Η χώρα κυβερνάται εδώ και δεκαετίες από ένα πολύπλοκο παρασιτικό κύκλωμα εκατομμυριούχων, που στο προσκήνιό του έχει πολιτικά πρόσωπα και στο παρασκήνιο «βαρόνους» των ΜΜΕ, επιχειρηματίες και τραπεζίτες. Όλοι αυτοί, με τις σχέσεις αλληλεξάρτησης που διαμορφώνουν μεταξύ τους, καταφέρνουν να κερδίζουν αυτό που θέλουν, εις βάρος της κοινωνίας: οι μεν χτίζουν πολιτικές καριέρες μέσα από τη χρηματοδότηση και υπερπροβολή στα μέσα, οι δε κερδίζουν χρυσοφόρες συμβάσεις με το Δημόσιο και αποφάσεις που τους ευνοούν ή τους προστατεύουν από το όποιο επιχειρηματικό ρίσκο.
Μπορούν και επιβιώνουν όλα αυτά τα χρόνια, με δύο κυρίως τρόπους: με τον έλεγχο των ΜΜΕ και με την υποστήριξη ενός –όχι και τόσο μικρού- στρατού μικρομεσαίων παραγόντων, που παίζουν το ρόλο μεσολαβητή ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος. Τοπικοί κομματάρχες, στελέχη της δημόσιας διοίκησης, κυβερνητικοί συνδικαλιστές και άλλα φυντάνια στους οποίους πρέπει ο πολίτης να απευθυνθεί για να βρει δουλειά, για να πάει καλά η επιχείρησή του, για να εξυπηρετηθεί σε υποθέσεις του με το Δημόσιο, για να πάρει επιδότηση, για να μην πάει το παιδί του φαντάρος στον Έβρο κλπ.
Χωρίς να παραβλέπουμε την κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και την ανικανότητα της (υποτιθέμενης) Ενωμένης Ευρώπης να προστατεύσει τις χώρες της, η ιδιαιτερότητα της ελληνικής κρίσης, που είναι οφθαλμοφανής, οφείλεται κυρίως σε αυτό το κύκλωμα.
Εδώ και 2,5 χρόνια, που η χώρα βρίσκεται σε κρίση, το κύκλωμα αυτό, μεθοδικά και οργανωμένα προσπαθεί να κρατήσει το πάνω χέρι, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη, η οποία, μαθημένη στον ατομισμό εδώ και δεκαετίες, δεν έχει τα αντανακλαστικά να αντιδράσει. Συνηθισμένες πρακτικές προπαγάνδας είναι:
Η καλλιέργεια του φόβου και οι "μονόδρομοι": κάθε φορά, αφού οι ίδιοι μας φτάνουν στο παρά πέντε μιας (ακόμα) χρεοκοπίας, σπέρνουν τον πανικό για να πείσουν τον κόσμο ότι αν δεν πούμε "ναι σε όλα", έρχεται το τέλος (για ποιον άραγε;)
Η μέθοδος "διαίρει και βασίλευε" και οι ...αναντικατάστατοι: γιατί για την κρίση φταίει ...ο διπλανός μας. Εντάξει, φταίνε κι αυτοί λίγο, αλλά αυτοί δεν αλλάζουν, γιατί θα γίνει ...μακελειό.
Οι «έγκυροι» αναλυτές: οι διάφοροι Μπάμπηδες των βραδινών δελτίων, αφήνονται να μονολογούν ατελείωτα, τη στιγμή που αποκρύπτονται ή λοιδορούνται απόψεις διακεκριμένων επιστημόνων και προσωπικοτήτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Οι «υπεύθυνοι» σωτήρες: "υπεύθυνες προτάσεις" στην Ελλάδα θεωρούνται αυτές που τσακίζουν τους μικρομεσαίους και αφήνουν το κύκλωμα ατσαλάκωτο. Φυσικά τα ίδια πρόσωπα που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, παρουσιάζονται σαν κατάλληλα για να μας σώσουν. Τα αποτελέσματα της υπεύθυνης διαχείρισής τους τα ζούμε κάθε μέρα... Από την άλλη, οποιαδήποτε πρόταση θίγει τα συμφέροντα του κυκλώματος, χαρακτηρίζεται «ανεύθυνη» και «λαϊκισμός».
Η «κομμουνιστική απειλή»: τύποι όπως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος, η Μπακογιάννη, ο Καρατζαφέρης κλπ. αποτελούν την εγγύηση ότι η Ελλάδα δε θα γίνει Κούβα ή Βόρεια Κορέα. Αποτελούν εγγύηση βέβαια και για το ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει σε κύμα φυγής νέων την Ανατολική Γερμανία, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
Μαθήματα δημοκρατίας: με τη δική τους, ευφάνταστη ερμηνεία του όρου
Το "μεγάλο και σπάταλο κράτος": όχι φυσικά επειδή ταΐζει ένα σκασμό λεφτά όλους αυτούς και τον περίγυρό τους. Ούτε γιατί κάθε έργο μας κοστίζει 5 και 10 φορές πάνω από κάθε άλλη χώρα. Ούτε γιατί κάθε τόσο κάνει δωράκια στις τράπεζες. Ούτε γιατί τα "δικά τους παιδιά" κάνουν πάρτι τόσα χρόνια με το δημόσιο χρήμα. Ούτε και γιατί αγοράζει υποβρύχια που γέρνουν. Αλλά γιατί έχουμε πολλά σχολεία, πολλά νοσοκομεία, μεγάλους μισθούς και συντάξεις, υπηρεσίες δίπλα στο σπίτι μας κλπ. κλπ.
Και φυσικά... "Arbeit macht frei": τα κεφάλια μέσα και δουλειά λοιπόν, λες και ο Έλληνας δεν έχει ξαναχτίσει με τη δουλειά του τόσες φορές αυτή τη χώρα. Δουλειά, που θα την καρπωθούν για άλλη μια φορά τα λαμόγια. Γιατί τους συμφέρει να κοιτάς μόνο τη δουλειά σου και να μη βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου. Δουλειά, μια λέξη που χάνει την αξία της στη χώρα που το 50% των νέων στερείται το δικαίωμα να δουλέψει.
Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε μ' όλους αυτούς και το παραμύθι τους. Δεν υπάρχει καμία διέξοδος όσο αυτοί θα ξεπουλάνε τη χώρα και εμάς για να επιβιώνει το κύκλωμά τους. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι αυτοί που τα τσέπωναν από τη Siemens θα πάνε να διαπραγματευτούν με τους Γερμανούς -που τους έχουν στο χέρι τους- για να σώσουν την Ελλάδα.
Δεν ξέρουν πώς ζει ο μέσος άνθρωπος και δεν τους ενδιαφέρει. Γιατί τον είχαν τόσα χρόνια στο τσεπάκι τους. Έχει κι ο λαός τις ευθύνες του σίγουρα. Και παθογένειες υπάρχουν. Κάθε προσπάθεια εξυγίανσης και εκδημοκρατισμού της χώρας όμως, θα πέφτει στο κενό, όσο θα εναλάσσονται οι διάφοροι τηλεοπτικοί αστέρες που θα έρχονται για να μας σώσουν. Μην περιμένετε να προβληθεί από τα κανάλια τους οτιδήποτε συμφέρει το λαό και θίγει τα προνόμια τους.
Κάθε λύση είναι επικίνδυνη όσο αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Πριν συζητήσουμε για το ευρώ και τη δραχμή, πριν διαφωνήσουμε για το πώς πρέπει να είναι η Ελλάδα αύριο, να συμφωνήσουμε σε κάτι: ότι δεν υπάρχει αύριο με αυτούς. Να μποϊκοτάρουμε τις εφημερίδες και τα κανάλια τους, να απαξιώσουμε τους κομματάρχες τους, να τελειώσουμε τις πολιτικές τους καριέρες. Να τους ξεφορτωθούμε τώρα που είναι αδύναμοι. Να μάθουμε από τα λάθη μας και να βάλουμε εμείς τους όρους για την επόμενη μέρα.
Δημήτρης Ηλιόπουλος
