Την Παρασκευή 11/3 έγινε η τελική έγκριση και μέχρι τη Δευτέρα 14/3 θα γίνει η ανακοίνωση.
Σύμφωνα με πληροφορίες η δημοσίευση του καταλόγου των σχολείων που συγχωνεύονται από την εφημερίδα Επενδυτής του Σαββάτου που μας πέρασε δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του συντάκτη που παρουσίασε μια αποκλειστικότητα, από τη μεριά του Υπουργείου Παιδείας έγινε ένα "πείραμα" για να μετρηθούν αντιδράσεις.
Ωστόσο αυτό είναι η μια μεριά, η δευτερεύουσα. Γιατί υπάρχει και η κύρια πλευρά που αφορά στους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας ενάντια στις συγχωνεύσεις.
Την προηγούμενη περίοδο η εκπαιδευτική κοινότητα, με τις ΕΛΜΕ, τους Συλλόγους Δασκάλων, τους Συλλόγους Γονέων και τα 15μελή έδωσαν από το ένα έως το άλλο άκρο της Ελλάδας σκληρές μάχες ενάντια στο κλείσιμο σχολικών μονάδων.(Βέβαια όχι όλοι, όχι παντού. Υπήρξαν πάλι οι "καλοθελητές", οι "παρατρεχάμενοι", τα "φερέφωνα"που προπαγάνδιζαν υπέρ των Συγχωνεύσεων -Καταργήσεων!!!) Είναι φανερό ότι οι μάχες αυτές είχαν σε αρκετές περιπτώσεις αποτελέσματα όμως ήταν αναντίστοιχες του μεγέθους της επίθεσης του Υπουργείου Παιδείας. Είναι σίγουρο ότι οι φετινές συγχωνεύσεις είναι μόνο η αρχή. Το Υπουργείο Παιδείας έχει μια γνωστή τακτική : ξηλώνουμε λίγο το πουλόβερ και τον επόμενο και τον παρεπόμενο χρόνο τραβάμε το ξήλωμα μέχρι κάτω. Στα πλαίσια αυτά είναι φανερό ότι απαιτείται τώρα και το επόμενο χρονικό διάστημα ένταση του κοινού ενωτικού αγώνα εκπαιδευτικών – μαθητών – γονέων εναντίον των συγχωνεύσεων σχολείων που αποτελούν τμήμα και όχημα των περικοπών και της επιχείρησης για το φθηνό καλλικρατικό σχολείο.
Γιατί είναι φανερό ότι με τις συγχωνεύσεις σχολείων το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει, εκτός των άλλων, να διαμορφώσει ένα νέο «σχολικό χάρτη», με μεγάλα «καλλικρατικά» σχολεία, όπου θα δοκιμαστούν και θα λειτουργούν τα νέα προγράμματα σύμφωνα με τις «τοπικές ιδιαιτερότητες» αλλά και με τις προτάσεις κάποιων χορηγών και στα οποία βέβαια οι γονείς θα βάζουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη «δωρεάν» Παιδεία. Η όλη επιχείρηση «ντύνεται» με την αντικατάσταση των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών από ένα μίνιμουμ «μετρήσιμων εκπαιδευτικών στόχων» (επεξεργασίας ΟΟΣΑ) καθώς και με την εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στη σχολική εκπαίδευση, ενέργεια που δεν συνδέεται μόνο με επικοινωνιακές τακτικές και επιστροφή τμήματος των κονδυλίων στην αγορά αλλά κυρίως με την εξυπηρέτηση των προτεραιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με άλλα λόγια με την απόκτηση «δεξιοτήτων», δηλαδή επιφανειακών γνώσεων γύρω από τη «χρήση» της μητρικής γλώσσας, τις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία, και την «ικανότητα» Διά Βίου Μάθησης. Πρόκειται για τα πρώτα βήματα για το σπάσιμο του ενιαίου των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και την προσαρμογή του σχολείου στη λογική των δεξιοτήτων.
Ρεπορτάζ: alfavita.gr
ΑΝΤΏΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ
