Το τι να κάνουμε πρέπει
να ορίζεται αρχικά από το τι συμβαίνει και μετά από το τι θέλουμε να συμβεί.
Προωθούνται επιθετικά τα
εξής:
Κατοχή (μνημόνια),
χρεοκρατια και περαιτέρω αποσάθρωση της οικονομίας. Με σοβαρότατα πλήγματα στην
Δημοκρατία και ανεξαρτησία αυτής της χώρας.
Πρέπει κατά την γνώμη
μου να γίνουν 3 πράγματα
1. Στο οικονομικό πεδίο:
α) να κηρύξουμε παύση
πληρωμών προς τους δανειστές. Να αμφισβητήσουμε το χρέος, την ύπαρξη του.
Το «δε χρωστάμε» να γίνει φωνή και συνείδηση. Σε αυτό έχουν γραφτεί και ειπωθεί
πολλά.
β) Ανασυγκρότηση της
οικονομίας, από εκεί θα έχουμε και πλεόνασμα αλλά και πραγματική οικονομία.
Είναι γνωστό αλλά αξίζει να αναφερθεί
ξανά ότι ο σκοπός που μας δάνειζαν ήταν να εφαρμόσουμε μια πολιτική που μας
βύθιζε στην χρεομηχανή και η οποία περιελάμβανε:
α) οικονομική
αποδιάρθρωση(κλείσιμο βιομηχανιών κτλ)
β) ιδιωτικοποιήσεις
(τραπεζες ,ΔΕΗ, ΟΤΕ κτλ)
γ) φορολογική ασυλία του
μεγάλου κεφαλαίου (και οικονομική κρατική βοήθεια).
δ) αποικιοκρατικές
συμβάσεις (ξεπούλημα δρόμων με διόδια, γεφυρών κτλ).
ε) ασυλία και ενίσχυση
των τραπεζών
Δηλαδή για μια πολιτική που ξεπουλούσε και
διέλυε την οικονομία μας (έμειναν μόνο οι φόροι για έσοδα που είναι άνισοι)
αλλά ήταν ο χρυσός οδηγός του παγκοσμίου νεοφιλελευθερισμού για ανάπτυξη και
εφαρμοζόταν.
Εδώ η αντίθεση
«ιδιωτικοποίηση έναντι κοινωνικοποίησης»
θα παίξει κεντρικό ρολό στην μια ή την άλλη κατεύθυνση.
2. Κοινωνική αλλαγή: ζήσαμε πολλά χρόνια σε ένα περιβάλλον ρεμούλας, από
οικονομική πλευρά εκσυγχρονισμένου μεταπρατικού, από πολιτική πλευρά κοσμοπολιτισμού, ραγιαδισμού, που γέννησε
πολλές κοινωνικές σχέσεις και
αντιλήψεις. Την αντίληψη του ατομικού
ωφελιμισμού.
Πρέπει να
δημιουργηθεί μια νέα συνείδηση που θα βάζει στο πυρήνα τις λέξεις αλληλεγγύη, το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνία,
ο λαός, η χώρα, ο άλλος.
Η αποκατάσταση του
συλλογικού και στο επίπεδο της σκέψης και της συνείδησης είναι αναγκαία. Η
αποκατάσταση της συλλογικότητας και η σύνδεσή της με την έννοια της ελευθερίας.
Τα πειράματα που έγιναν
στις πλατειές είναι μια αφετηρία και ένας δρόμος. Απαιτεί και αλλά πολλά γιατί
αποδείχτηκαν πολλές οι ελλείψεις. Αλλά άνοιξαν τα θέματα, συνεννόηση του
ετερόκλητου, χώρος συζήτησης, συνέλευση, δημοκρατία, αποφάσεις, διαφωνία,
ενεργοποίηση, σε ένα τρελό ρυθμό που τα αφήνει ανολοκλήρωτα.
3. Πρέπει άμεσα να φύγουν! Δηλαδή να τους διώξουμε και να δημιουργηθεί η
μεταπολίτευση του λαού. Όσο κάθονται είναι κακό, κάνουν κακό, και μόνοι τους
δεν φεύγουν. Και μπορούμε με ξεσηκωμό! Ο καθένας εκεί που μπορεί και όλοι μαζί
στους πολιτικούς αγώνες που δίνει ο τόπος (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, απεργίες
κτλ). Η κυβέρνηση είναι έκπτωτη και υπό κατάρρευση.
Πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί εκείνη η ενότητα, ώστε
να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα.
Υπάρχουν τέτοιες
προσπάθειες και πρέπει να ενταθούν, να προβληθούν. Υπάρχουν οι πλατειές.
Υπάρχει για το «δεν πληρώνω το χαράτσι»,
από διαφορές δυνάμεις της αριστεράς, μια συνεργασία που πρέπει να γίνει πιο
τολμηρή. Επίσης 13 αγωνιστές της εθνικής αντίστασης (μεταξύ των οποίων οι
Μανώλης Γλέζος, Μίκης Θεοδωράκης, Ευτύχης Μπιτσάκης) απηύθυναν πρόσφατα έκκληση
σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη
σωτηρία της χώρας και του λαού, θέτοντας ως άμεσο στόχο την ανατροπή της
κυβέρνησης και την εκδίωξη της τρόικας. Οι πρωτοβουλίες ενότητας πρέπει να
δυναμώσουν, πρέπει να βαθύνουν Όποιος δεν μοιραστεί τον αγώνα θα μοιραστεί την
ήττα!
Είναι γνωστό ότι οι
παγκόσμιοι μέντορες της οικονομίας απέτυχαν 3 φορές στην Ελλάδα! Αλλά έχουν
αποτύχει σε πάνω από 15 χώρες, επιμένοντας να «σώζουν». Και τώρα κινδυνεύουν να
αποτύχουν συνολικά. Από κάθε χώρα
όμως δεν τους έδιωξαν οι πολιτικοί (οι περισσότεροι τους υποδέχονταν), αλλά ο
λαός. Και μόνοι τους δεν φεύγουν. Παραβλέπουν πάντα τους ανθρώπους και
έχουν πάντα να εφαρμόσουν κάτι εφόσον υπάρχει κάτι για απομύζηση.
Βλάσης Οικονόμου
