Του Στάθη Δεββέ
Δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά
για το πόσο φυσικό θεωρεί η ντόπια οικονομική ολιγαρχία και το
πολιτικό προσωπικό της την οικονομική -
πολιτική Κατοχή και υποδούλωση της χώρας στην Τρόϊκα και τις Βρυξέλλες.
Ένας από τους πρόθυμους
συνεργάτες της, με στυλ κακόμοιρου διερμηνέα και Κατοχικού Δοσίλογου που
εκλιπαρεί τα αφεντικά του για ένα τενεκέ λάδι φανέρωσε τον τρόμο του μην τυχόν και σηκώσει κεφάλι ο λαός και δεν
συννενοηθεί και «συμορφωθεί προς τας υποδείξεις» των Μερκοζί.
Φοβήθηκε λοιπόν ο Καρατζαφέρης
μήπως και «γίνουμε Κούβα του Αιγαίου»…Τι ακριβώς φοβάται αυτός και όλο το
ομόσταβλο μαύρο Κατοχικό Μέτωπο ;
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα
είναι μια πλούσια χώρα με αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες και μπορεί να απεξαρτηθεί από την πρέζα των
Δόσεων και την αντι-παραγωγική αλυσίδα των πολυεθνικών. Φτάνει να
αξιοποιήσει τον εγχώριο πλούτο με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής
με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση
των κοινωνικών αναγκών.
Κάτι που δεν γίνεται να κάνουν οι αεριτζήδες τσαπατζήδες «επενδυτές»,
αφού όταν δεν διακινούν στη χώρα κερδοσκοπικά κεφάλαια τυχοδιωκτικά, ίσα
ίσα οδηγούν σε συγχωνεύσεις , εξαγορές υγιών επιχειρήσεων φιλέτων και αφού
τις ξεκοκαλίζουν φεύγουν νύχτα. Ακόμα κι αν στήσουν κάτι παραγωγικό, αυτό
ικανοποιεί τα στενά επιχειρηματικά τους σχέδια, τη στενή τους κερδοφορία που διαφεύγει στις Ελβετίες, δεν
ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες και δεν
αποτελεί εξαγώγιμο προϊόν για τη χώρα. Αποκλειστικά ικανοποιεί την αναρχία
της παραγωγής, για το μέγιστο ποσοστό κέρδους στη ζούγκλα του ανταγωνισμού
μονοπωλιακών ομίλων που χουν συγκεντρώσει τον πλούτο παγκοσμίως.
Μια συντονισμένη σχεδίαση της
παραγωγής βάσει του εγχώριου πλούτου με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες θα προκύψει μόνο με το σπάσιμο της
διαπλοκής της ελληνικής οικονομίας από τις τρόϊκες, τα μνημόνια τις
«δημοσιονομικές πειθαρχίες» , με την ειδίκευση κατά κλάδο και τη διακλάδωση
σε κάθε περιφέρεια και κατηγορία.
Αν η Κούβα του Αιγαίου διαθέτει δωρεάν επαγγελματική Εκπαίδευση μετά την Υποχρεωτική και εξασφαλίζεται
μόνιμη δουλειά με βάση το επιστημονικό και επαγγελματικό αντικείμενο που θα
δημιουργεί η ντόπια παραγωγή για πράγματα που χρειαζόμαστε και όχι για αυτά που
θέλει σώνει και καλά να πουλήσει (και εμείς να εισάγουμε) , τότε ΝΑΙ να γίνουμε Κούβα του Αιγαίου.
Αν τα πλάνα παραγωγής για την
ενέργεια, τις πρώτες ύλες, την εξειδίκευση του προσωπικού (που δίνει πραγματική
προστιθέμενη αξία στο προϊόν, στον αντίποδα της «κινεζοποίησης» της αμοιβής
του) διασφαλίζουν την συνεργασία μεταξύ των παραγωγικών κλάδων, τότε
δραστηριότητες όπως η εξόρυξη,
βιομηχανική παραγωγή, αγροτική παραγωγή, βιομηχανία τροφίμων και βιομηχανικών
υλικών ικανοποιούν ανάγκες της χώρας και δίνουν ανάπτυξη και έσοδα που επανατοποθετούνται
στον τόπο. Τούτο όμως γίνεται μόνο
με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ειδικά σε στρατηγικούς κλάδους όπως
η ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, εξόρυξη, η γη (που τώρα πουλιέται φτηνά και
άναρχα σε ξένους ομίλους δημιουργώντας σύγχρονα τσιφλίκια).
Ø
Χρειαζόμαστε πλοία για την ακτοπλοϊα που τη λυμαίνονται οι κρατικοδίαιτοι
τσαπατζήδες ακτοπλόοι ; Ναι .
Ø
Χρειαζόμαστε
να καλύψουμε ανάγκες της
ναυτιλίας ; Ναι.
Ø
Χρειαζόμαστε βαγόνια για τα τραίνα; Ναι.
Ø
Έχουμε τεχνογνωσία
σε ελληνικά Ναυπηγεία ; Ναι .
Ø
Άρα πρέπει να
ανήκουν στην κοινωνική ιδιοκτησία που θα δώσει αυτήν την κατεύθυνση
Ø
και όχι στους Γερμανούς που τα χρησιμοποιούν για να μας πουλήσουν κουτσές φρεγάτες και δεν
επιτρέπουν άλλη δραστηριότητα .
Ø
Και όχι να ψωνίζουμε ελαττωματικά βαγόνια από
την κάθε Μϊζενς,
Ø
και όχι οι
«πατριώτες» εφοπλιστές (που χουν και κανάλια τηλεοπτικά) να μπορούν άναρχα
να τα κατασκευάζουν στους παραδείσους της Μαύρης Εργασίας…
Η κοινωνική εξουσία και έλεγχος
στις Κατασκευές θα μεριμνά για τη λαϊκή στέγη, την αντισεισμική θωράκιση,
σύγχρονους αυτοκινητοδρόμους που δεν θα
είναι περιουσία του κάθε καναλάρχη (που δεν ακούμπησε ούτε ένα ευρώ
αλλά καρπούται τα έσοδα για 50 χρόνια, με έξοδα του φορολογούμενου).
Στην Κούβα του Αιγαίου οι τράπεζες δε θα ναι τοκογλύφοι –
αντιπροσωπείες των ξένων τοκογλύφων αλλά αιμοδότες τέτοιων έργων με
κοινωνικό έλεγχο με βάση τις ανάγκες μας
και όχι με βάση τις τοκογλυφικές ανάγκες για τοξικά τραπεζικά «προϊόντα»
φούσκες.
Μοναχά αν υπολογίσουμε τις καταθέσεις 600 δις ευρώ που δραπέτευσαν
στις Ελβετίες μπορούμε να κατανοήσουμε το
μέγεθος του πλούτου που παράγεται στη χώρα και δεν αξιοποιείται για το λαό. Ε ναι, προτιμούμε την Κούβα του Αιγαίου
που θα βάλει φραγμό στα διαφυγόντα υπερκέρδη κι ό,τι έχει βγει ή επιστρέφει
πίσω ή δημεύεται ο πλούτος των αεριτζηδων «παραγωγικών δυνάμεων» που σήμερα
απομυζούν το μόχθο του εργαζόμενου
Αν είναι να κοπούν τα έξοδα για φρεγάτες και άλλα στρατιωτικά
συστήματα, που δεν χρησιμοποιούνται για την άμυνα του λαού, αλλά για τα
«άγια χώματα» του Αφγανιστάν, του Ιράκ και πάει λέγοντας, προκειμένου να
μοσχοπουλήσουν οι Μερκοζί, τότε ΝΑΙ
θέλουμε την Κούβα του Αιγαίου.
Έλεος, για την άμυνα της χώρας και του λαού υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές πιο φτηνές στα πλαίσια διακρατικών
συμφωνιών και όχι στα πλαίσια του «πάρτυ» ολιγοπωλιακών τραστ. Αν σφυρίζουν αδιάφορα για αυτό οι
Καρατζαφέρηδες, τότε ΝΑΙ θα το αναλάβει η Κούβα του Αιγαίου..
Προϋπόθεση είναι ο έλεγχος από τον Κόσμο της Εργασίας στις
παραγωγικές μονάδες και τους τόπους εργασίες και όχι από τους κηφήνες του
«μάνατζμεντ» και των κούφιων ψευτο-επικοινωνιακών «δημοσίων σχέσεων» που δεν
έχουν ιδέα από παραγωγή αλλά μόνο από αρπαχτές και «εντολές». Αν οι
ντήλερ της 6ης, 7ης κλπ Δόσης προτιμούν το δεύτερο , η
Κούβα του Αιγαίου προτιμά το πρώτο !
Η Κούβα του Αιγαίου προτιμά την εκλογή εκπροσώπων από τους εργαζόμενες στα
ανώτατα όργανα εξουσίας (αυτό που η πολιτική ελίτ ονομάζει σήμερα
«Κοινοβούλιο»), που θα είναι άμμεσα
ανακλητοί όταν δεν κάνουν αυτό για το οποίο έχουν εκλεγεί, δεν θα είναι μόνιμοι και δεν θα ξεκόβουν από την παραγωγή.
Η πολιτική και οικονομική
ολιγαρχία των Τροϊκανών Δόσεων προτιμά «βουλευτές» με ιδιαίτερα οικονομικά προνόμια, με χορηγίες από καναλάρχες, εφοπλιστές,
Προτιμά να ψηφίζουμε το 2009 κάποιους
επειδή «λεφτά υπάρχουν» και αυτοί οι κάποιοι να τα ληστεύουν από το λαό !
Απέναντι στη μίζερη διαχείριση
της Κατοχής τους, προτιμάμε και παλεύουμε για την πρόταση πολιτικής και Οικονομικής Εξουσίας των Εργαζομένων που
πρεσβεύει όλα όσα αναλύθηκαν κι άλλα τόσα.
Αυτό φοβόνται τα βαποράκια των Δόσεων και ό,τι τους το θυμίζει το βαφτίζουν
«Κούβα του Αιγαίου», μπας και χάσει η βενετιά βελόνι.
Το σηκώνουμε το γάντι ! Κούβα του Αιγαίου και όχι Βουλγαρία των
Βρυξελλών !
