές; Τους τοκογλύφους; Σε μια συμφωνία δανεισμού ευθύνη δεν έχουν μόνο όσοι δανείζονται αλλά και εκείνοι που δανείζουν τοκογλυφικά, αψηφώντας ότι ένας λαός θα ματώσει για να ξεπληρώσει το χρέος. Οι δανειστές αναλαμβάνουν & αυτοί ευθύνη & γνωρίζουν ότι μέρος τους χρέους μπορεί να είναι ανέφικτο να το εισπράξουν, για αυτό αφενός βάζουν υψηλό επιτόκιο και αφετέρου ασφαλίζουν το κεφάλαιο που δανείζουν! Και από την άλλη πλευρά ποιο χρέος; Ποσά απ’ αυτά που δανειστήκαμε χρησιμοποιήθηκαν για κοινωνικές ανάγκες; Είναι ή όχι ένα τεράστιο μέρος του επαχθές; Δεν πρέπει αυτό το τεράστιο ζήτημα να εξακριβωθεί;
Όσον αφορά δε στην εσωτερική οικονομική πολιτική χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, που μπορεί να επιτευχθεί με μια φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία θα περιλαμβάνει φορολόγηση της μεγάλης ιδιοκτησίας & των υψηλών εισοδημάτων, διεύρυνση της φορολογικής βάσης, αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρήσεων & κυρίως όσων τα τελευταία χρόνια σημείωσαν υπερκέρδη & φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Επίσης χρειάζεται να υπάρχει αποφασιστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών & ανασυγκρότηση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας (επενδύσεις σε έρευνα & νέες τεχνολογίες, εναλλακτικές πηγές ενέργειας κλπ). Τέλος είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι πρέπει να παταχτούν η φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, εισφοροδιαφυγή & να λειτουργήσουν "ρολόι" οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους.
Συνεπώς υπάρχει εναλλακτικός δρόμος εξεύρεσης πόρων, που θα εγγυώνται την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων και την ανάκαμψη της οικονομίας. Αρκεί αυτόν το δρόμο να τον ανακαλύψουν οι πολίτες & κυρίως ν’ απαιτήσουν να εφαρμοστεί!
Πάνος Κατσούλας
