Αγαπητοί Συνάδελφοι
ΘΕΜΑ 1ο: ΑΠΕΡΓΙΑ… ΑΠΕΡΓΙΑ… ΑΠΕΡΓΙΑ…
Μαζική συμμετοχή στην απεργία της 15ης Δεκεμβρίου
Αύριο το συνδικαλιστικό κίνημα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα καλεί τους εργαζόμενους να βγουν μπροστά. Η επίθεση στα εισοδήματά μας συνεχίζεται αμείωτη. Ο νέος προϋπολογισμός συνεχίζει να μεταφέρει βάρη στους εργαζόμενους. Το βιοτικό μας επίπεδο συνεχίζει να συρρικνώνεται. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να πληρώνουν συνεχώς τα λάθη των πολιτικών. Τις κλεψιές άλλων…Δεν τα φάγαμε μαζί τους.! Θα πρέπει να δώσουμε μια δυναμική απάντηση. ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ! Ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μας έμεινε... Για να μη μετρηθούμε ξανά του χρόνου και να είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι! Γιατί, αν δεν παλέψουμε, θα είμαστε!
ΘΕΜΑ 2ο: Κάποιος να τραβήξει το χειρόφρενο…
Ολιγοθέσια σχολεία: Ότι δεν μπορούμε να το αναβαθμίσουμε, το καταργούμε…
Μετά τα ολοήμερα σχολεία, που είναι αφημένα στην τύχη τους, μετά τα ΤΑΔ, που το Δεκέμβρη κατάλαβαν ότι δεν τα χρειάζονταν γιατί δεν είχαν προβλέψει τις σχετικές πιστώσεις, τώρα ήλθε η σειρά των ολιγοθεσίων σχολείων…
Τώρα πλέον έχει αρχίσει να ξετυλίγεται η φιλοσοφία του νέου σχολείου του κατά Διαμαντοπούλου και τη συν αυτή παρατρεχάμενους, χωρίς να βρίσκεται κάποιος να τους τραβήξει το χειρόφρενο στην κατηφόρα που έχουν πάρει!
Στην αρχή έφταιγαν οι χιλιάδες αποσπασμένοι, που όμως παραμένουν χιλιάδες αποσπασμένοι γιατί δεν μπορεί να δουλέψει το εκπαιδευτικό οικοδόμημα διαφορετικά… Και για να περιορίσουμε τους χιλιάδες αποσπασμένους θα καταργήσουμε τα Γραφεία Εκπαίδευσης (εκεί θα πέσει το γέλιο της αρκούδας…)
· Στην πορεία κατάλαβε ότι έφταιγαν οι εκπαιδευτικοί που έπαιρναν εκπαιδευτικές άδειες για να επιμορφωθούν και να μορφώσουν καλύτερα τα παιδιά του ελληνικού λαού… Τις έκοψε κι αυτές!
Ακολούθησε το απόλυτο μπάχαλο στα ολοήμερα σχολεία… Χωρίς ειδικότητες μέχρι πριν λίγο καιρό τα περισσότερα, χωρίς ειδικότητες αρκετά ακόμη και σήμερα!
Ήρθαν οι διορισμοί μέσα από το ΕΣΠΑ, που εκεί φάνηκε κυριολεκτικά η ανικανότητα των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Παιδείας, αφού δεν μπορούν να φτιάξουν μια σύμβαση της προκοπής και την έχουν αλλάξει μέχρι τώρα άπειρες φορές. Αποτέλεσμα αρκετοί συνάδελφοι να υπηρετούν στην εκπαίδευση πάνω από τρεις μήνες και να είναι απλήρωτοι! Και αρκετοί από αυτούς πήγαν μέσα από το ΕΣΠΑ, χωρίς τη θέλησή τους!
Θύματα και οι γυμναστές οι οποίοι θεωρήθηκαν παρείσακτοι στην εκπαίδευση και τους άφησε εκτός… Σειρά πήραν τα ΤΑΔ στα οποία είχαν ξεχάσει να προβλέψουν τις θέσεις των γυμναστών και αποφάσισαν ούτε λίγο ούτε πολύ να τα καταργήσουν…
Και τώρα σειρά παίρνουν τα ολιγοθέσια….
Τα ολιγοθέσια σχολεία στην πατρίδα μας από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους είναι θεσμός. Θεσμός που ταυτίζεται με τα εκατοντάδες μικρά και μεγάλα χωριά που είναι διάσπαρτα στην ελληνική ύπαιθρο και που αποτελούν ουσιαστικά τη ραχοκοκαλιά του εθνικού μας ιστού.
Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις τα αντιμετωπίζουν με μια μεγάλη δόση εκπαιδευτικού ρατσισμού, που έχει να κάνει με την προσπάθειά τους για την εξοικονόμηση πόρων και εκπαιδευτικών.
Οι συνθήκες
Τα σχολεία αυτά, αλλά και οι μαθητές που φοιτούν σ’ αυτά, αντιμετωπίζονται ως μαθητές Β΄ και Γ΄ κατηγορίας. Συνήθως τις οργανικές τους θέσεις καταλαμβάνουν δάσκαλοι που ουδέποτε τις υπηρετούν και με συνεχείς αποσπάσεις προσπαθούν να εξασφαλίσουν μετά από χρόνια την πολυπόθητη απόσπαση στη μεγάλη πόλη του νομού. Βιβλία ανάλογα του ωραρίου και των συνθηκών λειτουργίας των παραπάνω σχολείων ουδέποτε γράφτηκαν και έτσι οι μαθητές τους με τους κύκλους μαθημάτων είναι υποχρεωμένοι τελειώνοντας την Β΄ τάξη να παρακολουθούν τα μαθήματα της Δ΄ τάξης ή τελειώνοντας την Δ΄ τάξη εργάζονται στα μαθήματα της Στ΄ τάξης.
Είναι αποκλεισμένα από τα μαθήματα ειδικοτήτων (Αγγλικά, Γυμναστική, Μουσική, Εικαστικά), αφού ο νομοθέτης δεν προβλέπει το διορισμό ειδικευμένων εκπαιδευτικών στα παραπάνω σχολεία. Τελειώνοντας το Δημοτικό Σχολείο τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν έχουν ακούσει ούτε μία αγγλική λέξη και πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο είναι υποχρεωμένα να συναγωνιστούν μαθητές που όχι μόνο παρακολουθούσαν ξένη γλώσσα στο Σχολείο τους, αλλά είχαν και τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν το παραπάνω μάθημα και σε ιδιωτικά φροντιστήρια. Είναι αποκλεισμένα από προγράμματα που αυτό τον καιρό πολυδιαφημίζονται στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (ολοήμερο σχολείο, ευέλικτη ζώνη, ειδικότητες… ) κ.α.
Κατάργηση: Η εύκολη λύση…
Γιατί λοιπόν τόση μιζέρια και κακομοιριά; Γιατί η πολιτεία αφού δεν έχει το θάρρος να τα κλείσει, αναλογιζόμενη ίσως το πολιτικό κόστος, δεν τους δίνει τουλάχιστον ίσες ευκαιρίες προόδου και ανάπτυξης; Εκπαιδευτικός ρατσισμός! Γιατί; Μπροστά στην πραγματικότητα που διαγράφεται σήμερα στη χώρα μας με την ύπαρξη και λειτουργία των ολιγοθεσίων σχολείων, οι λύσεις που διαφαίνονται είναι ουσιαστικά δύο.
Η πρώτη, και πιο εύκολη, έχει να κάνει με την κατάργησή τους. Είναι η λύση που σχεδιάζεται και σίγουρα θα εφαρμοστεί. Τα παιδιά των ολιγθεσίων σχολείων θα σκορπιστούν στα πολυθέσια των Δήμων και έτσι αυτά τα σχολεία θα αποτελούν μια γλυκιά ανάμνηση για την ελληνική ύπαιθρο. Το λεωφορείο της γνώσης και της απόγνωσης θα ξεκινά άγρια χαράματα από τα απομεμακρυσμένα χωριά, για να μεταφέρει τα Ελληνόπουλα όπου υπάρχουν κενά σε τάξεις, προκειμένου να καλύπτουν το 25 ή 30 μαθητές ανά τμήμα… Και η μεταφορά είναι προσωρινή λύση, αν πιστέψουμε το δόγμα Προβόπουλου. Αλλά και διαβάζοντας δημοσιεύματα σε δημοσιογραφικές σελίδες καθώς: «Ουδείς όμως είπε, δεν ξέρω το λόγο, ότι η μεταφορά των μαθητών κοστίζει το χρόνο 230 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που το ΕΚΑΣ είναι 170 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι υπάρχει μαθητής στην Ελλάδα που κοστίζει 100.000 ευρώ η μεταφορά του στο σχολείο από το χωριό του. Ακόμη οι έλεγχοι έδειξαν ότι ορισμένοι νομάρχες φρόντιζαν οι διαγωνισμοί για τη μεταφορά των μαθητών να βγαίνουν άγονοι και στη συνέχεια να κάνουν απευθείας αναθέσεις σε ΚΤΕΛ, και ιδιοκτήτες ταξί…» (http://kritologio.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html)
Να στηριχθούν: Η άλλη λύση…
Η δεύτερη λύση, και πιο δύσκολη, είναι να στηριχθούν.
Πρώτα – πρώτα θα πρέπει να αποκτήσουν μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως όλα σχεδόν τα σχολεία της πατρίδας μας. Οι δάσκαλοι που θα υπηρετούν σ’ αυτά να διορίζονται εκτός «σειράς» και να υποχρεώνονται να υπηρετούν στο Σχολείο διορισμού τους μια τριετία και μετά να έχουν δικαίωμα μετάθεσης ή απόσπασης.
Να δοθούν κίνητρα στους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σ’ αυτά. Αφού σήμερα, εκτός από τους μαθητές και τα σχολεία και οι λιγοστοί δάσκαλοι που έχουν το κουράγιο και την ψυχική δύναμη να υπηρετούν ως μόνιμο προσωπικό σε ολιγοθέσια σχολεία, αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ως δάσκαλοι Β΄ κατηγορίας. Υποχρεούται να εργάζονται 30 ώρες εβδομαδιαίως με ένα εξαντλητικό πρόγραμμα μαθημάτων, όταν οι συνάδελφοί τους των πολυθεσίων εργάζονται 21-24 ώρες το ανώτερο. Με πιο απλά λόγια να υπάρχει ισοτιμία και ισονομία μισθολογική (και όχι μόνο) των εκπαιδευτικών ολιγοθεσίων-πολυθεσίων. Ειδικά βιβλία που να ανταποκρίνονται στα αναλυτικά προγράμματα, γνωστικό επίπεδο και ωράριο των παραπάνω σχολείων.
Υποχρεωτική ισχύ των μαθημάτων ειδικοτήτων και στα ολιγοθέσια σχολεία. Υποχρεωτική ισχύ των νέων δομών της εκπαίδευσης και στα ολιγοθέσια σχολεία. Προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που θα δώσουν λόγο ζωής και ύπαρξης όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και στις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες.
Επίλογος
Τα ολιγοθέσια σχολεία δεν χρειάζονται κατάργηση, χρειάζονται στήριξη. Χρειάζονται άλλη πολιτική. Χρειάζονται βοήθεια…
Τα ολιγοθέσια σχολεία αποτελούν την μονίμως παραμελημένη ραχοκοκαλιά της υπαίθρου
Μήπως είναι καιρός ν’ αναθεωρήσουμε πολιτικές;
Μήπως είναι καιρός να κοιτάξουμε και την επαρχία;
Κάποιοι Ροβινσώνες, Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες εμμένουν και επιμένουν να ζουν και να υπάρχουν σ’ αυτήν.
Υπάρχει ελπίς, παρακαλώ;
ΘΕΜΑ 3ο: Κάποιος ας κοιτάξει και προς τα …εδώ
Μετά την ισοπέδωση των εκπαιδευτικών αδειών τον περασμένο Ιούνιο, σειρά τώρα έχουν τα Διδασκαλεία; Το Υπουργείο τηρεί σιγή ιχθύος για το μοναδικό φορέα μετεκπαίδευσής μας και καθυστερεί την έκδοση της σχετικής εγκυκλίου υποβολής αιτήσεων από τους ενδιαφερόμενους συναδέλφους. Διάχυτος είναι πλέον ο φόβος και η απογοήτευση, ότι τα Διδασκαλεία Δημοτικής Εκπαίδευσης οδηγούνται σε κλείσιμο….
Συνεχίζεται το απόλυτο μπάχαλο με τους συναδέλφους μας αναπληρωτές που πληρώνονται μέσα από το ΕΣΠΑ και που συνεχίζουν να παραμένουν απλήρωτοι πάνω από 3 μήνες! Είναι ντροπή οι υπάλληλοι της κ. Διαμαντοπούλου να μην είναι άξιοι να φτιάξουν μια σύμβαση της προκοπής έγκαιρα και να ταλαιπωρούν 5.800 συναδέλφους μας, τις οικογένειές τους και να τους αναγκάζουν να περάσουν μαύρες μέρες Χριστουγέννων, καθώς έχουν στεγνώσει οικονομικά. Ήδη η ΔΟΕ έχει προτείνει επίσχεση εργασίας, η οποία αρχίζει από την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου και η οποία θα πρέπει να γίνει μέσα από τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π. Ε. και όχι μέσα από παρατάξεις ή μεμονωμένα άτομα.
Την προσεχή Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου συνεδριάζει στο Υπουργείο παιδείας η επιτροπή για τη μοριοδότηση των αποσπάσεων – αλλαγή προεδρικού διατάγματος για τις μεταθέσεις – αναμοριοδότησης σχολικών μονάδων.
Ενημέρωση από τον αιρετό του ΚΥΣΠΕ Θωμά Καραγιάννη: «Την Πέμπτη 15/12/2010 θα συνεδριάσει το ΚΥΣΠΕ και θα ασχοληθεί εκτός των άλλων θεμάτων και με παραιτήσεις εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια του τρέχοντος διδακτικού έτους για λόγους υγείας – κοινωνικούς. Ευελπιστώ, ότι θα είναι και το τελευταίο συμβούλιο εντός του 2010. Υπόψη, ότι σε τρία συμβούλια στις 1/10, 21/10 και 23/11 παραιτήθηκαν 69 δάσκαλοι και 15 νηπιαγωγοί».
Καλά Χριστούγεννα!!!!!!!
Αντώνης Γιάνναρος
Τώρα πλέον έχει αρχίσει να ξετυλίγεται η φιλοσοφία του νέου σχολείου του κατά Διαμαντοπούλου και τη συν αυτή παρατρεχάμενους, χωρίς να βρίσκεται κάποιος να τους τραβήξει το χειρόφρενο στην κατηφόρα που έχουν πάρει!
Στην αρχή έφταιγαν οι χιλιάδες αποσπασμένοι, που όμως παραμένουν χιλιάδες αποσπασμένοι γιατί δεν μπορεί να δουλέψει το εκπαιδευτικό οικοδόμημα διαφορετικά… Και για να περιορίσουμε τους χιλιάδες αποσπασμένους θα καταργήσουμε τα Γραφεία Εκπαίδευσης (εκεί θα πέσει το γέλιο της αρκούδας…)
· Στην πορεία κατάλαβε ότι έφταιγαν οι εκπαιδευτικοί που έπαιρναν εκπαιδευτικές άδειες για να επιμορφωθούν και να μορφώσουν καλύτερα τα παιδιά του ελληνικού λαού… Τις έκοψε κι αυτές!
Ακολούθησε το απόλυτο μπάχαλο στα ολοήμερα σχολεία… Χωρίς ειδικότητες μέχρι πριν λίγο καιρό τα περισσότερα, χωρίς ειδικότητες αρκετά ακόμη και σήμερα!
Ήρθαν οι διορισμοί μέσα από το ΕΣΠΑ, που εκεί φάνηκε κυριολεκτικά η ανικανότητα των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Παιδείας, αφού δεν μπορούν να φτιάξουν μια σύμβαση της προκοπής και την έχουν αλλάξει μέχρι τώρα άπειρες φορές. Αποτέλεσμα αρκετοί συνάδελφοι να υπηρετούν στην εκπαίδευση πάνω από τρεις μήνες και να είναι απλήρωτοι! Και αρκετοί από αυτούς πήγαν μέσα από το ΕΣΠΑ, χωρίς τη θέλησή τους!
Θύματα και οι γυμναστές οι οποίοι θεωρήθηκαν παρείσακτοι στην εκπαίδευση και τους άφησε εκτός… Σειρά πήραν τα ΤΑΔ στα οποία είχαν ξεχάσει να προβλέψουν τις θέσεις των γυμναστών και αποφάσισαν ούτε λίγο ούτε πολύ να τα καταργήσουν…
Και τώρα σειρά παίρνουν τα ολιγοθέσια….
Τα ολιγοθέσια σχολεία στην πατρίδα μας από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους είναι θεσμός. Θεσμός που ταυτίζεται με τα εκατοντάδες μικρά και μεγάλα χωριά που είναι διάσπαρτα στην ελληνική ύπαιθρο και που αποτελούν ουσιαστικά τη ραχοκοκαλιά του εθνικού μας ιστού.
Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις τα αντιμετωπίζουν με μια μεγάλη δόση εκπαιδευτικού ρατσισμού, που έχει να κάνει με την προσπάθειά τους για την εξοικονόμηση πόρων και εκπαιδευτικών.
Οι συνθήκες
Τα σχολεία αυτά, αλλά και οι μαθητές που φοιτούν σ’ αυτά, αντιμετωπίζονται ως μαθητές Β΄ και Γ΄ κατηγορίας. Συνήθως τις οργανικές τους θέσεις καταλαμβάνουν δάσκαλοι που ουδέποτε τις υπηρετούν και με συνεχείς αποσπάσεις προσπαθούν να εξασφαλίσουν μετά από χρόνια την πολυπόθητη απόσπαση στη μεγάλη πόλη του νομού. Βιβλία ανάλογα του ωραρίου και των συνθηκών λειτουργίας των παραπάνω σχολείων ουδέποτε γράφτηκαν και έτσι οι μαθητές τους με τους κύκλους μαθημάτων είναι υποχρεωμένοι τελειώνοντας την Β΄ τάξη να παρακολουθούν τα μαθήματα της Δ΄ τάξης ή τελειώνοντας την Δ΄ τάξη εργάζονται στα μαθήματα της Στ΄ τάξης.
Είναι αποκλεισμένα από τα μαθήματα ειδικοτήτων (Αγγλικά, Γυμναστική, Μουσική, Εικαστικά), αφού ο νομοθέτης δεν προβλέπει το διορισμό ειδικευμένων εκπαιδευτικών στα παραπάνω σχολεία. Τελειώνοντας το Δημοτικό Σχολείο τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν έχουν ακούσει ούτε μία αγγλική λέξη και πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο είναι υποχρεωμένα να συναγωνιστούν μαθητές που όχι μόνο παρακολουθούσαν ξένη γλώσσα στο Σχολείο τους, αλλά είχαν και τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν το παραπάνω μάθημα και σε ιδιωτικά φροντιστήρια. Είναι αποκλεισμένα από προγράμματα που αυτό τον καιρό πολυδιαφημίζονται στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (ολοήμερο σχολείο, ευέλικτη ζώνη, ειδικότητες… ) κ.α.
Κατάργηση: Η εύκολη λύση…
Γιατί λοιπόν τόση μιζέρια και κακομοιριά; Γιατί η πολιτεία αφού δεν έχει το θάρρος να τα κλείσει, αναλογιζόμενη ίσως το πολιτικό κόστος, δεν τους δίνει τουλάχιστον ίσες ευκαιρίες προόδου και ανάπτυξης; Εκπαιδευτικός ρατσισμός! Γιατί; Μπροστά στην πραγματικότητα που διαγράφεται σήμερα στη χώρα μας με την ύπαρξη και λειτουργία των ολιγοθεσίων σχολείων, οι λύσεις που διαφαίνονται είναι ουσιαστικά δύο.
Η πρώτη, και πιο εύκολη, έχει να κάνει με την κατάργησή τους. Είναι η λύση που σχεδιάζεται και σίγουρα θα εφαρμοστεί. Τα παιδιά των ολιγθεσίων σχολείων θα σκορπιστούν στα πολυθέσια των Δήμων και έτσι αυτά τα σχολεία θα αποτελούν μια γλυκιά ανάμνηση για την ελληνική ύπαιθρο. Το λεωφορείο της γνώσης και της απόγνωσης θα ξεκινά άγρια χαράματα από τα απομεμακρυσμένα χωριά, για να μεταφέρει τα Ελληνόπουλα όπου υπάρχουν κενά σε τάξεις, προκειμένου να καλύπτουν το 25 ή 30 μαθητές ανά τμήμα… Και η μεταφορά είναι προσωρινή λύση, αν πιστέψουμε το δόγμα Προβόπουλου. Αλλά και διαβάζοντας δημοσιεύματα σε δημοσιογραφικές σελίδες καθώς: «Ουδείς όμως είπε, δεν ξέρω το λόγο, ότι η μεταφορά των μαθητών κοστίζει το χρόνο 230 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που το ΕΚΑΣ είναι 170 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι υπάρχει μαθητής στην Ελλάδα που κοστίζει 100.000 ευρώ η μεταφορά του στο σχολείο από το χωριό του. Ακόμη οι έλεγχοι έδειξαν ότι ορισμένοι νομάρχες φρόντιζαν οι διαγωνισμοί για τη μεταφορά των μαθητών να βγαίνουν άγονοι και στη συνέχεια να κάνουν απευθείας αναθέσεις σε ΚΤΕΛ, και ιδιοκτήτες ταξί…» (http://kritologio.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html)
Να στηριχθούν: Η άλλη λύση…
Η δεύτερη λύση, και πιο δύσκολη, είναι να στηριχθούν.
Πρώτα – πρώτα θα πρέπει να αποκτήσουν μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως όλα σχεδόν τα σχολεία της πατρίδας μας. Οι δάσκαλοι που θα υπηρετούν σ’ αυτά να διορίζονται εκτός «σειράς» και να υποχρεώνονται να υπηρετούν στο Σχολείο διορισμού τους μια τριετία και μετά να έχουν δικαίωμα μετάθεσης ή απόσπασης.
Να δοθούν κίνητρα στους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σ’ αυτά. Αφού σήμερα, εκτός από τους μαθητές και τα σχολεία και οι λιγοστοί δάσκαλοι που έχουν το κουράγιο και την ψυχική δύναμη να υπηρετούν ως μόνιμο προσωπικό σε ολιγοθέσια σχολεία, αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ως δάσκαλοι Β΄ κατηγορίας. Υποχρεούται να εργάζονται 30 ώρες εβδομαδιαίως με ένα εξαντλητικό πρόγραμμα μαθημάτων, όταν οι συνάδελφοί τους των πολυθεσίων εργάζονται 21-24 ώρες το ανώτερο. Με πιο απλά λόγια να υπάρχει ισοτιμία και ισονομία μισθολογική (και όχι μόνο) των εκπαιδευτικών ολιγοθεσίων-πολυθεσίων. Ειδικά βιβλία που να ανταποκρίνονται στα αναλυτικά προγράμματα, γνωστικό επίπεδο και ωράριο των παραπάνω σχολείων.
Υποχρεωτική ισχύ των μαθημάτων ειδικοτήτων και στα ολιγοθέσια σχολεία. Υποχρεωτική ισχύ των νέων δομών της εκπαίδευσης και στα ολιγοθέσια σχολεία. Προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που θα δώσουν λόγο ζωής και ύπαρξης όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και στις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες.
Επίλογος
Τα ολιγοθέσια σχολεία δεν χρειάζονται κατάργηση, χρειάζονται στήριξη. Χρειάζονται άλλη πολιτική. Χρειάζονται βοήθεια…
Τα ολιγοθέσια σχολεία αποτελούν την μονίμως παραμελημένη ραχοκοκαλιά της υπαίθρου
Μήπως είναι καιρός ν’ αναθεωρήσουμε πολιτικές;
Μήπως είναι καιρός να κοιτάξουμε και την επαρχία;
Κάποιοι Ροβινσώνες, Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες εμμένουν και επιμένουν να ζουν και να υπάρχουν σ’ αυτήν.
Υπάρχει ελπίς, παρακαλώ;
ΘΕΜΑ 3ο: Κάποιος ας κοιτάξει και προς τα …εδώ
Μετά την ισοπέδωση των εκπαιδευτικών αδειών τον περασμένο Ιούνιο, σειρά τώρα έχουν τα Διδασκαλεία; Το Υπουργείο τηρεί σιγή ιχθύος για το μοναδικό φορέα μετεκπαίδευσής μας και καθυστερεί την έκδοση της σχετικής εγκυκλίου υποβολής αιτήσεων από τους ενδιαφερόμενους συναδέλφους. Διάχυτος είναι πλέον ο φόβος και η απογοήτευση, ότι τα Διδασκαλεία Δημοτικής Εκπαίδευσης οδηγούνται σε κλείσιμο….
Συνεχίζεται το απόλυτο μπάχαλο με τους συναδέλφους μας αναπληρωτές που πληρώνονται μέσα από το ΕΣΠΑ και που συνεχίζουν να παραμένουν απλήρωτοι πάνω από 3 μήνες! Είναι ντροπή οι υπάλληλοι της κ. Διαμαντοπούλου να μην είναι άξιοι να φτιάξουν μια σύμβαση της προκοπής έγκαιρα και να ταλαιπωρούν 5.800 συναδέλφους μας, τις οικογένειές τους και να τους αναγκάζουν να περάσουν μαύρες μέρες Χριστουγέννων, καθώς έχουν στεγνώσει οικονομικά. Ήδη η ΔΟΕ έχει προτείνει επίσχεση εργασίας, η οποία αρχίζει από την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου και η οποία θα πρέπει να γίνει μέσα από τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π. Ε. και όχι μέσα από παρατάξεις ή μεμονωμένα άτομα.
Την προσεχή Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου συνεδριάζει στο Υπουργείο παιδείας η επιτροπή για τη μοριοδότηση των αποσπάσεων – αλλαγή προεδρικού διατάγματος για τις μεταθέσεις – αναμοριοδότησης σχολικών μονάδων.
Ενημέρωση από τον αιρετό του ΚΥΣΠΕ Θωμά Καραγιάννη: «Την Πέμπτη 15/12/2010 θα συνεδριάσει το ΚΥΣΠΕ και θα ασχοληθεί εκτός των άλλων θεμάτων και με παραιτήσεις εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια του τρέχοντος διδακτικού έτους για λόγους υγείας – κοινωνικούς. Ευελπιστώ, ότι θα είναι και το τελευταίο συμβούλιο εντός του 2010. Υπόψη, ότι σε τρία συμβούλια στις 1/10, 21/10 και 23/11 παραιτήθηκαν 69 δάσκαλοι και 15 νηπιαγωγοί».
Καλά Χριστούγεννα!!!!!!!
Αντώνης Γιάνναρος
