ΆΛΛΑΞΕ και η ώρα, από χειμερινή έχουμε πλέον θερινή. Αυτή την ανωμαλία της αλλαγής της ώρας ποτέ δεν την κατάλαβα. Όταν καθιερώθηκε το πρώτο παραμύθι που μας είπαν ήταν η εξοικονόμηση ρεύματος. Αργότερα το δεύτερο παραμύθι είχε σχέση με τα χρηματιστήρια. Τώρα για ποιο λόγο συνεχίζεται? και σε τι εξυπηρετεί επιτέλους ?
ΣΤΙΣ 20/03 στο δημοτικό θέατρο Κιάτου έγινε ημερίδα με θέμα τη διαχείριση των απορριμμάτων με κυρίαρχο σύνθημα ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΟΧΙ ΚΑΥΣΗ.
ΣΤΙΣ 21/03 είχαμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Έγινε εκδήλωση αφιερωμένη στον Ξυλοκαστρίτη ποιητή Τάκη Μιχόπουλο. Η επιμέλεια και οργάνωση έγινα από την Σικυώνια σκηνή, που τον τελευταίο καιρό έχει έντονη παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου μας.
ΒΕΒΑΙΑ στις 21 Μαρτίου ήταν και η ημέρα ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ουδείς όμως ασχολήθηκε!
ΣΤΙΣ 25/03 ο Ν.Ο.Κ συμμετείχε στον ιστιοπλοϊκό αγώνα της Ύδρας και ανοίγει την αγωνιστική σαιζόν συμμετέχοντας αλλά και διοργανώνοντας αγώνες στον Κορινθιακό.
ΠΑΝΤΩΣ οι μοναδικοί που συνεχίζουν να κάνουν παρελάσεις είμαστε εμείς, οι βορειοκορεάτες και οι ομογενείς στη Νέα Υόρκη, με εθνική τραγουδίστρια την Καλομοίρα και την εθνική dj Άντζελα Παντελή η οποία παίζει μουσική από 3 ετών και που να δείτε το άρμα με τους fun της Μυκόνου που παρελαύνουν στην 5η λεωφόρο!ΣΤΙΣ 23/03 στις αποθήκες ΑΣΟ και ώρα 8: 30 μ. μ θα γίνει εορτασμός με αφορμή την παγκόσμια ημέρα του θεάτρου, με θέμα ο Ρίτσος ως παιδαγωγός. Θα δοθεί και μια θεατρική παράσταση από την ποιητική συλλογή του Γ. Ρίτσου σε θεατρική μορφή από τη Σικυώνια σκηνή.
ΣΤΙΣ 27/03 στο δημοτικό θέατρο θα παρουσιαστεί η παράσταση Ηθοποιός σημαίνει φως.
ΣΤΙΣ 02/04 ο σύλλογος σαν παραμύθι σας προσκαλεί στις 7 μ. μ στην αίθουσα ΚΟΔΕΣ για μια φιλική συνάντηση με θέμα τους στόχους και τις δραστηριότητες του συλλόγου.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ οι δηλώσεις συμμετοχής για την 7η Rock Συνάντηση Κιάτου, όπου ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα δήλωσαν συμμετοχή αλλά προτεραιότητα έχουν πάντα τα Κορινθιακά συγκροτήματα.
ΠΡΟΤΑΣΗ κάνω και ας πάει στο βρόντο, την παγκόσμια ημέρα θεάτρου να την γιορτάζαμε κάθε μέρα, όλοι κομπάρσοι είμαστε σε μια τεράστια θεατρική σκηνή όπου τις ζωές μας πια τις κανονίζουν οι εκάστοτε σκηνοθέτες. Όλοι διαθέτουμε υποκριτικό ταλέντο αλλά τα όσκαρ τα παίρνουν τα λαμόγια !ΕΝΤΑΞΕΙ δεν λέω, καλοί χρυσοί οι Ελύτης, Ρίτσος και λοιπές (κλασικές) ποιητικές δυνάμεις, αλλά πολύ mainstream για τα δικά μου γούστα.
Ο ΠΙΟ επίκαιρος όλων με την ποίησή του ήταν και είναι ο μέγας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1853-1919) με πρόλαβε ο parakato.gr όπου ήδη έχει βάλει στο site του ένα υπέροχο ποίημά του (ποιος είδε κράτος λιγοστό).
ΚΛΕΙΝΩ διαλέγοντας ένα μυρωμένο ποίημα του Γ. Σουρή, όπου πολύ πριν τυπωθεί, κυκλοφορούσε σε χειρόγραφα από χέρι σε χέρι για ευνόητους λόγους (βλ. λογοκρισία). Πιστεύω ότι σήμερα διαβάζοντας αυτό το ποίημα δεν θα σας πιάσουν συντηρητικές αγκυλώσεις γιατί η ποίηση δεν είναι μόνο ρομαντισμός, έρωτας και υπαρξιακά αδιέξοδα αλλά και σάτιρα όπου με μία λέξη (σκατά) μπορείς να τα πείς όλα.
ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!
