Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουμε μια καταιγίδα μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση σε βάρος του λαού και ειδικότερα ενάντια στα λαϊκά και μεσαία στρώματα των πολιτών αυτού του κράτους.
Διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τις τύχες του λαού μας από την απελευθέρωση της πατρίδας μας από την Γερμανική κατοχή μέχρι και την τωρινή, εργάσθηκαν στο πώς να εξασφαλίσουν στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο κέρδη χωρίς όριο, δίνοντας ψίχουλα στο λαό.
Πολλοί θα αναρωτηθούν πως έγινε αυτό;
Θα παραθέσω δύο-τρεις μόνο περιπτώσεις που κατά την γνώμη μου επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα.
Μετά την απελευθέρωση οι εισφορές των εργαζόμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των εμπόρων κ.λ.π. με νόμο των κυβερνήσεων κατατίθεντο στις τράπεζες άτοκα. Τότε που τα ταμεία μόνο εισέπρατταν εισφορές χωρίς μεγάλες υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους.
Τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα; Μήπως τα επένδυσαν τα ταμεία;
Φυσικά όχι? Τα χρήματα αυτά δόθηκαν ως δάνεια με ελάχιστο επιτόκιο στους ημέτερους των εκάστοτε κυβερνήσεων για να δημιουργήσουν τις επιχειρήσεις τους. Κατά αυτόν τον τρόπο ανδρώθηκαν βιομηχανίες και τζάκια επιχειρηματιών οι οποίοι ήταν φίλοι κ.λ.π., στις κυβερνήσεις, χωρίς να ενδιαφέρονται για το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Έτσι σήμερα τα ταμεία είναι χωρίς επαρκεί αποθεματικά.
Η δεύτερη περίπτωση είναι σχετικά πρόσφατη.
Το μεγάλο φαγοπότι που έλαβε χώρα στην πατρίδα μας έγινε με την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων. Πακτωλός χρημάτων ξοδεύτηκε σε ημέτερους και φίλους. Δρόμοι, αεροδρόμια, κ.λ.π. στοίχησαν δύο και τρεις φορές ακριβότερα και τα οποία σήμερα καλούμεθα να ξεπληρώσουμε.
Διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τις τύχες του λαού μας από την απελευθέρωση της πατρίδας μας από την Γερμανική κατοχή μέχρι και την τωρινή, εργάσθηκαν στο πώς να εξασφαλίσουν στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο κέρδη χωρίς όριο, δίνοντας ψίχουλα στο λαό.
Πολλοί θα αναρωτηθούν πως έγινε αυτό;
Θα παραθέσω δύο-τρεις μόνο περιπτώσεις που κατά την γνώμη μου επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα.
Μετά την απελευθέρωση οι εισφορές των εργαζόμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των εμπόρων κ.λ.π. με νόμο των κυβερνήσεων κατατίθεντο στις τράπεζες άτοκα. Τότε που τα ταμεία μόνο εισέπρατταν εισφορές χωρίς μεγάλες υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους.
Τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα; Μήπως τα επένδυσαν τα ταμεία;
Φυσικά όχι? Τα χρήματα αυτά δόθηκαν ως δάνεια με ελάχιστο επιτόκιο στους ημέτερους των εκάστοτε κυβερνήσεων για να δημιουργήσουν τις επιχειρήσεις τους. Κατά αυτόν τον τρόπο ανδρώθηκαν βιομηχανίες και τζάκια επιχειρηματιών οι οποίοι ήταν φίλοι κ.λ.π., στις κυβερνήσεις, χωρίς να ενδιαφέρονται για το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Έτσι σήμερα τα ταμεία είναι χωρίς επαρκεί αποθεματικά.
Η δεύτερη περίπτωση είναι σχετικά πρόσφατη.
Το μεγάλο φαγοπότι που έλαβε χώρα στην πατρίδα μας έγινε με την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων. Πακτωλός χρημάτων ξοδεύτηκε σε ημέτερους και φίλους. Δρόμοι, αεροδρόμια, κ.λ.π. στοίχησαν δύο και τρεις φορές ακριβότερα και τα οποία σήμερα καλούμεθα να ξεπληρώσουμε.
Φυσικά υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια φαινόμενα που μπορεί να απαριθμήσει κάποιος αλλά δεν είναι του παρόντος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά και το ρουσφέτι που έχει γίνει το εθνικό σπόρ των βουλευτών των δυο κυρίως κομμάτων που λυμαίνονται την εξουσία .
Κατά αυτόν τον τρόπο φτάσαμε σήμερα στο σημείο να έχουμε τεράστια χρέη σαν χώρα γιατί οι κυβερνώντες στην προσπάθεια εξυπηρέτησης όλων αυτών των συμφερόντων δανείζονταν ασύστολα, ώστε να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.
Και εφόσον φτάσαμε εδώ, το ερώτημα που τίθεται είναι, πως θα βγούμε από αυτό το τέλμα και ποιοι θα μας βγάλουν από αυτό.
Είναι δυνατόν αυτοί οι πολιτικοί, αυτά τα κόμματα, που μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν, να μας βγάλουν και από την κρίση.
Νομίζω ότι κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν πιστεύει κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς οι δυνάμεις της αριστεράς που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια προοπτική σ’αυτόν τον λαό έχουν διασπαστεί και το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι πώς θα αποκομίσουν εκλογικά οφέλη.
Η γνώμη μου είναι, ότι πρέπει, οι δυνάμεις της αριστεράς που διατείνονται ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα του λαού να ενώσουν τις δυνάμεις τους αφήνοντας στην άκρη όλα τα πάθη και τις αγκυλώσεις που τις διέπουν και να βρούνε τα σημεία που τις ενώνουν ώστε να δώσουν ένα όραμα στο λαό βγαίνοντας επιθετικά εναντίον των μέτρων που μας επιβάλλει η κυβέρνηση και οι συνεταίροι της, και όχι παθητικά. Ο λαός θέλει μια άλλη πρόταση, ρεαλιστική που να του δίνει ελπίδα για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του. Αυτό μόνο με συνένωση δυνάμεων επιτυγχάνεται.
Ας σκεφθεί η αριστερά το σοκ που θα υφίστατο το διπολικό σύστημα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ αν σε επικείμενες εκλογές ένα ενιαίο αριστερό κίνημα διεκδικούσε την ψήφο του λαού.
Αναρχικές θέσεις όπως το κίνημα του δεν πληρώνω δεν με βρίσκουν σύμφωνο για πάρα πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν.
Πρέπει οι εργαζόμενοι, οι βιοτέχνες, οι υπάλληλοι μαζικά και όχι κάθε κλάδος χωριστά να διεκδικήσουμε τα δίκια μας και να απαιτήσουμε να πληρώσουν όσοι εκμεταλλεύτηκαν αυτό το λαό, ανοίγοντας όλους τους λογαριασμούς καταθέσεων ούτως ώστε να δούμε ποιοι έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό και αν τα χρήματα αυτά δικαιολογούνται από τις δηλώσεις εισοδήματος που έχουν υποβληθεί.
Πρέπει να γνωρίζει ο λαός ότι κύριος σκοπός των κυβερνώντων είναι το πως θα ρίξουν το βιοτικό επίπεδο του κοσμάκη για χάρη της πλουτοκρατίας όποιας μορφής και αν είναι.
Η τρομοκρατία που έχει ξαπολήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή κατά τα άλλα «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα», αλλά και η φιλολαϊκή Ν.Δ. του κυρίου Α. Σαμαρά που μας λέει ότι η λύση των προβλημάτων είναι να μειωθούν οι συντελεστές φορολογίας που από το 20% να γίνουν 15% ξεχνώντας ότι ο προκάτοχος του και πρώην πρωθυπουργός κατέβασε τους συντελεστές από 35% στο 20% χωρίς καμιά ανάπτυξη αλλά με μόνο όφελος τις τσέπες των βιομηχάνων κ.λ.π.
Η απάντηση λοιπόν για όλα αυτά είναι μαζί και μαζικά οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι βιοτέχνες, οι έμποροι να δώσουν ένα βροντερό παρόν με μια απεργία διαρκείας ώστε να καταρρεύσουν αυτές οι πολιτικές, για να μπορέσει ο Έλληνας να δει φως στο τούνελ.
Δημήτρης Ζολώτας
