Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;/Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;/Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι/και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,/κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα/αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα/μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,/και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα/και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;/Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι/και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,/κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα/αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα/μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,/και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα/και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Αυτό το ποίημα οι περισσότεροι το διαβάσαμε όταν είμαστε παιδιά και αυτό πρωτοσκέφτηκα όταν άρχισε να εμφανίζεται ο μυστηριώδης όρος Ε.Ο.Ζ.
Ο όρος που φωλιάζουν μέσα του οι λέξεις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες.
Καλή λέξη το «Ελεύθερες»: Οι Έλληνες έχουν χύσει τόνους αίματος γι’ αυτήν την ιδέα, τόνους μελανιού για την προάσπισή της…
Ανησυχητική η λέξη «Οικονομικές»: Η ψωροκώσταινα προσπαθούσε πάντα να ρυθμίσει τα οικονομικά της… το κάθε φτωχικό μετρούσε τρεις το λάδι τρεις το ξύδι για να κυλίσει η μέρα, η βδομάδα, ο μήνας, ο χρόνος….
Ύποπτη η λέξη «Ζώνες»: Οι άνθρωποι αυτού του τόπου έχουν σφίξει άπειρες φορές το ζωνάρι για το καλό του τόπου, για την ανόρθωσή του μετά από πολέμους, κατοχές και τελικά το ζωνάρι το ξελασκάρουν για λίγο για να σφιχτεί περισσότερο πριν καν αναθαρρήσει η ψυχή και το στομάχι.
Με αυτά και με τούτα κι επειδή δεν μας πρέπει σα λαού αυτές τις ώρες, αυτές τις δίσεχτες εποχές, αυτά τα σκοτεινά χρόνια να μην ξέρουμε, να ψελλίσουμε σα δικαιολογία στις επόμενες γενιές πως «είχαμε πιο σοβαρά πράγματα να κάνουμε και δεν προλάβαμε να διαβάσουμε τη θανατική καταδίκη τη δική μας και τη δική τους που τα μεγαλοσυμφέροντα ανά την υφήλιο αποφάσισαν να μας επιβάλλουν!».
Δεν μας πρέπει σαν λαού, σαν έλλογων όντων, να καθόμαστε στον καναπέ μας και να παρακολουθούμε τα όσα αποφασίζονται για μας χωρίς εμάς, να μην ψάχνουμε πίσω από τις κατευθυνόμενες ειδήσεις και πληροφορίες που μας ταΐζουν τα εμπλεκόμενα με την σαθρή εξουσία και τα μεγαλοσυμφέροντα μαζικά μέσα ενημέρωσης.
Οφείλουμε να μάθουμε πως τις Ε.Ο.Ζ. θέλουν να τις δημιουργήσουν στην Ελλάδα οι «φιλάνθρωποι» δανειστές μας. Οι Ε.Ο.Ζ. είναι περιοχές του κράτους (πόσο βολικός ο «Καλλικράτης»!) που θα λειτουργούν με «ειδικό καθεστώς»: απελευθερώνονται από τα ελεγκτικά όργανα του κράτους το διοικητικό, εργασιακό και νομικό καθεστώς έτσι ώστε να «προσελκύονται» επενδυτές.
Η συζήτηση για την ανάπτυξη τους στον τόπο μας ξεκίνησε το καλοκαίρι. Ο κ. Στέφαν Κάπφερερ (Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας) ο οποίος μεγαλόθυμα δήλωσε ότι δεν χρειάζεται εγγυήσεις οι γερμανικές επιχειρήσεις από την Ελλάδα αρκεί να δημιουργηθούν ΕΟΖ.
Ο περιβόητος κ. Ραϊχενμπάχ, για να μην ξεχαστούμε, ανέφερε στην τριμηνιαία έκθεσή του ότι για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά απαιτείται να προωθηθεί άμεσα το πρόγραμμα Helios και 5 έργα εκμετάλλευσης αυτοκινητοδρόμων.
Με την εφαρμογή και τις τραγικές αλλαγές που έγιναν στον τόπο μας με το πρώτο Μνημόνιο, τις αποφάσεις του Ιουλίου και την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αποκτήσαμε την πρωτοπορία στην μεταμόρφωση της χώρας μας σε ένα υβριδικό τόπο αποικιοκρατικό.
να μην ορθώνουμε το ανάστημά μας,
Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ φροντίζοντας τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών της χώρας της, χάρη στην κυβέρνηση ΓΑΠ, που δεν τόλμησε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της να θέσει οποιαδήποτε πρόταση προς το συμφέρον της Ελλάδας και που αρκέστηκε να υπακούει πάραυτα στις εντολές και τις προτάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας, όπως και η εντολοδόχος κυβέρνηση Παπαδήμου, προωθεί μέσω του ΕΣΠΑ τη δημιουργία των ΕΟΖ.
Η ιδέα της «αξιοποίησης» των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ από τους Γερμανούς επενδυτές έχει ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί. Να μην ξοδέψουν και δικό τους χρήμα οι άνθρωποι!
Ο κ. Ραϊχενμπάχ, πάλι για να μην ξεχνιόμαστε, το επεσήμανε όταν ανέφερε πως τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ θα πρέπει να αξιοποιηθούν για στήριξη των «πραγματικών» δικαιούχων.
Όποιος βαυκαλίζεται θεωρώντας ότι θα δημιουργηθούν καινούργιες θέσεις εργασίας, θα πρέπει να αντιληφθεί πως το «ειδικό καθεστώς» σημαίνει ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο: οι θέσεις εργασίας στις ζώνες αυτές θα είναι με όρους δουλοπαροικίας.
Σε ένα σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας (25/11/11) αναφέρεται μεταξύ άλλων :
«Στο ελληνικό μοντέλο διαχείρισης τέτοιων ζωνών κατά τους Γερμανούς αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ κάτω από την «άριστη συνεργασία» των υπουργείων Οικονομίας Ανάπτυξης Γερμανίας - Ελλάδας, με τρεις κινήσεις:
Πρώτον: Η Γερμανία βάζει όρους και ζητεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες για να επενδύσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα
Δεύτερον: Η Γερμανία προτείνει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) και συνδέει την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ αποκλειστικά με τις ζώνες αυτές.
Τρίτον: Η Γερμανία απαιτεί να επενδυθεί το ΕΣΠΑ με δικούς της όρους (ευνοϊκούς για τη γερμανική οικονομία), αποκλειστικά στις υπό γερμανική διαχείριση ΕΟΖ και η Ελλάδα... υπακούει.»
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος κ. Ρεν φρόντισε να ξεκαθαρίσει το θέμα στην απάντηση που έδωσε σε ερώτηση του ευρωβουλευτή κ. Ν. Χουντή: «Στο πλαίσιο της καθιέρωσης ΕΟΖ, η κυβέρνηση μπορεί να προβλέψει απαλλαγές από τους εισαγωγικούς και τους εξαγωγικούς δασμούς, να απλοποιήσει τους τελωνειακούς και διοικητικούς ελέγχους και τις διαδικασίες, να ακολουθήσει φιλελεύθερη συναλλαγματική πολιτική και να παρέχει φορολογικά κίνητρα. Αυτά είναι τα κίνητρα που προσφέρει μια κυβέρνηση για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Στη συνέχεια είναι δυνατό να δημιουργηθούν διάφορα είδη ειδικών οικονομικών ζωνών, π.χ. ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες μεταποίησης προς εξαγωγή, βιομηχανικές ζώνες, ελεύθεροι λιμένες, κ.λπ..» (Το Βήμα – 31/10/11)
Δηλαδή οι επιχειρήσεις στις ΕΟΖ θα φέρνουν τις πρώτες ύλες χωρίς δασμούς (κανένα όφελος προς το κράτος). Θα κάνουν χρήση της φορολογικής ασυλίας (οπότε δεν θα μπαίνουν στα ταμεία του κράτους σχεδόν καθόλου φόροι).
Με την «απλοποίηση» των διοικητικών διαδικασιών για να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία του ελληνικού κράτους θα λυθούν άπαξ και διά παντός τα ακανθώδη προβλήματα της προστασίας του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων, της εθνικής κυριαρχίας κ.ά.
Όσο για τις θέσεις εργασίας δεν χρειάζεται να βασανίζουμε το μυαλό μας. ΕΟΖ υπάρχουν και αλλού ανά τον κόσμο (Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού κ.α.) όπου η άγρια και απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργαζομένων ξεπερνά κάθε φαντασία.
Οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 έως 12 ώρες καθημερινά και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. (ο εργάτης για να πληρωθεί το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής). Κι επειδή τα πλάνα δεν τα φτιάχνουν οι εργαζόμενοι αλλά οι «επενδυτές», σε αρκετές περιπτώσεις, οι εργάτες υποχρεώνονται να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας.
Αυτά τα αναφέρει μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.
Μια άλλη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρει ότι στις Ε.Ο.Ζ. της Κίνας το μέσο ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 54 έως 77 ώρες τη βδομάδα.
Τώρα αντιλαμβανόμαστε, ελπίζω, ότι αυτό το «ειδικό καθεστώς», με την αρωγή των πρόθυμων ελληνικών φορέων και πολιτικών προσώπων (με την συγκεκριμένη και σε όλους μας γνωστή «δημοκρατική και διάφανη» αντίληψη περί δημοκρατίας και ισονομίας) προκειμένου να διασωθούν θα μεταφέρουν την πελατειακή σχέση (που θεωρούν απαραίτητο στοιχείο της καριέρας τους) θα εφαρμοστεί με ακόμη περισσότερα μέτρα προκειμένου να μην δυσαρεστηθούν οι «φίλοι» μας επενδυτές και αρκετοί από τους απελπισμένους πολίτες θα καταλήγουν στο κολαστήριο των χώρων αναμονής των διάφορων «πολιτικών» οι οποίοι θα τους επιλέγουν και θα τους προωθούν σ’ αυτά τα εξευτελιστικά στρατόπεδα εργασίας..
Αξίζει βεβαίως να θυμηθούμε ότι τα όνειρα και τις επιδιώξεις αυτών των «επενδυτών» συμμερίζονται και αρκετοί εν Ελλάδι, πρωτοστατούντος του περιφερειάρχη της Πελοποννήσου που δηλώνει ευθαρσώς υπέρ του μοντέλου των ΕΟΖ («μετά την αυτόνομη παρέμβασή μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν η χώρα καταρρεύσει, η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ρευστότητας»). Και εντελώς τυχαία εδώ και μήνες οι προτάσεις για τα φωτοβολταϊκά πάρκα τερατώδους έκτασης προέρχονται από την Περιφέρεια Πελοποννήσου…
Ωστόσο οι «σωτήριες» κυβερνήσεις μας φροντίζουν και για Θράκη. Τα Επιμελητήρια (οι πρόεδροι τους) και επιχειρηματίες εργοστασίων όπως η Εβροφάρμα οι Μύλοι Θράκης, η Pharmathen βλέπουν με καλό μάτι τη δημιουργία τέτοιας ζώνης στην περιοχή τους, «χωρίς αυτό να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων» όπως δήλωσε η πρόεδρος του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης.
Πώς μπορεί κάτι τέτοιο να είναι εφικτό, κανείς δεν το γνωρίζει… και δεν το αναφέρει. Ειδικά σε αυτήν την περιοχή όπου η ανεργία είναι στα ύψη και τα οποιαδήποτε μεροκάματα βρίσκονται ήδη στο ίδιο επίπεδο με της γειτονικής Βουλγαρίας.
Πιθανά ο πληρεξούσιος δικηγόρος του συγκεκριμένου φόρουμ, που συνέταξε και τη σχετική νομοτεχνική μελέτη και που είναι «όλως τυχαίως» είναι Γερμανός, να γνωρίζει τον τρόπο.
Τώρα, αν Τούρκοι «επενδυτές» συρρεύσουν στην περιοχή αυτή μετατρέποντάς την σε μια «τουρκική οικονομική ζώνη αφού αυτό το κομμάτι της Θράκης θα βρίσκεται κάτω από το «ειδικό» καθεστώς ΕΟΖ και άτυπα «ανεξάρτητο» μέρος από την υπόλοιπη Ελλάδα, αν εξακολουθήσουμε αμέτοχοι να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, θα υπάρξουν και άλλοι «εθνοσωτήρες» που θα φροντίσουν να μας «εξηγήσουν» το γεγονός και εμείς με τη σειρά μας θα «εξηγήσουμε» στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας πόσο εύκολα μπήκαν στην «Πόλη» οι «εχθροί» επειδή εμείς δεν ορθώσαμε το ανάστημά μας και δεν υπερασπιστήκαμε τα δικαιώματά μας ως ελεύθεροι άνθρωποι, ως Έλληνες, ως γονείς και παππούδες!
Ίσως και το ποίημα με το οποίο ξεκίνησα το παραπάνω άρθρο να υποστεί μια μικρή «παρέμβαση»… τόσο μικρή όσο και οι παραπάνω παρεμβάσεις που γίνονται στην εθνική κυριαρχία μας, στην εργασιακή νομοθεσία μας και σε κάθε τομέα αυτού του δύσμοιρου τόπου…
Μικρή παρέμβαση:
Τι είναι η πατρίδα μας; Είν’ οι ΕΟΖ,/οι κούληδες/το δάκρυ των κορμιών μας,
οι τάφοι των μεροκαματιάρηδων/των όσων κιότεψαν στα τέρμενα του χρέους...
Κωνσταντίνα Μπρόνη
