Και έτσι τα χειρότερα ήρθαν. Η πολιτική συστράτευση κάτω από τα πλαστικά σημαιάκια (τις θυμάστε τις σημαίες της ρουσφετολογικής ντροπής), ακολουθήθηκε από το απολιτίκ του lifestyle. Ο καταναλωτισμός, η αδιαφορία που επιτρέπει πράγματα, η μη ενασχόληση που γίνεται αδυναμία, έγιναν το απολιτίκ συρματόπλεγμα που οριοθέτησε την πολιτική. Όπως ακριβώς τα πρόβατα σε ένα μαντρί.
Σήμερα που αυτή η πολιτική δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως παλιά, επιστρατεύεται η πολιτική της αναγκαιότητας των τεχνοκρατών και της πνευματικής ελίτ. Απαλλαγμένη από τα πολιτικά βάρη και την δυσωδία όσων εξακολουθούν να σαπίζουν. Μια απολιτίκ σωτηρία που αφού δείξει αναγκαία θα καταλήξει trendy.
Ο κύριος Παπαδήμος είναι το πρόσωπο αυτής της απολιτίκ σωτηρίας. Άφθαρτος, επικοινωνιακά άγνωστος και πολιτικά ανένταχτος. Έτσι επιμένουν αρκετοί που κατηγορούν όσους δεν ενστερνίζονται αυτή την άποψη, σχεδόν θύματα της συνωμοσιολογικής ανοησίας. Το τι είναι ο κύριος Παπαδήμος θα το αποδείξει ο ίδιος. Το τι ήταν όμως, είναι αποδεδειγμένο.
Ανήκει στην ομάδα εκείνη των τεχνοκρατών που υπηρέτησαν αυτό το κράμα οικονομίας και πολιτικής που οδήγησε την υφήλιο σε κρίση. Την πολιτική που εκπορεύεται από τις επιταγές της οικονομίας. Όχι την παραγωγική οικονομία, αλλά την οικονομία της φούσκας, την ιπποδρομιακή τζογαδόρικη αντίληψη για τις αγορές.
Δεν είναι απολιτίκ αυτή η άποψη. Εκτός από βαθιά πολιτική είναι και βαθιά σκοτεινή. Ο κύριος Παπαδήμος ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, (αυτού του συντηρητικού συστήματος που όλοι νομίζουν ότι είναι κρατικός θεματοφύλακας, ενώ είναι ένα σύστημα άγνωστων επενδυτών) συμμετείχε στο κρύψιμο του ελληνικού χρέους επί Σημίτη. Μια διαδικασία την οποία υλοποίησε η Goldman Sachs, παίρνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές. Συμμετείχε σε αυτό επίσης ο Πέτρος Χριστοδούλου πρώην στέλεχος της Goldman και σήμερα είναι (άκουσον άκουσον) διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια ψευδή εικόνα που μας τοποθέτησε στην Ευρωζώνη. Ικανοποίησε βέβαια τον καταναλωτισμό μας, αλλά μας σπρώχνει σήμερα στον γκρεμό.
Όλα αυτά δεν ήταν μια απολιτίκ αντίληψη, αλλά ένα προσκύνημα στον θεό του χρήματος. Την πιο σκληρή πολιτική. Και είχε αντιπροσώπους. Την ίδια πολιτική εφάρμοσε ο κύριος Παπαδήμος ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, πρόεδρος της οποίας ανέλαβε σήμερα όπως θυμίζει ο φίλος μου Μαρκ Ρος στη LE MONDE, ένα άλλο στέλεχος της Goldman Sachs.
Ο κύριος Παπαδήμος λοιπόν μπορεί να αποδειχθεί κακός ή καλός (δεν του στερώ αυτό το δικαίωμα) αλλά όχι απολιτίκ. Είναι βαθιά πολιτικός. Και ισορροπεί πάνω στην άβυσσο μιας πολιτικής που χωρίζει με αυτό το χάος, τα συμφέροντα της κοινωνίας από αυτά του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
πηγή: http://www.koutipandoras.gr
