Ήταν τα πρώτα λόγια, μετά την ψηφοφορία στη Βουλή την Κυριακή 12/02, των δημοσιογράφων στα δελτία όλων των καναλιών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κρύψουν την ανακούφισή τους που «γλιτώσαμε» τη χρεωκοπία (ποιών άραγε;)με το «ΝΑΙ σε όλα» 199 εξουσιοδοτημένων δια ψήφων μας αντιπροσώπων (δικών μας; άλλων;)
Και πώς να μην ανακουφιστούν, τόσο προσπάθησαν τα κανάλια όλον αυτό τον καιρό της «κυβέρνησης σωτηρίας» του λαού (!!!!). Τρομοκρατία, κινδυνολογία και αποπροσανατολισμός μέχρι το παρά πέντε της ψηφοφορίας, που ενώ εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος μαζεύονταν και διαδήλωναν στους δρόμους και έξω από τη Βουλή, τα κανάλια πρόβαλαν ταινίες (!!!) και κάπου κάπου (τα κρατικά) αγορεύσεις από τα ενδότερα της Βουλής.
Μόνο όταν ολοκληρώθηκε η «επιχείρηση καταστολής των κουκουλοφόρων» (επισήμως), των διαμαρτυρόμενων διαδηλωτών (ανεπισήμως), επέτρεψε η αντικειμενικότητα των καναλιών να μεταδόσουν εικόνες καταστροφής και λεηλασίας της Αθήνας από τους συνήθεις «γνωστούς- αγνώστους»!
Το «Το ΝΑΙ της Ελλάδας» λοιπόν! Μόνο που η Ελλάδα εκείνο το βράδυ δεν μιλούσε δι αντιπροσώπων, δεν ήταν μέσα στη Βουλή, ήταν έξω στους δρόμους και στις πλατείες, εκεί που δεν έφταναν οι κάμερες των τηλεοπτικών ενημερωτικών καναλιών παρά μόνο αυτές του διαδικτύου .Η Ελλάδα ήταν εκεί έξω και αυτή είπε το μεγάλο ΟΧΙ και αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να την ακούσουν!
Ας μην ταυτίζουν λοιπόν (γιατί έτσι τους βολεύει) κάποιοι την Ελλάδα με τους 199 βουλευτές που έκλεισαν τα αυτιά τους και τις πόρτες της Βουλής για να μην ακούνε τις φωνές από το αγανακτισμένο πλήθος και συναίνεσαν με ένα « ΝΑΙ σε όλα» στον αποκεφαλισμό του εισοδήματος μας, στη φτωχοποίηση της χώρας, στην εξαθλίωση του λαού της, στην αδυναμία των κατοίκων της (εκτός ολίγων εκλεκτών) να ζουν με αξιοπρέπεια, στη δημιουργία στρατών ανέργων και αστέγων, στην κατάλυση εν μια νυκτί όλων των εργασιακών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν με τους αγώνες χρόνων, στον αποκεφαλισμό των ονείρων και του μέλλοντος μιας νεολαίας , ενός πληθυσμού που αιμορραγεί από μια νέα μετανάστευση.
Κι ας μη μιλήσουν ξανά ως σύγχρονοι Αγαμέμνονες για «θυσίες του Ελληνικού λαού που πρέπει να πιάσουν τόπο», δε θυσιαζόμαστε, μας θυσιάζουν στο βωμό της σωτηρίας του συστήματος τους, γιατί η θυσία είναι η ύψιστη προσφορά (ακόμα και ζωής) σε αξίες που επιλέγει κάποιος για τον εαυτό του, όταν του την επιβάλλει κάποιος άλλος είναι ανθρωποθυσία!
Κ.Μ.
