Για κάποιους, εκείνη την ημέρα ξεχείλισε το ποτήρι με τους «μπαχαλάκηδες». Για άλλους ανακόπηκε ένα κοινωνικό ρεύμα αντίδρασης απρόβλεπτων διαστάσεων, απέναντι στους θεμελιωτές των περιοριστικών οικονομικών μέτρων και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Στις 5 Μαΐου του 2010, κατά τη διάρκεια παράλληλων εξαιρετικά μαζικών διαδηλώσεων εναντίον της πολιτικής την οποία θα εισήγαγε στη χώρα το Μνημόνιο με την τρόικα, τρεις τραπεζοϋπάλληλοι χάνουν τη ζωή τους.
Η Παρασκευή Ζούλια (35 ετών), η Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών και εγκυμονούσα) και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης (36 ετών) εργάζονταν, παρά την απεργία, στο τραπεζικό κατάστημα της Marfin στη Σταδίου, γεγονός για το οποίο άλλωστε δέχθηκε δριμεία κριτική ο Όμιλος. Εν μέσω επεισοδίων, άτομα με καλυμμένα χαρακτηριστικά επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στο μοιραίο κτίριο, προκαλώντας πυρκαγιά η οποία με τη σειρά της δημιούργησε συνθήκες θανατηφόρας ασφυξίας. Τη σκυτάλη παίρνει ο θρήνος και η οργή.
Ακολουθούν τοποθετήσεις δραματικών τόνων στη Βουλή, με αφορμή το γεγονός ότι σύμφωνα με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια η χώρα είχε φτάσει «στο χείλος της αβύσσου». «Άλλο διαμαρτυρία, άλλο δολοφονία» τόνιζε η κυβέρνηση, μιλώντας για «ώρες ευθύνης για όλους» και βάζοντας επιπλέον την παράμετρο της «εικόνας της χώρας στο εξωτερικό». «Αυτό που συνέβη σήμερα δείχνει ότι τα ακραία στοιχεία όχι μόνο τρομοκρατούν το λαό, αλλά και τον δολοφονούν», διαμήνυε η ΝΔ. Για «έγκλημα με στόχο την τρομοκράτηση του λαού, τη συκοφάντηση του αγώνα για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων» μιλούσε ανοιχτά το ΚΚΕ. Ο ΛΑΟΣ έσπευδε να μιλήσει για «ακραίες φωνές» που «δημιούργησαν ένα ανατρεπτικό υπόστρωμα το οποίο διευκόλυνε την δράση των αντιεξουσιαστών». Την «απερίφραστη καταδίκη» του εξέφραζε επίμονα ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ζητούσε «την πλήρη διαλεύκανση των γεγονότων».
Λίγο μετά, η αστυνομία προχωρούσε σε επιχειρήσεις εναντίον αναρχικών στεκιών στα Εξάρχεια, σε μια ιδιότυπη μορφή αντιποίνων. Από την πλευρά τους, συλλογικότητες αναρχικών καταδίκαζαν το θάνατο των τριών τραπεζοϋπαλλήλων. Ενδεικτική είναι η επισήμανση: «Για εκείνους που έβαλαν φωτιά σʼ ένα κτίριο, αδιαφορώντας για το αν θα πεθάνουν άνθρωποι μέσα σʼ αυτό» η οποία συνοδεύει ανακοίνωση με τον τίτλο: «Ηλίθιοι δολοφόνοι, το κράτος θα σας πλήρωνε για το έργο σας!». Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί που δηλώνουν πεπεισμένοι για το θάνατο των τριών ως αποτέλεσμα προβοκάτσιας.
Αίσθηση προκάλεσε άλλωστε το γεγονός της προσαγωγής τεσσάρων ατόμων ως υπόπτων για το περιστατικό, λίγα 24ωρα πριν από τη συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία της Σταδίου. Απουσία αδιάσειστων στοιχείων, προσήχθησαν την Παρασκευή στη ΓΑΔΑ και τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού έλαβαν προθεσμία να δώσουν σύντομα ανωμοτί κατάθεση ως ύποπτοι. Σύμφωνα με την ασφάλεια, χρειάστηκε ένας χρόνος για να ολοκληρωθούν οι σχετικές έρευνες.
Οι συζητήσεις για τους φυσικούς αλλά και τους ηθικούς αυτουργούς του τραγικού περιστατικού στη Marfin «δίνουν και παίρνουν», μάλλον όχι όσο θα έπρεπε στη δημόσια συζήτηση, με τους τρεις τραπεζοϋπαλλήλους να περνούν στην ιστορία ως θύματα της, δολοφονικής όπως μπορεί να αποδειχθεί, βίας και ως θύτες για το προφίλ του κοινωνικού ξεσηκωμού που εκδηλώθηκε ένα χρόνο πριν. Και στις δύο περιπτώσεις, δια της απουσίας τους.
Πηγή: tvxs.gr
