Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πισήναπιμετο του Κμτρπιαίζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμάμρα σε μια λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και μροπετίε να δαβαιάεστε τις λιεξές χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα κθάε λξέη αλλά τη λξέη σαν σνύλοο.
Ατίπτσυεο, ε:
Μετά από αυτό, εξηγούνται πολλά. Όπως ας πούμε: άλλα γράφει (το κείμενο), άλλα διαβάζουμε, άλλα καταλαβαίνουμε, και άλλα λέμε ότι καταλάβαμε.
