Καλά λέει ο λαός μας πως “όπου υπάρχει φτώχεια, υπάρχει γκρίνια”. Και το ελληνικό κράτος σπέρνει εκτός από τη φτώχεια του, τη γκρίνια και τη διχόνοια. Κι εμείς, για να το περιορίσω στον τόπο μας, σαν κάτοικοι της Αρχαίας Σικυώνας (Βασιλικού), δυστυχώς δεν έχουμε τη φρόνηση να καταστρέψουμε αυτούς τους σπόρους πριν καν ριζώσουν. Αντιθέτως τους καλλιεργούμε επιμελώς.
Αντί να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ως έχει, με το ελλ. κράτος να μη μπορεί να καλύψει τουλάχιστο, τα έξοδα των μικρών δημοτικών σχολείων (έως τετραθέσια) και να ψηφίζει τις συγχωνεύσεις αυτών, εμείς ακόμα και σήμερα φωνάζουμε κατά της συγχώνευσης!
Αλήθεια, γιατί κάποιοι από σας να είναι κατά;
Πώς θα μπορούσε να μας βλάψει η συγχώνευση, όταν τα παιδιά μας θα απολάμβαναν τα προνόμια που απολαμβάνουν τα παιδιά στα 6θέσια σχολεία; Εννοώ τα Αγγλικά, την Πληροφορική, τη Μουσική, τη Γυμναστική, τη Θεατρική Αγωγή, τα Εικαστικά κ.ά. Τη στιγμή που στην καλύτερη περίπτωση, στο 3θέσιο σχολείο μας, τα παιδιά μας διδάσκονταν τις μισές απ' αυτές τις ειδικότητες, σε “δείγματα” μαθημάτων σε σχέση με το υπόλοιπο εβδομαδιαίο πρόγραμμα, ξεκινώντας πάντα μετά τα Χριστούγεννα και κάθε χρονιά ελπίζαμε να γίνεται αυτό πριν το Πάσχα! Για να μην αναφερθώ στο πώς διδάσκονται τα παιδιά τη διδακτέα ύλη: Οι μαθητές της τρίτης τάξης που έχουν γεννηθεί ζυγές χρονιές κάνουν τα μαθήματα της τετάρτης, ενώ όταν πάνε στην τετάρτη κάνουν της τρίτης! Το ίδιο ισχύει και για την πέμπτη και έκτη τάξη του δημοτικού! Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, την πίεση που δέχονται αυτοί οι μαθητές...!
Και δεν μπορώ να διανοηθώ πως μερικοί χλευάζουν αυτές τις ειδικότητες και μάλιστα εκπαιδευτικοί! Οι άνθρωποι που διδάσκουν στα παιδιά μας πως το φωτισμένο αρχαίο ελληνικό πνεύμα στηρίχθηκε στα περισσότερα από τα παραπάνω μαθήματα, τώρα τα υποβιβάζουν! Εύγε!
Εμείς από την άλλη, μπορούμε (;!) να προσφέρουμε στα παιδιά μας μια επιπλέον φροντιστηριακή εκπαίδευση. Μπορούν και οι οικονομικοί μετανάστες όμως; Ή τα δικά τους παιδιά είναι “παιδιά ενός κατώτερου θεού”; Ήδη το πρώτο πλήγμα, μετά από τον “μεγάλο άθλο” που επιτεύχθηκε, δηλ. να παραμείνει 3θέσιο το σχολείο μας για μια τελευταία χρονιά, βαραίνει αυτούς που είναι στο μεροκάματο, γιατί το κράτος πλέον παραχωρεί με προϋποθέσεις το ολοήμερο που ήταν σανίδα σωτηρίας κι εμείς το χάσαμε, και μαζί μ' αυτό κι αυτές τις ελάχιστες ειδικότητες που δικαιούμαστε μέσα σ' αυτές τις ώρες! (Οι γονείς παραλάμβαναν στις 16.00 τα παιδιά τους διαβασμένα για την άλλη μέρα. Τώρα ποιος θα πάρει τα παιδιά απ' το σχολείο στις 13.30, όταν οι γονείς είναι στο μεροκάματο; Ποιος θα τα διαβάσει όταν κάποιοι απ' αυτούς δεν μπορούν να μιλήσουν καλά-καλά τα ελληνικά;)
Έχετε ακούσει για την ευγενή άμιλλα και το θεμιτό (υγιή) ανταγωνισμό. Γιατί τα παιδιά μας να μη βιώσουν αυτές τις έννοιες μέσα σε τάξεις των 20 παιδιών και οι δάσκαλοι να σταματήσουν να παραπονιούνται για “τάξεις δύο ταχυτήτων”; Γιατί τα παιδιά μας να κλαψουρίζουν “δεν έχω με ποιον να κάνω παρέα”;
Πώς θα μπορούσε να μας θίξει η συγχώνευση, όταν θα έρχονταν πιο κοντά τα δυο χωριά (Βασιλικό-Μούλκι) και μέσω των παιδιών μας; (Ευτυχώς έγινε μια αρχή, πριν από 15 χρόνια περίπου, με την ένωση των αγροτικών συνεταιρισμών των δύο χωριών, με πολλά οφέλη για αμφότερους, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει συνέχεια.) Θυμάμαι ότι στα σχολικά μου χρόνια του δημοτικού, οι δάσκαλοι Βασιλικού-Μουλκίου συνδιοργάνωναν εκδρομές στο γήπεδο του Βασιλικού ή στο δασάκι του Μουλκίου συνήθως, για να γνωριστούν οι μαθητές μεταξύ τους, να παίξουν κ.λ.π. Άραγε πόσες δεκαετίες έχει να γίνει κάτι τέτοιο; Γιατί; Μήπως έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με το γειτονικό χωριό;
Γιατί ενώ η πλειοψηφία των γονέων των μαθητών του Βασιλικού είχαν αρχικά ταχθεί υπέρ της συγχώνευσης, μετά το Μάη άλλαξαν εντελώς πορεία; Ποιος ξένος δάκτυλος μεσολάβησε;
Αμφιβάλλετε για τα 400τ.μ. που καταλαμβάνει το λειτουργικό σχολικό κτίριο του Βασιλικού, -αν συνυπολογιστούν και οι αποθηκευτικοί χώροι με τις τουαλέτες και το κοινοτικό γραφείο με την καινούρια, τουλάχιστο 120τ.μ., αίθουσα (δωρεά Κας Μιχαλοπούλου) που συνπροαυλίζονται, γίνονται σχεδόν 700τ.μ.-, μέσα σε μια έκταση 3στρ. με το προαύλιο; Κι αν δεν αρκούν αυτές οι εκτάσεις των κτιριακών συγκροτημάτων για να δημιουργηθεί ένα υπερπλήρες 6θέσιο δημ. σχολείο (με αίθουσα σίτισης, αίθουσα Η/Υ, κ.λ.π.) με ΜΙΚΡΕΣ (το τονίζω) επεμβάσεις, δεν θα μπορούσαν να μας στεγάσουν τουλάχιστο προσωρινά, μέχρι να χτιστεί ένα σύγχρονο σχολείο, αρεστό και στα δύο χωριά, κάπου στο μέσο της απόστασης (και εν μέσω φυτοφαρμάκων από τις καλλιέργιες!), όπως επιθυμείτε;
Γιατί, λοιπόν, συγχωριανοί μου καλέσατε (*) το δήμαρχο και αντί να διεκδικήσετε, -όχι για το χωριό μας, αλλά για την καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών και των δύο χωριών- αυτή την καινούρια αίθουσα που προανέφερα μαζί με το κοινοτικό γραφείο που υπάγονται σ' αυτόν, εσείς εναντιωθήκατε στη συγχώνευση επειδή “δεν έχουμε υποδομές”(!), όπως ισχυρίζεστε; Ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως και τις υποδομές έχουμε, αλλά και αρκετούς συγχωριανούς με οικονομική άνεση, οι οποίοι προτίθενται να γίνουν χορηγοί για να στελεχωθεί το 6θέσιο δημοτικό της Αρχαίας Σικυώνας. Κανένας λοιπόν δεν επιβαρύνεται, απ' όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν. Μήπως εθελοτυφλούμε; Μήπως βάζουμε τα δάχτυλά μας και βγάζουμε τα μάτια μας και μετά μας φταίνε όλοι οι άλλοι; Δεν είναι καιρός να αφήσουμε τα μικροσυμφέροντα και τον αρνητισμό και να δούμε θετικά τη συγχώνευση των σχολείων μας; Ή φαντάζει τόσο μεγάλη η απόσταση των 3χ.λ.μ. που ενώνει τα δυο χωριά, όταν όλοι, μαζί με τα νήπια, όσοι έχουμε ακόμα, διανύουμε πολλαπλάσιες διαδρομές μέχρι το Κιάτο καθημερινά;
Αλλά και για το διπλανό χωριό δεν πρέπει να είναι προτιμητέο ένα σχολικό κτίριο σαν το δικό μας, όταν τηρεί όλες τις προδιαγραφές, με ευάερες, ευήλιες αίθουσες και πάνω απ' όλα υγιεινές; Και μάλιστα είναι χτισμένο από την ίδια πέτρα με αυτή του αρχαίου θεάτρου της Αρχ. Σικυώνας, και ανακαινισμένο το 1989. Ως πότε γείτονες Μουλκιώτες θα εκθέτετε τα παιδιά σας σε κίνδυνο για την ομαλή υγεία τους, μέσα σ' ένα “σχολικό” κτίριο με μεσοτοιχία από αμίαντο (καρκινογόνος) και τουαλέτες εντός των αιθουσών (απαράδεκτο!); Είναι δυνατό να κάνουμε εκπτώσεις στην υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών μας;
Ή είναι καλύτερα να πάνε τα παιδιά μας στα δημοτικά του Κιάτου, που είναι υπερκορεσμένα όσον αφορά στον αριθμό των παιδιών στις αίθουσες διδασκαλίας;
Το Μούλκι, όμως, διαθέτει νηπιαγωγείο με προδιαγραφές. Ή τουλάχιστο είναι εφικτό να γίνει. Γιατί, λοιπόν, να μη συνηγορήσουμε κι εμείς σαν Βασιλικό, στέλνοντας τα νήπιά μας, με πρώτο το δικό μου;
Επειδή δεν αρέσκομαι σε μονολόγους, αλλιώς δε θα δημοσιοποιούσα τα παραπάνω και θα τα έγραφα στο προσωπικό μου ημερολόγιο, ζητάω τις απαντήσεις και τα σχόλιά σας, γιατί ποτέ δεν είναι αργά για να παλέψουμε για το καλύτερο των παιδιών μας.
Ευχαριστώ
Βίκυ Σαλδάρη
Μητέρα παιδιών Α´βάθμιας εκπαίδευσης από Αρχαία Σικυώνα (Βασιλικό)
(*) Απουσίαζα από αυτή τη συνέλευση, γιατί δυστυχώς ανήκω στη μειοψηφία (κάποιοι παθαίνουν σύγκρυο στο άκουσμα και μόνο αυτής της λέξης!), πιστεύοντας και παλεύοντας για μια σφαιρική μόρφωση των παιδιών μας και βλέποντας μόνο οφέλη από τη συγκεκριμένη συγχώνευση. Σαφώς και είχαμε διευκρινήσει τη θέση μας, ως μειοψηφία και είχαμε μιλήσει με ανοιχτά χαρτιά, αλλά “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”... Κατηγορηθήκαμε, με πιο ήπια κατηγορία τα “λάθος” πιστεύω μας! Έτσι, δηλώσαμε την αποχή μας, γιατί δεν αντέχαμε για άλλη μια φορά να ακούμε να ορύεται η πλειοψηφία (!) κατά της συγχώνευσης, σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που τα πάντα συγχωνεύονται! Πότε επιτέλους θα προσγειωθούμε στο τώρα;
