Τώρα ξέρεις ποιοι σε έφτασαν ως εδώ. Ποιοι διόριζαν όλο το σόι τους στη Βουλή, έδιναν μισθούς 10000 σε άφαντους του Δημοσίου, έκαναν πάρτι με δημόσια έργα και προμήθειες, σου έφαγαν τους κόπους μιας ζωής στο χρηματιστήριο, ποιοι διέλυσαν το κράτος, τα πήραν από τη Siemens, λήστεψαν τα ταμεία και πούλησαν τη χώρα σε όλες τις διεθνείς συμφωνίες. Τώρα ξέρεις πως τα μνημόνια δεν είναι ευτυχία για τον τόπο. Ξέρεις πως σε εκβίαζαν με ψέματα για να είσαι φοβισμένος και να δέχεσαι να πληρώνεις εσύ, εσύ και πάλι εσύ την κρίση που δημιούργησαν. Τώρα ξέρεις ότι ποτέ κανείς δε διαπραγματεύτηκε τίποτα για το καλό σου. Σε πούλησαν για την προσωπική τους επιβίωση. Για το χρίσμα της Μέρκελ, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, της Goldman Sachs. Ξέρεις πως με αυτούς μια ζωή τα ίδια θα γίνονται.
Κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση και γκρινιάζεις. Αφήνεις τον Πρετεντέρη, την Τρέμη, τον Μπάμπη να σου στήνουν δικαστήριο μες στο σπίτι σου, να σου λένε πως εσύ φταις, πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και πρέπει να πειθαρχήσεις στις επιταγές των αφεντικών τους.
Καμιά φορά τα παίρνεις και λες: "Δε θα έρθουν εκλογές; Θα σας φτιάξω!"
Αλλά οι εκλογές έρχονται. Και τώρα τι κάνουμε; Κι αν φύγουν αυτοί, ποιοι θα έρθουν; Πού θα βρούμε καλύτερους; Κι αν αύριο είναι πάλι αυτοί πάνω κι εγώ δεν τους έχω ψηφίσει; Κι αν οι δανειστές θυμώσουν;
Και χτυπάει το τηλέφωνο. Σε καθησυχάζουν και σου λένε πως αν πας μαζί τους δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Στην πραγματικότητα δε θες να αλλάξει τίποτα. Φοβάσαι το καινούριο. Νομίζεις ότι όλα είναι ένα κακό όνειρο και αύριο θα γυρίσουμε πάλι στην Ελλάδα της κατανάλωσης. Θα τους ξαναψηφίσεις, γιατί η ελευθερία σε τρομάζει. Δε θες να αναλάβεις τις ευθύνες σου σαν πολίτης, αλλά να τις αναθέτεις σε άλλους. Θες την ασφάλεια που νομίζεις ότι σου προσφέρουν. Κι ας ξέρεις ότι σου λένε ψέματα για να τη βολέψουν και πάλι.
Αλλά αυτή τη φορά να μη γκρινιάξεις γι' αυτά που θα έρθουν. Γιατί ήξερες ποιοι είναι και που σε πάνε. Γιατί όλα ήταν επιλογή σου.
Δ.Η.
