Ένας άνεμος ελπίδας ξεκινάει από τις πλατείες όλης της Ελλάδας. Ένας άνεμος αγώνα, συλλογικότητας και αλληλεγγύης, κόντρα στην ηττοπάθεια, το μαρασμό, το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» που πάει να κατακλύσει και να γονατίσει την ελληνική κοινωνία.
Και δεν μπορούσε ένα τέτοιο ρεύμα παρά να γεννηθεί από ένα αποφασιστικό «φτάνει πιά!» προς τον υποτιθέμενο μονόδρομο του Μνημονίου, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στην καταστροφή και το λαό σε βαθειά δυστυχία. Ένα αποφασιστικό «φύγετε!» προς τις δυνάμεις που μιλούν εξ ονόματος του λαού, την ίδια ώρα που προωθούν κυνικά τις πιο αντιλαϊκές «λύσεις». Όμως ο λαός είναι σήμερα παρών, ένα πολύχρωμο ποτάμι κατακλύζει τις πλατείες, αγωνίζεται για να ξανακερδίσει τη ζωή και την ελπίδα για το μέλλον.
Το «κίνημα των πλατειών» τρομάζει τους κρατούντες. Αφού απέτυχαν αρχικά να το πνίξουν στην αφάνεια, εξαφανίζοντάς το από τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σήμερα, λύκοι ενδεδυμένοι με προβιά προβάτου έχουν βάλει μπροστά μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιχείρηση συκοφάντησης. Είναι τάχα το κίνημα των πλατειών αντιδημοκρατικό! Αλλά αυτό δεν αποτελεί μια απόδειξη για το πώς εννοούν τη Δημοκρατία; Άραγε η Δημοκρατία λειτουργεί καλά όταν ο λαός είναι στο περιθώριο και υπακούει αγόγγυστα όλες τις προσταγές;
Όταν αποφασίζουν άλλοι και μάλιστα ενάντια στα συμφέροντά του; Όταν οι επιθυμίες, οι ανάγκες, τα όνειρά του αγνοούνται προκλητικά; Ή μήπως αυτό αποτελεί προετοιμασία της κοινής γνώμης για ένα χτύπημα του κινήματος αυτού με ωμή βία; Είναι δυνατόν να φτάσουν μέχρις εκεί; Τα γεγονότα της 15/06 μας προβληματίζουν έντονα.
Οι φωνές από τις πλατείες για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» συγκινούν βαθειά την πανεπιστημιακή κοινότητα του ΕΜΠ. Σήμερα που το δικαίωμα για μια ανθρώπινη ζωή γίνεται βορά στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις των αγορών, σπρώχνοντας μεγάλα τμήματα του λαού μας στη μιζέρια και στο περιθώριο. Σήμερα, που η Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση δέχεται σφοδρή επίθεση, με στόχο να καταστεί ξανά αποκλειστικό προνόμιο των «εχόντων και κατεχόντων» και προνομιακό πεδίο επιχειρηματικής δράσης. Σήμερα, που ενώ περισσεύουν τα λόγια υπέρ μιας ανάπηρης -τελικά- δημοκρατίας αποστεώνεται το πραγματικό περιεχόμενο της Δημοκρατίας. Σήμερα, που εγχώριοι και υπερεθνικοί «άρχοντες και αφέντες», επιχειρούν να τρομοκρατήσουν ένα ολόκληρο λαό πως αν δε θυσιαστεί εθελοντικά στους βωμούς των αδηφάγων αγορών, θα οδηγηθεί στη φτώχεια και στην καταστροφή. Σήμερα, το σύνθημα αυτό, που ταυτίστηκε με μια μεγαλειώδη ανάταση της ελληνικής κοινωνίας, ζεσταίνει ξανά τις καρδιές των ανθρώπων και οπλίζει τις θελήσεις τους.
Είμαστε εδώ. Είμαστε μαζί.
1. Αγγελόπουλος Βένιος
2. Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος
3. Αντωνοπούλου Σοφία
4. Αποστολόπουλος Γιώργος
5. Αραγεώργης Αριστείδης
6. Αυγερινού-Κολώνια Σοφία
7. Βαΐου Ντίνα
8. Βασιλάτος Παναγιώτης
9. Βοζάνη Αριάδνη
10. Γρηγοριάδης Γιάννης
11. Γυπαράκης Γιώργος
12. Δαμίγος Δημήτρης
13. Δουφεξοπούλου Μαρία
14. Εφεσίου Ειρήνη
15. Θεοτόκογλου Ευστάθιος
16. Ιωαννίδου Μαρία-Παρασκευή
17. Καλιαμπάκος Δημήτρης
18. Καλτσούνης Αντώνης
19. Καραδήμας Κώστας
20. Καρβουντζή Κωνσταντίνα
21. Καφρίτσα Μαρία
22. Κέκος Δημήτρης
23. Κλαμπατσέα Ρένα
24. Κοντού Εύη
25. Κουρνιάτη Μαρία
26. Κουτούγκος Άρις
27. Κωνσταντινίδου Έλενα
28. Λάσκαρης Νίκος
29. Λόης Ευριπίδης
30. Μαθιουλάκης Δημήτρης
31. Μαΐστρος Γιάννης
32. Μαΐστρου Ελένη
33. Μαρκάτος Νικόλαος
34. Μάρκου Μαρία
35. Μαρλαντή Μαρία
36. Μενεγάκη Μαρία
37. Μηλιός Ιωάννης
38. Μίχα Ειρήνη
39. Μιχαλακόπουλος Θόδωρος
40. Μιχάλτσος Γεώργιος
41. Μονεμβασίτου Αλέκα
42. Μπαλτάς Αριστείδης
43. Μπελαβίλας Νίκος
44. Μπενάρδος Ανδρέας
45. Νικολάου Δήμητρα
46. Παγουρτζής Άρης
47. Παναγιωτάτου Ελισάβετ
48. Παναγιωτουνάκος Δημήτρης
49. Παπαϊωάννου Αγνή
50. Παπαϊωάννου Αναστάσιος
51. Παπαλεξόπουλος Δημήτρης
52. Περράκη Μαρία
53. Πορτάλιου Ελένη
54. Ρόζος Δημήτρης
55. Σαγιάς Ίων
56. Σπαθής Γεράσιμος
57. Σταυρίδης Σταύρος
58. Στρατηγέα Αναστασία
59. Τσακαλάκης Κωνσταντίνος
60. Τσινιάς Ιωάννης
61. Τσιράκη Σοφία
62. Τσούρας Βασίλης
63. Φωτίου Θεανώ
64. Χριστοδουλίδης Κώστας
65. Χριστοδούλου Γεώργιος
66. Χριστοφόρου Ευάγγελος
