Κάτι μας πάει πίσω.
Ζούμε σε μια εποχή έντονης οικονομικής επίθεσης που θα διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την αυριανή κοινωνία και τις σχέσεις της.
Όλοι έχουν επίγνωση της θέσης αυτής. Άρα και την ευθύνη της.
Είναι εύκολα προβλέψιμο ότι η επομένη εποχή θα είναι χειρότερη.
Όλα θα ήταν φυσιολογικά αν ζούσαμε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η στην εποχή των σπηλαίων.
Αλλά ζούμε στο σύγχρονο κόσμο και στα 400 χρόνια του καπιταλισμού, στα τελευταία του χωρίς «υπαρκτό» αντίπαλο. Στην αυτόνομη, αβίαστη, μοναδική και εξαιρετική του ανάπτυξη.
Από παντού κατορθώνει εφόσον έχει όλους τους μηχανισμούς, και χωρίς πρακτικά να απειλείται από κάπου (εκτός από το εαυτό του, αλλά δεν αυτοκαταστρέφεται ποτέ), να προβάλλεται πάντα σαν το νέο, σαν αλλαγή, σαν ίαση και κάποτε σαν επανάσταση. Προβάλλει διαρκώς την ικανότητα του να κάνει το αδύνατο δυνατό.
Είναι δυνατό να ταξιδέψουμε στο φεγγάρι, υπερατλαντικά ταξίδια, να κατασκευάζει απίστευτα γρήγορα και ζηλευτά αυτοκίνητα. Είναι δυνατό να επικοινωνούμε παντού και πάντα, είναι δυνατό να μπορεί με σύγχρονες μεθόδους να γιατρέψει αναπηρίες, να μένουμε πάντα νέοι. Είναι δυνατό να υπάρχει αυτοματοποίηση, παραγωγή χωρίς μόχθο και κόπο.
Είναι αδύνατο όμως να έχουμε συγκοινωνίες για όλους, παιδεία για όλους, υγεία για όλους, δουλειά για όλους, φαΐ για όλους.
Αυτό δεν το αντέχει η οικονομία του. Αυτές οι επιλογές καταστρέφουν ή κατέστρεψαν την οικονομία. Πρέπει να διαλέγεις σε ποιους και πόσους. Όλοι μαζί θα κάνουμε θυσίες κάποιοι να έχουν και κάποιοι όχι.
Είναι δυνατό η κοινωνία να καθορίσει την οικονομία; Τον πλούτο; το τι θα παράγει; Πόσο; και σε ποιους το διανέμει;
Ενώ είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι το σύστημα αυτό είναι το καλύτερο, παράλληλα μοιάζει αδύνατο να κατηγορήσουμε για τα δεινά το ίδιο το σύστημα, κατηγορούμε πάντα κάποιον για παραστράτημα, για λοξοδρόμηση, για απληστία, για κλοπή.
Είναι αδύνατο να φανταστούμε ένα κόσμο που όλοι θα δουλεύουν, που η υγεία η παιδεία θα είναι ευθύνη όλων για όλους, και ειδικά στους αδύναμους. Είναι αδύνατο να φανταστούμε τράπεζες δημοσιές, παραγωγή για όλους (ενεργεία, τηλεπικοινωνιών, ταχυμεταφορών). Μια οικονομία που δεν καθορίζεται από τον ανταγωνισμό αλλά από τις ανάγκες του λαού και όχι της αγοράς. Είναι πολύ πίσω;
(κείμενο του Βλάση Οικονόμου από τη στήλη της ομάδας Copyleft στη Σικυωνίων Πολιτεία)
