Αν δεν πέσει δεν πείθει κανέναν ότι χρειάζεται βοήθεια. Γι’ αυτό και από μόνο του αποφάσισε, ευγενικά, όπως αρμόζει στην καταγωγή του, να πετάει κανα κομμάτι που και που από πάνω του μήπως και ευαισθητοποιηθεί κάποιος, μιας και ο γέρικος σκελετός του δεν αντέχει άλλο πια το βάρος.
Το αποτέλεσμα που έχει το πέρασμα του χρόνου πάνω σε κάθε υλικό, είναι διαφορετικό: π.χ. το δέρμα ζαρώνει,` το τσιμέντο δεν ζαρώνει ή δεν εξατμίζεται προς τα πάνω, τρίβεται προς τα κάτω! Το τούβλο αντέχει πιο πολύ, αλλά με τσιμέντο σκόνη… δεν κρατιέται και πέφτει! Το σίδερο δεν πέφτει αλλά οξειδώνεται και διώχνει ότι υπάρχει πάνω του! Το ξύλο έχει πετάξει κάθε πανωφόρι και γδέρνεται αδύναμο να συγκρατήσει κάθε σιδερικό μέσα του! Τα τζάμια στέκουν αγέρωχα όσο τους το επιτρέπει ο στόκος! Δυστυχώς το μωσαϊκό δεν έχει παραστάσεις ώστε να τρομοκρατήσει με την έλλειψη κομματιών.
Την ίδια πορεία έχουν και οι ιστορικές τουαλέτες που συνοδεύουν το κτήριο αφού είναι από τις πρώτες που στήθηκαν (ως δημόσιες) από την εγκατάσταση κατοίκων στην περιοχή.
Τελικά οι μαρμάρινες σκάλες και ο ιστός της σημαίας θα στέκουν για να θυμίζουν ότι «κάποτε εδώ ήταν …» ΤΙ;
Δεν ξέρουμε με τι τίτλο θα μείνει στην ιστορία. (γιατί για πραγματικότητα… το βλέπω να εξαφανίζεται).
Ευτυχώς υπάρχουν οι 2 προκάτ αίθουσες να διακοσμούν το προαύλιο, που θα μπορούν να στεγάσουν (αν ΔΕΝ βρέχει) τους 130 μαθητές, σε περίπτωση ταχείας αποσύνθεσης.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Μάγια Χρ. Χίνου
