ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΑΚΛΑ*
Ο Γοργίας έλεγε: Βάλτε με να διαφωνήσω με έναν ναυπηγό σε θέματα ναυπηγικής στην εκκλησία του δήμου. Εγώ θα πείσω τους πολίτες. Γιατί είμαι μεν αδαής στη ναυπηγική, αλλά μάστορας στην τέχνη του λόγου, ρήτορας, δάσκαλος ρητορικής και απευθύνομαι σε ακροατές που κι αυτοί είναι αδαείς. Ο Γοργίας ήταν θαυμάσιος άνθρωπος, γιατί ήταν ειλικρινής ψεύτης.
Συμπέρασμα: Δεν αρκεί να ξέρεις, πρέπει και να μπορείς να πείσεις για αυτά που ξέρεις. Αλλιώς θα σε νικάει πάντα αυτός που ξέρει να πείθει, κι ας μην ξέρει τίποτε άλλο. Π.χ. θα πείσει όσους δεν ξέρουν ναυπηγική ότι αυτός ξέρει ναυπηγική.
Πάμε μερικούς αιώνες αργότερα. Έστω ότι, αντί για την εκκλησία του δήμου, έχουμε την τηλεόραση. Εκείνο που αλλάζει είναι ότι τώρα ο ακροατής του λόγου δεν μπορεί πια να αντιδράσει. Και αφού δεν υπάρχει αντίλογος, ο ρήτορας μπορεί πια να εμφανίζεται άμεσα ως ειδήμονας. Μάλιστα μπορεί, αν θέλει, να σκηνοθετεί τον αντίλογο, επιλέγοντας να καλέσει ως συνομιλητές του εκείνους που συμφωνούν μαζί του ή εκείνους που η διαφωνία τους μαζί του δεν είναι επικίνδυνη για το κύρος του.
Έστω δε ότι δεν τα έχει με τους ναυπηγούς, αλλά με τους πανεπιστημιακούς. Έστω μάλιστα ότι θέλει να πείσει τους ακροατές πως το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ένας οχετός ή ότι είναι όργανο των εβραίων ή ότι προετοιμάζει την κατάκτηση της Γης από τους εξωγήινους. Κι ας μην ξέρει τίποτα για το ελληνικό πανεπιστήμιο, εύκολα θα πείσει όσους ακροατές του επίσης δεν ξέρουν τίποτα για το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Εύκολα, γιατί δεν χρειάζεται πια να είναι καν ρήτορας, μάστορας στην τέχνη του λόγου, δηλαδή δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Η τηλεόραση ως μέσον του προσφέρει αυτομάτως τη δυνατότητα που ο Γοργίας κατακτούσε με την τέχνη του. Γιατί βέβαια η έλλειψη αντιλόγου τού επιτρέπει να προσφύγει στην ευκολότερη οδό, τη διαβολή. Αντί να αντικρούει επιχειρήματα των πανεπιστημιακών, που θα πρέπει μάλλον να ξέρουν τι γίνεται στο ελληνικό πανεπιστήμιο, με βάση δικά του, άλλα επιχειρήματα, που να δημιουργούν στους τρίτους την εντύπωση ότι αυτός ξέρει καλύτερα, όπως έκανε ο Γοργίας, αρκεί να πείσει τους τρίτους ότι οι πανεπιστημιακοί είναι ψεύτες ως τέτοιοι.
Αν είναι ψεύτες, ό,τι κι αν λένε είναι ύποπτο. Δεν μπορούν πια να πάρουν καν τον λόγο. Όλοι, ακούγοντάς τους, σκέφτονται πως ό,τι λένε, το λένε από συμφέρον, για ν' αποκρύψουν την ίδια τους τη βρομιά. Με την τηλεόραση ο ρήτορας έχει το πεπόνι και το μαχαίρι και το εκμεταλλεύεται. Μπορεί να σε πείσει για οτιδήποτε, αρκεί να υπονομεύσει την αξιοπιστία αυτού που θα μπορούσε να εκφέρει μια έγκυρη γνώμη.
Οι ναυπηγοί, οι πανεπιστημιακοί ή όποιοι άλλοι δεν χάνουν πια μόνον επειδή δεν μιλάνε καλά, αλλά επειδή, ενώ δεν έχουν καν τη δυνατότητα να μιλήσουν, οι ρήτορες τους κατηγορούν πως, ακόμη και αν μιλούσαν, το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να υπερασπιστούν τα προνόμιά τους, τις λαμογιές, τις απάτες, τις κλεψιές τους. Τους κατηγορούν πως, όταν μιλούν, λένε εξ ορισμού ψέματα γιατί είναι ψεύτες.
Με τον ίδιο τρόπο αποδεικνύεται πάντοτε ότι οι εβραίοι κυριαρχούν την υφήλιο ή ότι οι εξωγήινοι ετοιμάζονται να εισβάλουν στη γη. Ο αντισημίτης ή ο στρατιώτης των γήινων θα μας πει πως όποιοι διαφωνούν με τη γνώμη του είναι εβραίοι και/ή εξωγήινοι ή πράκτορες των εβραίων και/ή των εξωγήινων. Άρα ό,τι λένε είναι εξ ορισμού άκυρο, το λένε για να κρύψουν τη συνωμοσία τους.
Οι ρήτορες τώρα πια δεν είναι ειλικρινείς ψεύτες, όπως ο θαυμάσιος Γοργίας. Τώρα βγάζουν όλους τους άλλους ψεύτες.
Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σύνθετη από το πώς την παρουσιάζουν αυτοί. Υπάρχουν κακοί και καλοί πανεπιστημιακοί, χειρότερα και καλύτερα τμήματα. Έτσι υπάρχουν ψεύτες πανεπιστημιακοί και άλλοι πανεπιστημιακοί που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η απαξίωση όλων των πανεπιστημιακών είναι τόσο ρεαλιστική όσο η εβραϊκή συνωμοσία και η εισβολή εξωγήινων. Η δε εικόνα του πανεπιστημίου ως οχετού, στην οποία στηρίζεται δυστυχώς το νομοσχέδιο για την ανώτατη παιδεία, δεν είναι παρά μια τηλεοπτική κατασκευή.
* Ο Γ. Φαράκλας διδάσκει πολιτική φιλοσοφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιo
Πηγή: Αυγή
