(εκλογή του ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ στο Δήμο Σικυωνίων)
Αυτό το τραγούδι μου ήρθε στο νου χθες βράδυ, στην αίθουσα του Δημαρχείου Κιάτου, στη συζήτηση(;) του Δημοτικού Συμβουλίου για την εκλογή του ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, θεσμός που εισάγει για πρώτη φορά ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.
Να πληροφορήσω όσους με διαβάζουν, ότι ήμουν κι εγώ μια από τους 17 υποψηφίους για τη θέση αυτή, και δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο, οι απόψεις μου εδώ να αποδοθούν σε τίποτα άλλο πέρα από το ενδιαφέρον μου και την αγωνία μου για όλα όσα προεκλογικά άκουγα,κυρίως για την αλλαγή του τρόπου άσκησης της λειτουργίας της διοίκησης στο Δήμο, αυτού του «άλλου αέρα» που χρειάζεται να φυσήξει, μακριά από προσχηματικές διαδικασίες που κρύβουν τις πραγματικές προθέσεις.
Κλήθηκε λοιπόν το Δημοτικό Συμβούλιο να εκλέξει έναν δημότη που σύμφωνα με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ (άρθρο 77)πρέπει να έιναι «πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας» (τι εννοεί με τη λέξη κύρος , και σε τι είδους εμπειρία αναφέρεται;), το οποίο θα «….δέχεται καταγγελίες άμεσα θιγόμενων πολιτών και επιχειρήσεων για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του δήμου….και διαμεσολαβεί προκειμένου να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα, ενώ είναι υποχρεωμένος να απαντά εγγράφως ή ηλεκτρονικά εντός 30 ημερών στους ενδιαφερόμενους….προβαίνει στη διατύπωση προτάσεων βελτίωσης της δημοτικής διοίκησης και των σχέσεών της με το κοινό τις οποίες μεσω του δημάρχου προωθεί στο δημοτικό συμβούλιο και αναρτεί στην ιστοσελίδα του δήμου». Μπορεί να λειτουργήσει δηλαδή, σαν ένας ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στους πολίτες και στη Δημοτική Αρχή και τις Υπηρεσίες του Δήμου, για να διορθώνονται κακές πρακτικές της διοίκησης, για να έρχονται οι πολίτες και τα προβλήματά τους κοντά στη Δημοτική Αρχή, για να προωθούνται λύσεις πιο άμεσα, αποφορτίζοντας τις υπηρεσίες του δήμου. Και όλα αυτά, μέσα από ένα άτομο που δεν θα έχει εξαρτημένη υπαλληλική σχέση με το Δήμο και ως εκ τούτου θα έχει την ευχέρεια να είναι η φωνή του πολίτη. Ρόλος δηλαδή, που κατά την άποψή μου, όπως και κατά την άποψη του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου (εκφρασμένη δυστυχώς όμως όχι στο Δημ. Συμβούλιο, αλλά κατ’ ιδίαν) μπορεί να αποβεί πολύ χρήσιμος για τη λειτουργία του Δήμου. Αυτήν την επεξήγηση για το ρόλο του ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ, την κάνω και για όσους δεν παρακολούθησαν το Δημ. Συμβούλιο, αλλά και για όσους το παρακολούθησαν , αφού καμία συζήτηση επί της ουσίας για την αξία του ρόλου του ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ δεν έγινε στο σώμα των Συμβούλων, πλην μιας φωτεινής εξαίρεσης. Λάθος; Παράλειψη; Πρόθεση; Φοβάμαι ότι το λάθος μπορείς να το κρύψεις, την πρόθεση όμως, όχι!
Και το όλο σκηνικό κατά ομολογία πολλών παρευρισκομένων ήταν δυστυχώς ότι δεν ήταν στις προθέσεις του Δημοτικού Συμβουλίου (τουλάχιστον των περισσοτέρων) να στηρίξει τον συγκεκριμένο θεσμό. Και το δυστυχώς όχι για τα πρόσωπα, αλλά για το θεσμό.
Για ποιο λόγο; Φαντάζομαι ότι δεν υπήρχε κοινό σκεπτικό.
Άλλος γιατί ίσως δεν το θεώρησε σημαντικό, άλλος γιατί δεν το χρειάζεται (ή πείστηκε ότι δεν το χρειάζεται) ο Δήμος,άλλος γιατί κοστίζει και δεν έχει ο Δήμος να πληρώσει , άλλος γιατί ο θεσμός αυτός μπορεί να καταστεί έως και «επικίνδυνος» (μη τη πατήσουμε και βάλουμε κανένα «κεχαγιά» στα πόδια μας!!), άλλος με το σκεπτικό ότι «αφού δεν το «παλεύει» η πλειοψηφία γιατί να ενδιαφερθώ εγώ, ας έχουν το κόστος της απόφασης αυτοί που σαν περισσότεροι έχουν και το μερίδιο της ευθύνης»
Εγώ θα κατανοούσα, ακόμα και αν διαφωνώ, κάθε έναν από αυτούς τους λόγους, που στο κάτω κάτω θα έχουν και την εξήγησή τους, γιατί είναι βάση συζήτησης επί της ουσίας της εκλογής, συζήτηση που δυστυχώς δεν έγινε!
Εκείνο όμως που δεν κατανονοώ και με λυπεί, είναι να απαξιώνεται η ουσία του ρόλου του ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ μέσα από μια διαδικασία που πρότεινε η πλειοψηφία του Δήμου χωρίς αντίρρηση ή αντιπρόταση από τις δύο μειοψηφίες. Μια διαδικασία, που πάτησε στα κενά του νόμου στην εκλογή του προσώπου αυτού (αδιευκρίνιστος αριθμός ψηφοφοριών με πλειοψηφία 2/3) για να ακυρώσει ουσιαστικά την θέση. Εφ’ όσον δεν είχαν σκοπό να βρουν λύση διαδικασίας για να επιτευχθεί εκλογή (με το πρόσχημα ότι δεν το προβλέπει ο νόμος), θα μπορούσαν κάλιστα να τοποθετηθούν ευθέως και εντίμως εκφράζοντας τις όποιες επιφυλάξεις τους για το θεσμό, αντί να «παίζουν» με τις διαδικασίες, προτείνοντας μια κι έξω δύο(2) ψηφοφορίες (εδώ δεν πειράζει που δεν το λέει ο νόμος, Πρόεδρε!) , ή και μία(1)!!!(, έξοχος τρόπος να δείχνεις το σεβασμό σου στις διαδικασίες, Αντιδήμαρχε Παπαβασιλείου!). Ψηφοφορίες εκ των προτέρων καταδικασμένες, που όμως μαζί τους καταδίκασαν και έναν θεσμό , που θα μπορούσε, πάντα κατά την προσωπική μου «ρομαντική» γνώμη, να αποβεί χρήσιμος στην επικοινωνία του πολίτη με το Δήμο δίνοντας τη δυνατότητα σε έναν συμπολίτη μας που θα επιλεγόταν να υπηρετήσει αυτόν το θεσμό, να εργαστεί έτσι , ώστε η Δημοτική Αρχή και οι υπηρεσίες της να γίνουν τόσο καλές και αποδοτικές, ώστε κατ’ ουσίαν ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ.
Μπορεί κάποιοι να βρίσκετε τη διάθεσή μου «Δονκιχωτική» και άρα ουτοπική για το τι περιμένω από τη Δημοτική Αρχή, αυτό που όμως δεν είναι σίγουρα ουτοπικό είναι πως η εξουσία είναι ένα εργαλείο εξαιρετικά σημαντικό αλλά και ευαίσθητο, που πρέπει να ασκείται με σύνεση, περίσκεψη και σεβασμό προς τον εξουσιαζόμενο, γιατί είναι πολύ εύκολο να οδηγήσει την εξουσία σε πολύ επικίνδυνες ατροπούς, αλλοτριώνοντας τη φυσιογνωμία της και απογοητεύοντας όσους την εμπιστεύτηκαν! .
Κ. Μαυραγάνη
