Το ερώτημα που σήμερα τίθεται από πολλούς είναι κατά πόσο το πολιτικό σύστημα έχει αντιληφθεί πως τα όρια αντοχής αλλά και ανοχής της κοινωνίας έχουν πια εξαντληθεί.
Είναι αλήθεια πως μετά τη μεταπολίτευση η χώρα πέτυχε σημαντικά πράγματα σε πολλούς τομείς , όμως το κράτος δομήθηκε με πελατειακούς όρους με σκοπό τον εκμαυλισμό του λαού για να υφαρπάζεται η ψήφος του.
Για να γίνει πιο εύκολη αυτή η διαδικασία από το 1981 κυρίως και ύστερα επιχειρήθηκε μια βίαιη αλλαγή στον αξιακό κώδικα της ελληνικής κοινωνίας και αντί να κρατήσουμε τα καλά και να τα βελτιώσουμε έγινε ακριβώς το αντίθετο. Διαλύθηκε η παιδεία στο όνομα δήθεν της προοδευτικότητας και της Δημοκρατίας με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να μειονεκτούν καταφανώς των παιδιών των άλλων χωρών. Καλλιεργήθηκε η άποψη πως με ελάχιστο κόπο μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα και αμέσως. Καταργήθηκε κάθε έννοια ιεραρχίας και ελέγχου με τα γνωστά οδυνηρά αποτελέσματα.
Η κρίση είναι λοιπόν κρίση κατ’ αρχήν παιδείας , πολιτισμού και γλώσσας , που μας οδήγησε και στη μεγάλη οικονομική κρίση ,η οποία με τη σειρά της ίσως μας οδηγήσει και σε εθνικές περιπέτειες. Η λύση θα αρχίσει εάν θέσουμε βραχυπρόθεσμους αλλά και μακροπρόθεσμους στόχους τους οποίους και θα πετύχουμε με σκληρή δουλειά επιμονή και υπομονή και με ηγεσία που μπορεί να εμπνεύσει.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι εάν οι αλλαγές που επιβάλλεται να γίνουν θα είναι συντεταγμένες και ειρηνικές ή αποτέλεσμα τυφλής και ανεξέλεγκτης εξέγερσης. Για να μη γίνει το δεύτερο οφείλουν τα κόμματα να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προτείνουν τις θεσμικές αλλαγές που επιτάσσουν οι καιροί και απαιτούν οι πολίτες. Διαφορετικά πολύ σύντομα θα αποτελέσουν μακρινό παρελθόν και το κενό θα καλυφθεί από τους ανθρώπους που διαδηλώνουν αφού βεβαίως το κίνημα αποχτήσει ιεραρχημένους στόχους και αναδείξει ΗΓΕΣΙΑ , η οποία θα μπορέσει να οδηγήσει την πατρίδα και το λαό της στη σωτηρία και την πρόοδο.
Πιστεύω πως έφτασε η στιγμή των μεγάλων αλλαγών στη λειτουργία του πολιτεύματος:
· Η επόμενη βουλή πρέπει να είναι συντακτική.
· Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται από το λαό και να έχει αποφασιστικές και ουσιαστικές αρμοδιότητες.
· Αλλαγή του εκλογικού νόμου.
· Ο αριθμός των βουλευτών να μειωθεί και μικρός αριθμός να επιλέγεται με κλήρωση.
· Η θητεία να ρυθμιστεί κατά διαφορετικό τρόπο τόσο των βουλευτών αλλά και των άλλων αιρετών οργάνων της πολιτείας.
· Πλήρης και ουσιαστική διάκριση των εξουσιών.
· Οι υπουργοί να μην είναι βουλευτές.
· Αποκομματικοποίση του κράτους ,αξιοκρατία και διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες των κρατικών οργάνων.
· Μεταρρύθμιση-Επανάσταση στην παιδεία με σκοπό την ουσιαστική μόρφωση των παιδιών μας αλλά και να δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να επανακαθορίσουμε το νόημα της ύπαρξης μας και της ζωής.
· Αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι οποίες θα περιλαμβάνουν και τροποποιήσεις στη χωροταξική κατανομή των Δήμων και των Περιφερειών.
Είναι αλήθεια πως το μείζον θέμα είναι οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοσθούν με απόφαση του Ελληνικού Λαού, όμως ο ΗΓΕΤΗΣ είναι εκείνος που και οραματίζεται και εμπνέει το λαό και ως εκ τούτου υλοποιεί τις μεγάλες αλλαγές που επιβάλλονται για τη σωτηρία της πατρίδας και την ευημερία του λαού με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η μεγάλη ευθύνη μας ως πολιτών είναι ακριβώς αυτή να επιλέξουμε την κατάλληλη ΗΓΕΣΙΑ αξιολογώντας τα πράγματα και ισορροπώντας μεταξύ πραγματικότητας και συναισθήματος.
ΚΙΑΤΟ 22/06/2011
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΡ. ΖΑΧΑΡΙΑΣ
Επικεφαλής Μείζονος Μειοψηφίας Δήμου Σικυωνίων
