Με αφορμή την επιστολή που έστειλε το σωματείο των καθηγητών προς τους γονείς, λάβαμε την παρακάτω απάντηση από το Σύλλογο Γονέων του 2ου Γυμνασίου Κιάτου:
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
2ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΙΑΤΟΥ
Αγαπητοί φίλοι εκπαιδευτικοί,
Με αφορμή την επιστολή σας προς τους γονείς στην ιστοσελίδα του συλλόγου σικυωνίων πολιτών αποφασίσαμε να αποτυπώσουμε κάποιες από τις σκέψεις μας σχετικά με τα θέματα που θίγετε.
Το ζήτημα της παιδείας γενικότερα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από την κοινωνία στην οποία ζούμε. Το επίπεδο δηλαδή που έχουμε αποφασίσει, εμείς όλοι από κοινού, να έχουμε. Την υγεία, την παιδεία, τις συγκοινωνίες και έναν ατελείωτο κατάλογο από υπηρεσίες –και όχι μόνο- που έχουμε αποφασίσει να παρέχουμε στους εαυτούς μας σε ΠΟΛΥ χαμηλά επίπεδα. Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος είναι ορατή σε κάθε πτυχή της ζωής μας, οι γονείς έχουμε εξουσιοδοτήσει τα ΜΜΕ να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά μας, η υγεία …………., όσο για την παιδεία τα γνωρίζετε πιο καλά απ’ όλους, μια και ζείτε μέσα στα σχολεία.
Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, κατά τη γνώμη μας, εξ αιτίας του οποίου φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο είναι και ο εξής: σε όλη την ελληνική, τουλάχιστον, ιστορία κατά διαστήματα και κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές διεργασίες, προέκυπτε μια πρωτοπορία που καθρεπτίζονταν στην κοινωνία, σε όλα τα στρώματά της. Από τον αγρότη και τον εργάτη μέχρι τον πνευματικό κόσμο της χώρας, τον γιατρό, τον δάσκαλο. Μια πρωτοπορία που έσπρωχνε όλη την κοινωνία μπροστά. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς αναδείχτηκαν σε παγκόσμιες προσωπικότητες.
Τις τελευταίες δεκαετίες όμως παρακολουθούμε –εκτός των άλλων- πως η πρωτοπορία αυτή είτε «κουράστηκε και γύρισε στο σπίτι», είτε επέλεξε τη σιωπή, είτε εξαγοράστηκε με ποικίλους τρόπους. Σιγά σιγά λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε το φακελάκι στο γιατρό σαν κάτι το φυσιολογικό, τα ιδιαίτερα από τους καθηγητές μας, σαν κάτι το απαραίτητο και το να μπαίνουμε στο τραίνο πριν βγούνε οι ανάπηροι σαν κάτι το αυτονόητο.
Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν δεν είναι μόνο «μεγάλο στοίχημα» για την εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να πραγματοποιήσει αυτά που αναφέρετε. Για να έχουμε όμως το σχολείο που περιγράφετε, θα πρέπει το σχολείο να είναι στην υπηρεσία του μαθητή και της κοινωνίας. Και όχι ένα «νέο» σχολείο που όπως όλα τα προηγούμενα «νέα» σχολεία –και διαψεύστε μας αν κάνουμε λάθος- ήταν χειρότερα από τα προηγούμενα.
Για να έχουμε όμως το σχολείο που περιγράφετε –πέρα από το ότι δεν χωράει στους υπάρχοντες κυβερνητικούς σχεδιασμούς- θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και στην ίδια τη λειτουργία του, σε όλες τις πτυχές της. Και αυτό δεν γίνεται χωρίς να σπάσουν αυγά. ΠΟΛΛΑ αυγά.
Επειδή όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατο να αναλυθούν τόσο σοβαρά ζητήματα μέσα σε μια σελίδα, είμαστε πρόθυμοι να συμμετέχουμε σε ένα ειλικρινή, από όλους τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, διάλογο ώστε να επεξεργαστούμε τους τρόπους που θα μας βοηθήσουν να περισώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Για το Δ.Σ.
Ο πρόεδρος Η γεν. γραμματέας
Βαγγέλης Ρίζος Πόπη Αποστόλου
Η επιστολή που είχε στείλει η Β΄ΕΛΜΕ προς τους γονείς, ανέφερε τα εξής:
Αγαπητοί γονείς,
Η φετινή σχολική χρονιά βρίσκει την εκπαίδευση να πλήττεται από τις περικοπές των δημοσιών δαπανών όσο ποτέ άλλοτε. Η εκπαιδευτική κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου μείωση των κονδυλίων για τη δημόσια παιδεία. Η μείωση αυτή συντελείται ταυτόχρονα με τη μείωση του εισοδήματος όλων των εργαζομένων. Ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει δαπάνες ίσες με το 2,75% του ΑΕΠ ποσοστό ίσο με το μισό του μέσου όρου των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιες είναι οι επιπτώσεις όμως αυτές;
· Μείωση των λειτουργικών δαπανών των σχολικών μονάδων (ανάγκες για θέρμανση, συντήρηση και εξοπλισμό σχολείων)
· Προσπάθεια αύξησης του αριθμού μαθητών ανά τάξη
· Κατάργηση των υποστηρικτικών θεσμών (Ενισχυτική Διδασκαλία στο Γυμνάσιο, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη στο Λύκειο)
· Καμία επένδυση σε νέες κτιριακές υποδομές
· Δραματική μείωση στις προσλήψεις μόνιμων καθηγητών, αλλά και μεγάλες καθυστερήσεις στην πρόσληψη των αναγκαίων αναπληρωτών
· Συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων
Τις επιπτώσεις από τις πολιτικές αυτές θα τις βιώσουν οι μαθητές, αλλά κι εσείς οι γονείς, καθώς θα αυξηθεί η οικογενειακή δαπάνη για την εκπαίδευση των παιδιών και θα χειροτερέψει η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ειδικά στα παιδιά των λιγότερο προνομιούχων οικογενειών.
Στην περιοχή μας η εκπαιδευτική κοινότητα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αγωνίστηκε με ένταση και αποτελεσματικότητα όλη αυτό το διάστημα για να μην αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και να μην κλείσει κανένα σχολείο. Ειδικά για το θέμα των συγχωνεύσεων είμαστε αντίθετοι σε κάθε ιδέα που οδηγεί τους μαθητές στην περιπλάνηση και τελικά στην εγκατάλειψη του σχολείου. Η εμπειρία δείχνει ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα σχολείο τόσο πιο δύσκολα διοικείται, όσο πιο μεγάλη είναι μια τάξη τόσο ποιο μακριά είναι ο καθηγητής από το μαθητή.
Αυτή τη στιγμή το μεγάλο στοίχημα για όλους τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, (γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς) είναι να απαιτήσουμε από τους αρμόδιους φορείς (Δήμο, Υπουργείο Παιδείας) τις αναγκαίες υποδομές για την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων. Στην σύγχρονη εποχή δεν νοείται τα σχολεία να μην έχουν επαρκή μέσα, εργαστήρια, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, εξοπλισμό.
Πιο συγκεκριμένα, ζητάμε:
· Ανέγερση κτιρίου για το 2ο Λύκειο Κιάτου και κατασκευή νέων αιθουσών στα σχολεία που αυτό είναι απαραίτητο, για να καλύψουν τις ολοένα αυξανόμενες στεγαστικές ανάγκες.
· Όριο αριθμού μαθητών: 25 στα τμήματα Γενικής Παιδείας, 20 στα τμήματα κατεύθυνσης και 10 στα εργαστηριακά μαθήματα.
· Εξασφάλιση των απαραίτητων χρημάτων για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων.
· Επαναλειτουργία των υποστηρικτικών θεσμών (Ενισχυτική Διδασκαλία, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, τμήματα υποδοχής για εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας), που θα μειώσουν το κόστος της οικογένειας για φροντιστήρια και θα βοηθήσουν στην ομαλή ένταξη των μεταναστών στο σχολείο.
· Ενίσχυση των ορεινών σχολείων
· Κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων ΕΠΑΛ
· Επανεξέταση των συμβάσεων για τη μεταφορά των μαθητών, για να πάψει η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος που παρατηρήθηκε ως τώρα.
· Επαναλειτουργία των τμημάτων αθλητικής διευκόλυνσης.
Το «νέο σχολείο» που σχεδιάζεται, απαιτούμε να είναι ένα σχολείο που θα παρέχει γενική μόρφωση για όλα τα παιδιά, θα καλλιεργεί τις ιδιαίτερες δεξιότητες του κάθε μαθητή και δε θα αποτελεί ένα κέντρο προετοιμασίας για εξετάσεις ή ένα «πάρκινγκ» για «αδύναμους» μαθητές.
Τέλος ας συνειδητοποιήσουμε ότι το κόστος δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για την ύπαρξη ενός σχολείου. Η επένδυση στην παιδεία είναι χρέος προς τους πολίτες.
Από το Δ.Σ. της Β΄ ΕΛΜΕ Κορινθίας
