Παραθέτουμε παρακάτω τον πλήρη διάλογο του βουλευτή με την Υφυπουργό Παιδείας, από τα πρακτικά της Βουλής.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, εκπλήσσομαι, αλλά την ίδια στιγμή με ικανοποιεί το γεγονός ότι κάνατε αυτή την ερώτηση, γιατί μου δίδετε την ευκαιρία να απαντήσω και από το Βήμα της Βουλής σε κάτι, για το οποίο έχω δώσει διαβεβαίωση και προσωπικά εγώ και η κυρία Διαμαντοπούλου και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και παντού.
Τίποτα δεν έγινε κρυφά. Όπως είπατε πολύ σωστά, στις 14 Φεβρουαρίου αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα η απόφασή μας. Θέλω να θυμίσω και σε σας και μέσα από σας και στους συναδέλφους, οι οποίοι έχουν καταθέσει σχετικές ερωτήσεις, ότι ήδη από τις 25 Ιανουαρίου είχε ξεκινήσει ένας διάλογος. Ο διάλογος σε πρώτη φάση κατέληξε. Εμείς πήραμε την απόφαση στις 14 Μαρτίου –όπως ακριβώς μου είπατε- και την αναρτήσαμε στο διαδίκτυο. Δεν κρύψαμε, λοιπόν, τίποτα, ούτε κοροϊδέψαμε κανέναν. Σας διαβεβαιώ γι’ αυτό.
Βεβαίως, θέλω να κατανοήσετε και εσείς ότι όταν έχεις περίπου δύο χιλιάδες σχολεία τα οποία μπαίνουν σε μια διαδικασία αναδιάρθρωσης, είναι πολύ φυσικό να υπάρξουν και επιμέρους αστοχίες, κυρίως σε ό,τι αφορά τις υποδομές ή την προσμέτρηση του παράγοντα «ασφάλεια στις μετακινήσεις», κάτι για το οποίο σε ορεινές περιοχές είναι σημαντικό.
Θα ήθελα να αναφέρω ιδιαίτερα και ένα παράδειγμα από το Νομό Κορινθίας, από το Παναρίτι. Το Γυμνάσιο στο Παναρίτι δεν μπήκε ποτέ στις προτάσεις μας, παρ’ ότι έχει δεκατρία παιδιά και αυτό δεν είναι το καλύτερο εκπαιδευτικά για τα παιδιά. Πέρα από το οικονομικό κόστος, δεν είναι καλό ένα σχολείο με δεκατρία παιδάκια. Επειδή ακριβώς το Παναρίτι από το Ξυλόκαστρο απέχει πάρα πολύ και ο δρόμος είναι μη ασφαλής, προκρίθηκε το κριτήριο της ασφάλειας των μαθητών έναντι του κριτηρίου της εκπαιδευτικής ωφελιμότητας ή της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού καλύτερα.
Άρα, κύριε συνάδελφε, θέλω να πω δύο λόγια για να ξεκαθαρίσω τουλάχιστον στην πρωτοομιλία μου το πεδίο ως εξής: Μετά, λοιπόν, τους δύο μήνες διεξοδικού διαλόγου και κλήσης και όλων των Δημάρχων, πάρθηκε η απόφαση και βγήκε το ΦΕΚ. Το ΦΕΚ εκ νέου αναρτήθηκε μέσω της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ, αλλά δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είχε αναρτηθεί –όπως και εσείς είπατε- ήδη στις 14 του μηνός. Είπαμε ευθαρσώς δύο-τρεις μέρες μετά –και μάλιστα με δήλωση της κυρίας Διαμαντοπούλου- ότι εμείς αυτά τα περίπου χίλια εννιακόσια τόσα σχολεία θα τα δούμε ενδελεχώς. Καλέσαμε και τους δεκατρείς περιφερειακούς διευθυντές και δώσαμε εντολή και ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος διαλόγου.
Δεν ξέρω αυτό που μου είπατε. Με λυπεί ιδιαίτερα. Δεν κορόιδεψαν κανέναν οι συνεργάτες μας. Είδα και εγώ προσωπικά πολλούς Βουλευτές από πολλούς νομούς και άλλους τόσους Δημάρχους. Νομίζω όμως, ότι κοροϊδία δεν υπήρχε, διότι πράγματι επίκειται μία απόφαση διορθώσεων και ενδεχομένως, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν προβλήματα που αφορούν τον υποδεχόμενο χώρο, τα σχολεία υποδοχής, εκεί εκτός από διορθώσεις, μπορεί να πάμε και σε κάποιες αναστολές.
Αυτές οι περιπτώσεις, όμως, κύριε συνάδελφε, θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες και θα είναι στοχευμένες σε περιπτώσεις όπου έχουμε είτε πολύ μεγάλο πρόβλημα, μεταφορικό σε σχέση με το δύσβατο του οδικού δικτύου που δεν το είχαμε υπολογίσει εξ αρχής ή, όπως ανέφερα, σε περιπτώσεις όπου το σχολείο υποδοχής δεν είναι κατάλληλο και δημιουργείται πρόβλημα.
Κυρία Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε μετά, καθώς δεν έχω υπερβεί το χρόνο μου, στη δευτερολογία μου να αναφερθώ διεξοδικά, διότι ο κύριος Βουλευτής με ρωτά και για την εκπαιδευτική λογική των συνενώσεων και για τα εκπαιδευτικά οφέλη συγκεκριμένα της Κορινθίας. Επειδή έχω στοιχεία, καλύτερα να τα δώσω στη δευτερολογία, αφού ακούσω τον κύριο συνάδελφο.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση):Ευχαριστούμε, κυρία Υπουργέ.
Ο ερωτών Βουλευτής, κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας, έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ:Μια παρατήρηση θα ήθελα να κάνω, κυρία Υπουργέ. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την τοποθέτησή σας και να πιστέψω ότι το αναρτήσατε στις 14 Μαρτίου, πλην όμως, δεν το είδε κανένας και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όλοι οι συνάδελφοι και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ που έκαναν τις αντίστοιχες ερωτήσεις δεν αναφέρονται σε αυτό το ΦΕΚ, το 440, αλλά σε φήμες –όπως σας είπα- σε σχεδιασμούς και σε πιθανολογούμενες προτάσεις.
Εν πάση περιπτώσει, το ξεπερνάμε αυτό. Βεβαίως κανένας, κυρία Υπουργέ, δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι πρέπει να υπάρξουν και συγχωνεύσεις και καταργήσεις για να αναβαθμιστεί το εκπαιδευτικό περιεχόμενο των παιδιών μας.
Αυτές οι προτάσεις, όμως, κυρία Υπουργέ, θα πρέπει να γίνονται τεκμηριωμένα, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενός ενδελεχούς διαλόγου ανάμεσα στην εκπαιδευτική κοινότητα, το Υπουργείο, τους γονείς και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι αναφερθήκατε σε τροποποιήσεις που θα γίνουν. Εκεί πιστεύω, κυρία Υπουργέ, με μία διάθεση καλής θέλησης από όλες τις πλευρές να λύσουμε προβλήματα που σήμερα έχουν ξεσηκώσει την Κορινθία –θεωρώ και όλη την Ελλάδα- και που θα διασφαλίζουν –όπως σας είπα και εγώ- την εκπαιδευτική και παιδαγωγική προοπτική των παιδιών μας.
Ουσιαστικός διάλογος, όμως, κυρία Υπουργέ, δεν έγινε. Δεν έγινε και δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν οι απόψεις των φορέων. Σας τα λέει ο κ. Κρεμαστινός. Στην Κάρπαθο, συγκεκριμένα, ο δήμαρχος είναι εκπαιδευτικός, σας έκανε τεκμηριωμένες προτάσεις που δεν λάβατε υπ’ όψιν.
Αντίθετα, ενώ θα έπρεπε να είχε ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία, εντελώς αιφνιδιαστικά –και με προχειρότητα, θα έλεγα- πήρατε αυτήν την απόφαση, χωρίς κανένα παιδαγωγικό κριτήριο. Θα σας αναφέρω παραδείγματα για την Κορινθία.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που επισημάνατε το πρόβλημα του Γυμνασίου Παναριτίου. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει, κυρία Υπουργέ, και στο Γυμνάσιο Καλλιάνων με τις λυκειακές τάξεις. Η πρόταση έχει διατυπωθεί σε μια άλλη απόφαση, η οποία είναι ανυπόγραφη, διότι εδώ, σε αυτήν που υπογράψατε –και εδώ είναι ένα άλλο θέμα- δεν μπορούμε να δούμε πού τελικώς θα πάνε τα παιδιά.
Εν πάση περιπτώσει, δεχόμαστε ότι θα πάνε στο διπλανό γυμνάσιο, στο Γυμνάσιο του Κρυονερίου, κυρία Υπουργέ. Εκεί η απόσταση είναι πενήντα δύο χιλιόμετρα. Θα πρέπει τα παιδιά να μετακινούνται μία απόσταση πενήντα δύο χιλιομέτρων από το πρώτο χωριό. Θα πρέπει τα παιδιά να μετακινούνται μιάμιση ώρα το πρωί και μιάμιση ώρα το απόγευμα, για να πάνε στο σχολείο. Δεν είναι η διαδρομή απευθείας, αλλά χρειάζεται να γίνονται και παρακάμψεις στα διπλανά χωριά, εννέα τον αριθμό. Αντιλαμβάνεστε, κυρία Υπουργέ, πόσο μεγάλη θα είναι η ταλαιπωρία που θα υφίστανται οι μαθητές, που θα πρέπει να ξυπνούν στις 6.00΄ ώρα το πρωί και να γυρίζουν στις 4.00΄ το απόγευμα.
Θα ήθελα ειλικρινά να σας κάνω μία ερώτηση. Εσείς θα στέλνατε ποτέ το παιδί σας σε ένα σχολείο που απέχει μιάμιση ώρα, με μετακίνηση μέσα σε ένα ορεινό δίκτυο στα χίλια μέτρα υψόμετρο, μέσα στους πάγους, στις βροχές και τα χιόνια; Αυτό, κυρία Υπουργέ, θα πρέπει να το δείτε τώρα.
Δεν μπορείτε, επίσης, να μας πείσετε, κυρία Υπουργέ, ότι μπορεί να καταργήσετε το Δημοτικό Σχολείο Μουλκίου, ένα σχολείο με εβδομήντα παιδιά που του χρόνου θα έχει εκατό. Το ίδιο ισχύει και για τα ορεινά χωριά όλης της Κορινθίας, όπως είναι το Καίσαρι, το Ψάρι, το Αγιονόρι που είναι και πρότυπο, το Στεφάνι, όπου εκεί θα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στις μετακινήσεις των παιδιών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Ούτε, βεβαίως, μπορείτε να μας πείσετε ότι θα καταργήσετε το σχολείο του Σπαθοβουνίου, που είναι μια ιδιαίτερα αναπτυσσόμενη περιοχή.
Δεν υπάρχουν παιδαγωγικά κριτήρια, κυρία Υπουργέ. Τα βάλατε κάτω και είπατε: «Η παιδεία μάς κοστίζει ακριβά και πρέπει να περικόψουμε». Βεβαίως, αν συνεχίσετε αυτό το καταστροφικό πλάνο, είναι σίγουρο ότι θα αφανίσετε τη μισή ελληνική περιφέρεια.
Καταργήσατε, κυρία Υπουργέ, τα σχολεία. Καταργήσατε τα ταχυδρομικά γραφεία. Καταργήσατε μικρές δημόσιες υπηρεσίες. Καταργήσατε αστυνομικά τμήματα. Τώρα ακούμε ότι θα καταργήσετε και τους παπάδες, αφού για κάθε εφτά που θα συνταξιοδοτούνται θα χειροτονείται ένας.
Αυτά, κυρία Υπουργέ, σημαίνουν ότι ουσιαστικά καταργείτε και τη δωρεάν παιδεία. Έχετε να πληρώσετε τις μετακινήσεις των μαθητών από το 2010, οφείλετε πάρα πολλά, ήδη έχουμε συνεχείς απεργίες των λεωφορειούχων, με αποτέλεσμα οι γονείς να επιβαρύνονται για τις μετακινήσεις των μαθητών.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Αυτή είναι άλλη ερώτηση και έχει άλλο αντικείμενο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Το μόνο που έχω να σας επισημάνω και να σας ρωτήσω είναι εάν προτίθεστε τελικώς να επανεξετάσετε συνολικά όλα τα σχολεία της Κορινθίας και εάν αυτό θα είναι μία ουσιαστική δέσμευση και όχι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι.
Σε κάθε περίπτωση, θέλω να σας θέσω εκ νέου το θέμα των συγχωνεύσεων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Κύριε Κόλλια, σας παρακαλώ, τα είπατε αυτά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ: Ελπίζω ότι πραγματικά θα ευαισθητοποιηθείτε, κυρία Υπουργέ. Θα ακούσετε τις προτάσεις της τοπικής κοινωνίας, των φορέων και θα επανεξετάσετε συνολικά τη στάση σας.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση):Ευχαριστούμε τον ερωτώντα Βουλευτή κ. Κωνσταντίνο Κόλλια. Όμως, πρέπει να σας πω ότι μπορείτε στα τρία λεπτά να πείτε όλα αυτά που θέλετε να πείτε. Ήδη επαναλάβατε πάρα πολλά και ο χρόνος ήταν ο διπλάσιος και πλέον.
Παρακαλώ, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο, για να απαντήσετε στα ερωτήματα του κ. Κόλλια.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, θα μου δώσετε και εμένα λίγο χρόνο παραπάνω αυτή τη φορά, γιατί την προηγούμενη δεν πήρα καθόλου.
Κατ’ αρχήν, θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα για τα διαδικαστικά. Κανείς δεν κορόιδεψε κανέναν ούτε κανείς παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια. Αυτό θα ήθελα να το ξεκαθαρίσουμε. Πρώτον, επιμένετε να λέτε ότι δεν το είδε κανένας, αλλά εγώ θα σας θυμίσω ότι τη Δευτέρα 15 Μαρτίου ήταν πηχυαίοι οι τίτλοι των εφημερίδων. Ήταν αναρτημένο στο διαδίκτυο, υπήρχε κατακραυγή, υπήρχε οργή για περίπου διακόσιες περιπτώσεις –το πολύ τριακόσιες- από τις δυο χιλιάδες συνενώσεις και αναδιαρθρώσεις σχολείων. Αν δεν το είχαμε αναρτήσει, δεν θα υπήρχε όλος αυτός ο ορυμαγδός των αντιδράσεων.
Όμως, θα ήθελα να σας θυμίσω, επειδή είπατε για διάλογο ο οποίος δεν έγινε, ότι όχι μόνο έγινε, αλλά το Δεκέμβριο αναρτήθηκε εγκύκλιος για πρώτη φορά. Συγκεκριμένα, είχαμε την ευκαιρία να γίνει τρίωρη συζήτηση το μήνα Απρίλιο στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, κυρία Πρόεδρε, με δική μας πρωτοβουλία, με πρωτοβουλία της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Στη διαδικασία αυτή θύμισα στους συναδέλφους ότι για πρώτη φορά μια απλή, απλούστατη εγκύκλιος, ούτε καν υπουργική απόφαση, αναρτήθηκε προς διαβούλευση, ακριβώς επειδή θέλαμε τη γνώμη όλων για τα κριτήρια των συνενώσεων, τα οποία υπαγορεύονται από το ν. 1566/85, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 1966/1991. Αυτοί οι δυο νόμοι, λοιπόν, διέπουν αυτή τη διαδικασία. Όμως, θέλαμε πραγματικά να υπάρξει διάλογος και διαβούλευση πάνω στα κριτήρια.
Βγήκε η εγκύκλιος στις 27 Ιανουαρίου και απεστάλη με επιστολή μου και στους Δημάρχους. Είμαι δε στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι σχετικά με το Νομό Κορινθίας έχω τις αποφάσεις όλων των δημοτικών συμβουλίων του Νομού Κορινθίας.
Όπως είπα ξανά, έληξε η πρώτη φάση με την πρώτη απόφαση και είπαμε ευθαρσώς ότι θα πάμε σε μερικές διορθώσεις.
Έρχομαι τώρα σ’ αυτό που είπατε περί καταργήσεων και στο ότι γίνονται όλα για την οικονομία. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να πω ένα γενικό σχόλιο για τη χώρα. Η χώρα επί πάρα πολλά χρόνια –ιδιαίτερα την τελευταία εξαετία, αλλά γενικά επί δεκαετίες- κατασπατάλησε πόρους και ανθρώπους, δυναμικό και πλούτο, φτιάχνοντας μικρές-μικρές μονάδες παντού, στην υγεία, στην παιδεία και όχι μόνο. Κατακερματιζόμασταν, αντί να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εύρωστες μονάδες, βιώσιμες μονάδες, αλλά κυρίως να επενδύσουμε στις παραγωγικές δυνάμεις αυτού του τόπου και να επενδύσουμε δημιουργικά στην παιδεία.
Κύριε συνάδελφε, η ίδια η Κορινθία έχει να δείξει ένα παράδειγμα, το οποίο είναι από τα λίγα, γιατί μετά τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ επιχειρήθηκαν συνενώσεις σχολείων. Ένα απ’ αυτά είναι ο Φενεός, ένα άλλο στη Μάνη, ένα άλλο στη Ρόδο. Υπάρχουν πολλά άλλα ακόμα λαμπρά παραδείγματα, τα οποία δείχνουν αυτήν ακριβώς την παιδαγωγική λογική, ότι δηλαδή είχαμε πολλά μικρά παιδιά στο Φενεό, κυρία Πρόεδρε και τα μικρά ολιγοθέσια σχολεία συνενώθηκαν σε ένα εξαθέσιο. Ποια είναι η παιδαγωγική λογική αυτού; Το αυτονόητο! Και παραπέμπω στην απόφαση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας της Ελλάδας του 1998 ή του 1997, η οποία στήριζε τη διαδικασία των συνενώσεων γι’ αυτούς τους λόγους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ:Κυρία Υπουργέ, είναι τρία χιλιόμετρα …
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν σας διέκοψα. Σας άκουσα επί έξι λεπτά. Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω και θα με σεβαστείτε, όπως σας σεβάστηκα. Άκουσα πάρα πολλά πράγματα και πρέπει να ακούσετε τις απαντήσεις.
Βασικός λόγος είναι, λοιπόν, κάθε τάξη να έχει το δάσκαλό της και όχι στα ολιγοθέσια σχολεία πάνω στα χωριά να έχουμε την κατάντια ο μαθητής και η μαθήτρια του μονοθέσιου να διδάσκεται ετησίως τις μισές ώρες γλώσσα ή μαθηματικά απ’ ό,τι διδάσκεται ένας μαθητής σε ένα εξαθέσιο σχολείο! Το διθέσιο σχολείο είναι δυο δάσκαλοι για το σχολείο, δηλαδή ο καθένας έχει από τρεις τάξεις. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολη είναι η εκπαίδευση σε αυτά τα σχολειά. Αυτά τα σχολειά για προφανείς λόγους είναι καλό να συνενώνονται. Σε περιπτώσεις ιδιαίτερες έχουμε κρατήσει μικρά σχολειά στα μικρά νησιά, σε ιδιαίτερα ορεινές περιοχές και θα δούμε μήπως κάνουμε επιπλέον μια ή δυο διορθώσεις το πολύ, εάν χρειάζονται, σε τέτοια μικρά σχολειά σε όλη την Ελλάδα.
Γιατί το κάνουμε αυτό όμως επιπλέον, πέραν του αυτονόητου, ότι κάθε τάξη να έχει το δάσκαλό της; Διότι όταν υπάρχει ικανός αριθμός μαθητών ανά τάξη -όχι πάντως πάνω από είκοσι πέντε μαθητές στη δευτεροβάθμια και στη δευτεροβάθμια που είπαμε ως τριάντα, όταν πάμε σε συνένωση το βάζουμε ως είκοσι πέντε και στην πρωτοβάθμια- δηλαδή όχι απλά πέντε έξι παιδάκια, αλλά από οκτώ παιδάκια και πάνω από δέκα παιδάκια και πάνω -μιλώ για τα χωριά- και το μάξιμουμ και βέλτιστο είναι τα είκοσι πέντε παιδιά, οι μαθητές έχουν περισσότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις, κοινωνικοποίηση, ομαδική εργασία.
Ιδιαίτερα οι αλλαγές του νέου σχολείου κύριε συνάδελφε, πατούν σε πορίσματα της Επιτροπής Μπαμπινιώτη στην οποία εμείς ήμασταν Αντιπολίτευση και εσείς Κυβέρνηση. Και κάποια στιγμή τα δυο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον και ένας ακόμα αριθμός κομμάτων μπορούμε να ομονοήσουμε προς αλλαγές του σχολείου που πάνε σε ένα πιο δημιουργικό τρόπο διδασκαλίας και απαιτούν και αυτές ικανό αριθμό μαθητών ανά τάξη.
Επίσης, τα νέα μεγαλύτερα σχολεία μπορούν να λειτουργήσουν ως ολοήμερα πολύ καλύτερα.
Τέλος, οι διαδικασίες της πιστοποίησης της ξένης γλώσσας είναι κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει. Μπήκε η πρώτη ξένη γλώσσα, τα αγγλικά, παίζοντας στα μεγάλα δημοτικά. Θέλουμε να έχουμε περισσότερα μεγάλα δημοτικά για να ξεκινήσουμε το πρόγραμμα που φέρνει τα παιδιά μας στην Γ’ Γυμνασίου να μπορούν να πιστοποιηθούν στην αγγλική γλώσσα και να πιστοποιηθούν με κρατικό πιστοποιητικό. Το ίδιο συμβαίνει και με την πληροφορική, ξεκινάμε στα μεγάλα σχολεία.
Πώς η Κορινθία ωφελείται από αυτή την πρόταση; Πήρε το ΦΕΚ, υπάρχει υπουργική απόφαση αλλά έλεος, μια υπουργική απόφαση σε μια, δυο περιπτώσεις μπορεί να τροποποιηθεί, μπορεί να επανεκδοθεί.
Στην Κορινθία λοιπόν, έχουμε δύο νέα εξαθέσια τα οποία συνενώνονται στην Κόρινθο και κάνουμε ένα νέο δωδεκαθέσιο σχολείο, ένα πρότυπο σχολείο –όχι με τη μορφή του νόμου το πρότυπο, αλλά ένα ποιοτικό σχολείο- όπου θα έχουμε τα αγγλικά, την πληροφορική, τη θεατρική αγωγή, τη μουσική, τα καλλιτεχνικά μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα, για όλους τους μαθητές συν τη δυνατότητα να επεκτείνετε το ωράριο για τα παιδιά που το θέλουν ως τις 4.00 η ώρα.
Έχουμε συνενώσει αρκετά από τα νηπιαγωγεία, έχουμε κάνει μεγαλύτερα διθέσια νηπιαγωγεία που εξυπηρετούν καλύτερα τα παιδάκια. Σε κάποια από αυτά υπήρξαν ενστάσεις και τις συζητούμε.
Πρέπει να σας πω ότι για το Γυμνάσιο των Καλιάνων, που αναφέρατε, δόθηκε εντολή -και όχι μόνο για το Γυμνάσιο των Καλιάνων αλλά και για πολλές από τις περιπτώσεις που αναφέρατε- να γίνουν και επισκέψεις και αυτοψίες. Όπως και εσείς και οι άλλοι Βουλευτές και ο Υπουργός κ. Μπεγλίτης, αλλά και η κυρία Φαρμάκη και ο κ. Μανωλάκης με βρήκαν και συζήτησαν μαζί μου για τις διαδικασίες αυτές.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Παρακάλεσα λοιπόν τα αρμόδια στελέχη εκπαίδευσης να πάνε επιτόπου και να συζητήσουν και με τους παράγοντες. Έγιναν αρκετές από αυτές τις συζητήσεις και επισκέψεις και σε ορισμένες περιπτώσεις οι επεξεργασίες που έχω στα χέρια μου, μου δείχνουν κάποια προβλήματα στις υποδομές.
Όλα αυτά θα εξεταστούν και θα δούμε στο τέλος της σχολικής περιόδου, πού πραγματικά πρέπει να γίνουν βελτιώσεις και να επανεκδοθεί η απόφαση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ολοκληρώστε παρακαλώ, κυρία Υπουργέ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε, και σας ευχαριστώ αλλά αυτό έπρεπε να εξηγηθεί γιατί ο κύριος συνάδελφος ανέπτυξε πάρα πολύ την ερώτησή του.
Στις περιπτώσεις που έχουμε απλώς πρόβλημα υποδομών το οποίο μπορεί να λυθεί, πρέπει να λυθεί και θέλουν και οι κάτοικοι να λυθεί, μπορούμε να δώσουμε την αναστολή για ένα χρόνο. Αυτό όμως πρέπει να το κάνουμε με φειδώ, γιατί καμιά φορά ξέρετε, κύριε συνάδελφε, η αναστολή σημαίνει και επ’ αόριστον. Και θα είναι κακό για την περιοχή και δεν έχει καμία οικονομική λογική αυτό, να μην έχουμε μεγαλύτερα σχολεία.
Η μόνη διάσταση η οποία έχει -και θα το πω ευθαρσώς και χωρίς να φοβάμαι τίποτα- είναι ότι εξοικονομούμε ανθρώπινο δυναμικό και αυτό είναι αλήθεια.
Όμως, κύριε συνάδελφε και κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι ζούμε στην εποχή όπου είναι κρίμα να σπαταλιέται ένα εκπαιδευτικό δυναμικό, έχοντας να διδάξει μόνο λίγες ώρες. Στα μεγαλύτερα γυμνάσια, εκεί όπου μπορούμε να το κάνουμε το να έχουμε τους καθηγητές να εξαντλούν το ωράριό τους στο ίδιο σχολείο είναι καλό πρώτα για τους μαθητές, γιατί καταλαβαίνετε ότι άλλο είναι να έχεις έναν καθηγητή και άλλο να έχεις περιφερόμενους πολλούς καθηγητές, αλλά καλό και για τους εκπαιδευτικούς που μπορούν να αναπτύξουν τις δράσεις τους, τις καινοτόμες πρωτοβουλίες που τους καλούμε να κάνουν και βεβαίως ξεκινάει και η επιμόρφωσή τους με τελείως διαφορετικό τρόπο από ό,τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα.
Όλες αυτές οι διαδικασίες και οι αλλαγές που προωθούμε στο νέο σχολείο, κύριε συνάδελφε, απαιτούν τη συνεργασία μέσα από μεγαλύτερες μονάδες.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Και βεβαίως, έχουμε και μια βέλτιστη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού μας. Αυτό δεν το παραγνωρίσαμε ποτέ, από την πρώτη στιγμή που κάναμε το πρώτο Δελτίο Τύπου.
