Με απόφαση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας η κόκκινη λάσπη θα εξακολουθεί να πέφτει στον Κορινθιακό ως το τέλος του 2011. Η εγκατάσταση των δύο φιλτροπρεσσών σε καμιά περίπτωση δεν λύνει το πρόβλημα , αφού από την μία το μεταθέτει στη στεριά με απρόβλεπτες συνέπειες και από τη άλλη ένας τεράστιος όγκος 800.000 τόνων ανά έτος είναι αδύνατο να διαχειριστεί με μηχανικό τρόπο. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει εξαγγελθεί αύξηση της παραγωγής αλουμίνας. Κάτι που σημαίνει ότι θα αυξηθεί και η απορριπτόμενη ποσότητα ερυθράς ιλύος σε θάλασσα και σε στεριά. Η ξηρά απόθεση σε καμία περίπτωση δεν είναι περιβαλλοντική διαχείριση. Απλά αποτελεί εξίσου σημαντικό κίνδυνο γιατί εκτός του ότι ξαναπέφτει στη θάλασσα από κάθε είδους απορροές βρόχινων υδάτων η πιθανών πλημμυρών (γιατί εκεί που αποτίθεται υπάρχει ρέμα), μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα γιατί εκεί υπάρχουν τα πηγάδια ύδρευσης της περιοχής μας και τέλος σε περιόδους ξηρασίας αιωρούμενη στην ατμόσφαιρα ξανά στη θάλασσα πέφτει και επιβαρύνει την ποιότητα της ατμόσφαιρας.
Η κόκκινη λάσπη είναι προϊόν της χημικής διάσπασης του Βωξίτη. Περιέχει πολύ υψηλό ποσοστό σιδηρομεταλλεύματος. Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει α’ ύλη για οποιοδήποτε άλλο προϊόν (π.χ. δεν μπορεί να γίνει τούβλα ή κεραμίδια γιατί κατά την διαδικασία του ¨ψησίματος¨, η διαστολή του σιδήρου θα σπάσει το προς κατασκευή προϊόν).
Η μόνη χρησιμότητα της μπορεί να έγκειται στην περεταίρω επεξεργασία της, για την αφαίρεση και των υπόλοιπων χρήσιμων στοιχείων/μετάλλων κλπ που έχουν απομείνει.
Ζητάμε να αποσυρθεί τελείως ο υποθαλάσσιος αγωγός έγχυσης , να φραγεί. Σταγόνα λάσπης να μην πέφτει στη θάλασσα. Η ύπαρξή του αγωγού προϊδεάζει για συνεχείς παρατάσεις αδειοδοτήσεων της απόρριψης της λάσπης στον Κορινθιακό
Η μόλυνση των εδαφών και των ιζημάτων του κόλπου τεκμηριώνει την άποψη ότι σε μια επιβαρυμένη περιβαλλοντικά περιοχή δεν μπορείς να προσθέτεις συνεχώς νέες περιβαλλοντικές πιέσεις. Επίσης καταδεικνύει το πόσο ευαίσθητος είναι ο Κορινθιακός σε ανθρωπογενείς βιομηχανικές δραστηριότητες λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μιας περίκλειστης θάλασσας. Να σημειωθεί, ότι η Οικολογική Κίνηση Αντίκυρας «Η ΑΡΤΕΜΙΣ» με τους αγώνες της δεν επιδιώκει την παύση της λειτουργίας του εργοστασίου αλλά την αυστηρή τήρηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας.
Είναι γνωστό ότι εδώ και δυόμιση περίπου χρόνια λειτουργεί στο χώρο του Αλουμινίου μονάδα συμπαραγωγής θερμότητας και ηλεκτρισμού (ΣΗΘ) ισχύος 334 MW. Η μονάδα αυτή δεν έχει άδεια λειτουργίας από τις αρμόδιες αρχές. Λειτουργεί δηλαδή παρανόμως εδώ και δυόμιση χρόνια. Η παραπάνω μονάδα (1η ηλεκτροπαραγωγή) χρησιμοποιεί για την ψύξη των εγκαταστάσεων της 22.000 κυβικά μέτρα θαλασσινού νερού την ώρα που απορρίπτει ξανά στη θάλασσα θερμότερο κατά 10 βαθμούς Κελσίου .Ηλίου φαεινότερο λοιπόν, ότι η λήψη και απόρριψη του τεράστιου όγκου υπέρθερμου ύδατος στον κόλπο της Αντίκυρας δημιουργεί έντονη περιβαλλοντική υποβάθμιση.Επιπλέον, στον ίδιο χώρο ολοκληρώνεται η κατασκευή της 2ης μονάδας ηλεκτροπαραγωγής με Φυσικό αέριο
Η υπερσυγκέντρωση ρυπογόνων βιομηχανιών σε ένα περίκλειστο από βουνά κόλπο θα προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην επιβίωση των κατοίκων και ραγδαία επιδείνωση στο οικοσύστημα του Κορινθιακού κόλπου ευρύτερα.
Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με το σχέδιο του ομίλου Μυτιληναίος, όπως αυτό έχει υποβληθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, (ΡΑΕ) προβλέπεται η δημιουργία ενεργειακού κέντρου στο ανατολικό άκρο του κόλπου της Αντίκυρας με την εγκατάσταση τεσσάρων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με ορυκτά καύσιμα.
Οι Δικαστικοί αγώνες
Αρχικά κατατέθηκε η προσφυγή στο ΣΤΕ της Οικολογικής Κίνησης Αντίκυρας «Η ΑΡΤΕΜΙΣ» κατά της εγκατάστασης της 2ης μονάδας Ηλεκτροπαραγωγής (412MW), Αυτή αφορούσε την ακύρωση της άδειας και κατά συνέπεια την ματαίωση της. Ταυτόχρονα έγινε και αίτηση αναστολής των εργασιών της μονάδας εγκ/σης. Ως προς το 1ο σκέλος (ακύρωση της άδειας) δεν έχει γίνει ακόμη εκδίκαση λόγω συνεχών αναβολών. Ως προς την αναστολή των εργασιών και ενώ αρχικά πετύχαμε 8μηνη αναστολή, χάσαμε την οριστική εκδίκαση της αναστολής εγ/σης γιατί «η συνέχιση των εργασιών δεν επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον».
Με βάση όμως τις νέες μελέτες, κάναμε νέα προσφυγή τεκμηριώνοντας την περιβαλλοντική κατάσταση της περιοχής. Ο όμιλος θορυβημένος αντεπιτέθηκε κάνοντας μήνυση για κακούργημα στους επιστήμονες που εκπόνησαν τις μελέτες και στους πολίτες που τις χρησιμοποίησαν. Προσοχή όμως, δεν αμφισβητούν τα ευρήματα αλλά την διαδικασία εκπόνησης, επειδή «λέει» οι επιστήμονες (διευθυντές ερευνών του ΕΛΚΕΘΕ) χρησιμοποίησαν το λογότυπο του Ιδρύματος, τη συνήθη δηλαδή πρακτική, χωρίς την έγκριση του Δ.Σ.
Πριν 6 περίπου μήνες ο Όμιλος έκανε αύξηση της ισχύος της 2ης και επίδικης μονάδας κατά 30%, πριν καν τελειώσουν οι εργασίες εγκατάστασης,. Οι δικηγόροι συμβούλευσαν την προσφυγή και στην νέα αύξηση γιατί εκδόθηκαν νέοι περιβαλλοντικοί όροι, πράγμα το οποίο έγινε παρ’ όλη τηνοικονομική εξάντληση της αφού οι προσφυγές στο ΣτΕ είναι ακριβές.
Η ΑτΕ ελέγχθηκε από το Ελληνικό κράτος, για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα λειτουργίας από τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος. Ο έλεγχος αυτός έδειξε κατ’ ουσία ότι κανείς από τους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας δεν τηρείτο.
Την 15 Μαρτίου 2011 στο πλημμελειοδικείο της Λιβαδειάς για περιβαλλοντικές και πολεοδομικές παραβάσεις ήταν κατηγορούμενοι ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, ο διευθύνων σύμβουλος και ο διευθυντής υγιεινής, ασφάλειας και περιβάλλοντος του εργοστασίου παραγωγής Αλουμινίου και αλουμίνας της εδρεύουσας στο Μαρούσι Αττικής ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ της ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΒΕΕ. Η αδυναμία όμως παρουσίας ενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης των κατηγορουμένων οδήγησε και αυτή την δίκη σε αναβολή για την 3η Μαϊου του 2011.
Ο αγώνας συνεχίζεται με την ελπίδα ότι θα υπάρξει δικαίωση, και η συμμετοχή όλων των πολιτών σε αυτόν πιο αναγκαία από ποτέ.
Λουκάς Σαμουήλ
