Μια βόλτα στο Κιάτο με….καροτσάκι
Καλοκαίριασε, Μάης μήνας, Σάββατο πρωί κι είπα να πάρω την εγγονή μου με το καροτσάκι για μια βόλτα, να ηρεμήση κι αυτή, να ηρεμήσω κι εγώ. Τι στο καλό, αν έχουμε κάτι που αξίζει στην επαρχία, αυτό είναι η πολυτέλεια της άνεσης του περιπάτου! Ας το χαρούμε, λοιπόν!
Φευ! Τη μάτιασα τη σκέψη! Μετά από μια δίωρη προσπάθεια να κάνω αυτό που ξεκίνησα, μια βόλτα, αναθεώρησα όλα τα παραπάνω περί ηρεμίας, άνεσης κτλ, κτλ. Δε φαντάζεστε (εκτός κι αν έχετε μωρό ή ΑΜΕΑ), ούτε κι εγώ το φανταζόμουν άλλωστε, πόσα περισσότερα πράγματα προσέχει κανείς όταν βγαίνει βόλτα με το καροτσάκι.
Πρώτα πρώτα, αναγκάζεται να κινείται ως επί το πλείστον στα πεζοδρόμια. Ποια πεζοδρόμια όμως;
Τα καταστραμένα στην πλειοψηφία τους άρα και επικίνδυνα πεζοδόμια ; Και αμορτισέρ να είχαν τα καροτσάκια, πάλι τη βόλτα θα τη μετέτρεπαν σε ανώμαλο δρόμο!
Τα απροσπέλαστα πεζοδρόμια στις γειτονιές, εκεί που οι διακοσμητικοί θάμνοι ξεχάστηκαν να κουρευτούν;
Ή μήπως τα κλεισμένα (κατά το ήμισυ στην καλύτερη περίπτωση, εξ ολοκλήρου στη χειρότερη) από παρκαρισμένα αυτοκίνητα πεζοδρόμια, κυρίως του κέντρο και της παραλίας, που ως πεζός ίσα που πέρναγα στριμωχτά, με το καροτσάκι όμως; Αδύνατο! Πρέπει να κατέβω μετά φόβου Θεού στο δρόμο!
Υπομονή, λέω μέσα μου, θα βγώ στη θάλασσα! Πάνω-κάτω, πεζοδρόμιο- δρόμος, με χτύπησε το θαλασσινό αεράκι της μαρίνας! Επιτέλους, , ότι πρέπει για βόλτα, φαρδύ πεζοδρόμιο! Πεζο-δρόμιο; Αλλού έλειπε το πεζο- (φαγώθηκε από την κατάληψη των αυτοκινήτων) και αλλού έλειπε το –δρόμιο (όλες οι στρωμένες πλάκες φαγωμένες , κάτι σαν επιφάνεια χωματόδρομου ). Τζίφος η βόλτα, ας πάω να πάρω καλύτερα την εφημερίδα μου και να την αράξω στον πεζόδρομο της αγοράς (Κλεισθένους) να πιω έναν καφέ.
Από την Αγια Σωτήρα, βγαίνω στην ΠΕΟ. Ρίχνω ένα βλέφαρο προς την πλατεία….δε βλέπω καν πεζοδρόμιο να περάσω! Βλέπω μηχανάκια, βλέπω αυτοκίνητα, βλέπω ψάρια, βλέπω ζαρζαβατικά, βλέπω κουβάδες πλαστικούς, πεζοδρόμιο όμως για πεζούς και καροτσάκια, ούτε σπιθαμή! Όλα σαν να σου έδειχναν με βέλος «κατέβα στο δρόμο!». Σ’ αυτό το δρόμο της ΠΕΟ με την απίστευτη κυκλοφοριακή τρέλλα, τα σταματημένα (για λίγο όμως, ίσα να ψωνίσουν κάτι ή να πάρουν λεφτά από την Τράπεζα!) αυτοκίνητα, τις νταλίκες που προτιμούν το στρίμωγμα και το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας από τα τσουχτερά διόδια της ΝΕΟ, τους αγαναχτισμένους «κορναρίζοντες» ΙΧ-δες που προσπαθούν να περάσουν (λες και θα …διακτινιστούν με την κόρνα τα υπόλοιπα ΙΧ) ….Ά, πα, πα! Ασε την εφημερίδα, καλύτερα για καφέ και βόλτα στον πεζόδρομο της Κλεισθένους! Πεζόδρομος; Κόψτε κι εδώ το πεζο- και κρατείστε καλύτερα το –δρόμος! Δρόμος για μηχανάκια, πάρκινγκ για αυτοκίνητα που κλείνουν τα κάθετα οδικά περάσματα ( Μαυρούλια, Μετ. Σωτήρος, Σικυώνος, Αράτου), δρόμος για καρεκλοτραπεζάκια σε όλο το πλάτος του σε κάποια σημεία, δρόμος για έκθεση εμπορευμάτων, που δε χωρούν φαίνεται μέσα στα μαγαζιά, δρόμος για καροτσάκια όμως,… όχι!
Φεύγοντας από την οδό Σικυώνος (από το δρόμο προφανώς, ήταν πιο άδειος από τα πεζοδρόμια που κι εδώ φιλοξενούσαν τροχοφόρα!), σκεφτόμουν:
Και καλά εγώ, κουτσά στραβά τον ήπια τον καφέ! Το μωρό όμως, αν μιλούσε, τι θα έλεγε για αυτήν την (τύπου) βόλτα; Δε θα το μάθω, παρά μόνο μετά από μερικούς μήνες που θα μιλήσει! Να ελπίζω ότι μέχρι τότε θα έχουν κάποια από αυτά διορθωθεί;
Κ. Μαυραγάνη
