ΜΙΑ περίεργη λογική διέπει τις χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Επειδή -λέει- υπάρχει αυξημένη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα, πρέπει σώνει και καλά να υπάρξει και στο Δημόσιο.
Η συνταγή του υπερακοντίζει ακόμα και τους τεχνοκράτες της τρόικας στο θέμα του κράτους και της εξυγίανσής του. Εκείνοι μεν ζητούν μείωση των δαπανών του, αλλά αφήνουν στην κυβέρνηση τον τρόπο να το επιτύχει. Αυτός, δε, προκρίνει κατευθείαν τη σκληρή συνταγή των απολύσεων.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να επισημάνει κανείς ότι η θέση του ΣΕΒ σε σχέση με το κράτος είναι και αντιφατική. Το κράτος είναι, προφανώς, καλό όταν συναλλάσσονται μαζί του οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη. Αλλά είναι κακό επειδή προσφέρει εργασία σε χιλιάδες υπαλλήλους. Με άλλα λόγια, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα είναι ευπρόσδεκτη, επειδή έτσι επιβάλλει το επιχειρηματικό συμφέρον. Και βλέπουν μόνο το κομματικό-πελατειακό κράτος. Ομως, είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ τομέας θέλει εξυγίανση. Αλλωστε, δεν ανακαλύπτει κανείς την πυρίτιδα με το να το λέει. Είναι, όμως, άλλο αυτό και άλλο η εύκολη συνταγή «απολύστε». Τέτοιες προτροπές είναι και ανεύθυνες σε εποχές καλπάζουσας ανεργίας, όταν προωθούνται από κοινωνικούς εταίρους, οι οποίοι -υποτίθεται- ενδιαφέρονται για την προστασία της εργασίας και την κοινωνική ειρήνη.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ η επιδίωξη, αν υποθέσουμε ότι την έχει ο ΣΕΒ, δεν εξυπηρετείται με τα ήξεις-αφήξεις στο θέμα του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων. Διότι υπάρχει και η υποψία ότι ο ΣΕΒ «σηκώνει» σκόπιμα το θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο, για να εξασφαλίσει τη μείωση των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα, μέσω της γενικευμένης θεσμοθέτησης των επιχειρηματικών συμβάσεων.
ΔΙΟΤΙ είναι αντιφατικό να λέει μεν ο πρόεδρος του ΣΕΒ ότι ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων είναι χρήσιμος για να αποφεύγονται οι συγκρούσεις, αλλά την ίδια στιγμή να εκθειάζει τις επιχειρηματικές συμβάσεις, οι οποίες θα προβλέπουν ότι οι αμοιβές μπορούν να υποχωρήσουν ακόμα και κάτω από τον κατώτατο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Αυτή η εξέλιξη θα συμβάλει στην αποφυγή των συγκρούσεων; Ή μήπως θα αποτελέσει άλλο ένα σκαλοπάτι προς την πλήρη επικράτηση της εργασιακής ζούγκλας;
Η ΧΩΡΑ περνάει μια πολύ δύσκολη περίοδο. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βιώνουν ήδη το καθεστώς των μειωμένων αποδοχών, της ανασφάλιστης εργασίας, της εργασιακής ανασφάλειας. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο υπέστησαν περικοπές στους μισθούς τους. Η μεταφορά της ανασφάλειας και στο δημόσιο τομέα μόνο την εξυγίανσή του δεν θα εξυπηρετήσει.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ του ΣΕΒ είναι αδιέξοδη. Τα δημόσια πρόσωπα -όχι μόνο οι πολιτικοί- πρέπει να μετρούν δύο φορές τα λόγια τους, όταν αυτά αφορούν την εργασία και τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.
Από την "Ελευθεροτυπία", 17/11/2010
