Η κυβέρνηση έχει συνδεθεί με τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα και τους ταλιμπάν των «αγορών» και των τραπεζών. Θέλει την Ελλάδα «πειραματόζωο» διαλύοντας πλήρως το όποιο κοινωνικό κράτος.
Οι πράξεις της αποσκοπούν στην επιβολή ενός υβριδικού μοντέλου με πλήρη εξάλειψη των όποιων εργατικών κατακτήσεων του προηγούμενου αιώνα.
Σε μια πολιτική που υπερασπίζεται τα διόδια και..το τριώδιο…!
Μια λαϊκή συμπαράταξη, οφείλει να αντιπαραβάλει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, ριζοσπαστικό και υλοποιήσιμο, πάνω στους εξής άξονες :
- Mή αναγνώριση του χρέους και μονομερής διαγραφή του γιατί είναι ηθικά παράνομο και δημιουργήθηκε ερήμην και εις βάρος του έλληνα εργαζόμενου. Δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους υπό Λαϊκό Έλεγχο ώστε να προσδιορισθεί (odious debt)
- Στο δίλημμα : ευρώ ή παραγωγική ανασυγκρότηση με κοινωνικό κράτος, η επιλογή πρέπει να είναι το δεύτερο
- To ντόμινο της κατάρρευσης των τραπεζών που ήδη στηρίζονται σε γυάλινα πόδια και τις θυσίες των εργαζόμενων θα αντιμετωπίσει η εθνικοποίηση των τραπεζών και η μετατροπή τους από σαράφη και τοκογλύφο νοικοκυριών και μαγαζιών σε αιμοδότη παραγωγικών δραστηριοτήτων με προστιθέμενη αξία για την κοινωνία. Το ίδιο χρειάζεται η κοινωνικοποίηση των φορέων ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, μαζικών μεταφορών και λοιπών δραστηριοτήτων κοινής ωφέλειας.
- Ο έλεγχος της εισροής και εκροής κεφαλαίων από τη χώρα που τόσο πολύ την έχει ματώσει διαχρονικά και ειδικά την τελευταία διετία, βγάζοντας στο εξωτερικό τον πλούτο ολίγων που παράχθηκε από το μόχθο των πολλών και που επιστρέφει σαν χρέος.
- Ο σημερινός κρατικός τομέας της διαφθοράς να μετατραπεί σε εργαλείο κοινωνικής πολιτικής, όχι μέσω της εξαφάνισής του κοινωνικού κράτους αλλά μέσω της συγκρότησης θεσμών και οργάνων λαϊκού και εργατικού ελέγχου και του απεγκλωβισμού του από τον συνήθη αφανή καβαλιέρο στο ταγκό της διαφθοράς : τους κρατικοδίαιτους καπιταλιστές και τις αποικιακές συμβάσεις και αναθέσεις στις λογής «Μιζενς», που πάντα προωθούν τα συμφέροντά τους. Δεν προσφέρουν τίποτα λίγες σταγόνες πολιτικό αίμα που ικανοποιούν τα αισθήματα ρωμαϊκής αρένας στα τηλε-δικαστήρια των οχτώ.
- Η μεγάλη μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς, η φορολογία του μεγάλου πλούτου, η απαγόρευση των offshore εταιριών. Η ουσιαστική φορολόγηση των χρηματιστηριακών και τραπεζικών συναλλαγών καθώς και της επιχειρηματικής εκκλησιαστικής δραστηριότητας.
- Οι διεθνείς συμμαχίες και στρατηγικές σε ισότιμη βάση, και με γνώμονα την ελευθερία επιλογών στη χώρα να έχει τα δικά της εργαλεία σχεδιασμού της οικονομίας, ζωής και διεθνούς παρουσίας προς όφελος του κόσμου της εργασίας και όχι του μαφιόζικου καζινο-καπιταλισμού.
- Η αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙ, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποθήκη δυστυχίας, απαγορεύοντας σε πρόσφυγες και μετανάστες την ελεύθερη έξοδό τους στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ένα αίτημα που μπορεί να ενοποιήσει έλληνες και ξένους που σήμερα το σύστημα τους χωρίζει με μίσος.
Ποια είναι τα εργαλεία για τα παραπάνω ;
· Μια λαϊκή κινητοποίηση, πέρα από τυπικές εκλογικές διαδικασίες και το πολιτικό savoir vivr, ξεπερνώντας τα ταμπού της political correct συμπεριφοράς. Κανένας Όλι Ρεν δεν πρέπει να μπαίνει στην ελληνική Βουλή σαν καουμπόης για να απαγγέλει φετφάδες, λες και είναι τσιφλίκι του, δυνάμεις που θέλουν να αποκαλούνται ριζοσπαστικές πρέπει να εμποδίζουν τέτοια τελεσίγραφα, κινητοποιώντας το λαό και χωρίς δίλλημα του στυλ «μένουμε καθώς πρέπει ή δεν τον αφήνουμε να μπει» . Δεν υπάρχουν ριζοσπάστες με «διαγωγή κοσμιοτάτη» !
· Η κατανόηση ότι ο κύκλος με την κιμωλία που όλο στενεύει και τα κορακίστικα από τις «ομιλούσες γραβάτες» για τα σπρεντ, το χρέος, τα μνημόνια, τις μεταρυθμίσεις-απορυθμίσεις και ότι ζούμε, πατάνε πάνω στην απουσία του λαϊκού παράγοντα. Με την ισχυρή παρουσία του λαϊκού παράγοντα, τα πάντα μπορούν να ανατραπούν.
· Η λαϊκή εξέγερση, αν δεν είναι άμμεσα ορατή, έχει σημασία να μπολιάζει τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας
· Γιατί Υπάρχει Άλλος Δρόμος…
Στάθης Δεββές
