Τις προάλλες από αυτή εδώ την εφημερίδα καταγράφτηκε ένα πρωτοφανές φαινόμενο: άνθρωποι καταφεύγουν στο Δαφνί, όχι γιατί απαραίτητα υπάρχουν ικανοί λόγοι για να νοσηλευτούν, αλλά γιατί εκεί θα βρουν ένα πιάτο φαγητό!
Χθες, νοσοκομειακοί γιατροί περίπου το επιβεβαίωσαν, λέγοντας πως ήδη στο συγκεκριμένο ψυχιατρικό νοσοκομείο έχει ξεκινήσει μελέτη για να διαπιστωθεί πόσοι ασθενείς ζητούν και κάνουν εισαγωγή μόνο και μόνο για να τρέφονται από το νοσοκομείο.
Λίγες εβδομάδες πριν, έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας αποκάλυψε ότι ένας στους έντεκα κατοίκους του Νομού Αττικής -που σημαίνει περίπου 400.000 άνθρωποι- ζει στην ανέχεια και στρέφεται με μεγάλη συχνότητα για βοήθεια σε ιδρύματα κοινωνικής μέριμνας, σε εκκλησίες ή σε δημόσιες υπηρεσίες αλληλεγγύης (σε συσσίτια δηλαδή ή σε κοινωνικά παντοπωλεία) και η κατάσταση αυτή αφορά σχεδόν όλες τις ηλικιακές ομάδες!
Μερικές ξεχασμένες και ξεθωριασμένες αφίσες που έχουν ξεμείνει σε κάποιες κολόνες στο κέντρο της πόλης από την τελευταία προεκλογική περίοδο, γράφουν «Η Ελλάδα, αλλάζει». Πράγματι, αυτό γίνεται. Η Ελλάδα αλλάζει. Ολα όσα θεωρούσαμε αυτονότητα, δεν είναι πια τέτοια.
Θα βλέπουμε ουρές ανέστιων να περιμένουν για ένα πιάτο φαγητό και θα προσπερνάμε από δίπλα τους, σαν να πρόκειται για ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Τα παιδιά μας, αν ποτέ βρουν μια απασχόληση, θα αμείβονται με ψίχουλα για δεκάωρα καθημερινά - και αυτό επίσης δεν θα μας εντυπωσιάζει. Σε κάθε γωνιά θα ξεφυτρώνουν γραφεία για ένα νέο κύμα μετανάστευσης και θα το θεωρούμε φυσιολογικό.
Η Ελλάδα αλλάζει, είναι το μόνο βέβαιο...
Του Γιάννη Παντελάκη στην Ελευθεροτυπία της 19/11/2010
