Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Διαβάσαμε το κείμενο εργασίας που απέστειλε την Πέμπτη το Υπουργείο Παιδείας στα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, στις οργανώσεις των υπαλλήλων του υπουργείου, στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων, από τα οποία και ζητούσε την κατάθεση των προτάσεών τους μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου!!! Είναι προφανές πως η κυβέρνηση σκοπεύει να νομοθετήσει άμεσα, καθώς η δανειακή σύμβαση με την τρόικα πιέζει για μειώσεις εξόδων και η πολύπαθη ελληνική δημόσια Παιδεία θα υποστεί τις συνέπειες. Το μνημόνιο λοιπόν προστάζει και για τη δημόσια εκπαίδευση Εξοικονόμηση Χρημάτων με κάθε τρόπο, οδηγώντας την στην πλήρη απαξίωση και συρρίκνωσή της.

Ας δούμε τώρα το τι προτείνει!!! το Υπουργείο (περιληπτικά, σχεδόν επιγραμματικά):

• Συγχωνεύσεις υπηρεσιών και σχολικών μονάδων, κλείσιμο μονοθέσιων και ολιγοθέσιων σχολείων, μείωση χρηματοδότησης και διορισμών, αξιολογήσεις και διεύρυνση ωραρίου των εκπαιδευτικών

• Συγχωνεύσεις και περικοπές θα γίνουν και στη διοίκηση της εκπαίδευσης, σε όλα της τα επίπεδα. Από τις 40 γενικές διευθύνσεις του υπουργείου θα μείνουν περίπου 20, θα καταργηθούν και τα 295 γραφεία Πρωτοβάθμιας και

Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και ενοποιούνται οι διευθύνσεις εκπαίδευσης των δύο βαθμίδων. Επίσης συγχωνεύονται το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας και ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Μάλιστα το υπουργείο ήδη λειτουργεί σα να μην υπάρχουν οι συγκεκριμένες υπηρεσίες, αναθέτοντας εργασίες όπως η «μελέτη εφικτότητας» του μοντέλου του Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά στα Λύκεια, σε ιδιωτικές εταιρίες ερευνών.

• Σε επίπεδο σχολικής μονάδας μέτρα όπως: η ενίσχυση της αυτονομίας τους στον προϋπολογισμό και η διαχείριση των πιστώσεων για λειτουργικές δαπάνες με βάση τις ανάγκες της κάθε μονάδας, μέσα από διαδικασία αυτοαξιολόγησης.

• «εξορθολογισμό του ωραρίου των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενοποίηση-συγχώνευση σχολικών μονάδων και ενίσχυση των θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας».

Το πρώτο που έρχεται στο νου (διαβάζοντας τα «μέτρα») είναι πως τα μέτρα αυτά θυμίζουν το αγγλοσαξονικό μοντέλο χρηματοδότησης των σχολείων ανάλογα με την απόδοσή τους, που οδήγησε στο κλείσιμο πολλών σχολικών μονάδων όπου εφαρμόστηκε. Θεωρώ δε σχεδόν βέβαιο πως θα προκύψει διοικητικό χάος. Σύμφωνα δε με καταγγελίες η ενοποίηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας και τον Οργανισμό Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, έχει ήδη οδηγήσει στην αχρήστευση του Ινστιτούτου. Όταν δε μετατραπεί από ανεξάρτητη υπηρεσία σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου δε θα έχει πια την αρμοδιότητα να εισηγείται για τα εκπαιδευτικά θέματα, αλλά θα περιορίζεται στην υλοποίηση αποφάσεων του υπουργείου Παιδείας. Ενώ πριν γνωμοδοτούσε για τα μείζονα θέματα σχετικά με την ποιότητα της εκπαίδευσης, όπως τα βιβλία και τα αναλυτικά προγράμματα, τώρα το εισηγητικό κομμάτι μεταφέρεται σε επιτροπές που θα συστήνει ο υπουργός Παιδείας.(Βέβαια και τώρα έχει σχεδόν γεμίσει από «δικά μας παιδιά» ακατάλληλα εντελώς για τέτοιες θέσεις).

Είναι επίσης γνωστό πως όλες οι «μεταρρυθμίσεις» φορούσαν πάντα τον μανδύα της «καλυτέρευσης» της ποιότητας της παρεχόμενης παιδείας. Σήμερα εκεί που στοχεύουν είναι : η δημιουργία ενός συστήματος εκπαίδευσης το οποίο μέσα από συστηματικές κινήσεις να ελέγχουν την ποιότητα της προσφερόμενης εκπαίδευσης, να την κρατούν χαμηλά, και να δημιουργούν απολίτικους, ελαστικούς και δεκτικούς στις επιταγές της εξουσίας ανθρώπους. , Ένα σύστημα στο οποίο το όλο σύστημα μετάδοσης γνώσης θα είναι προβληματικό, οπισθοδρομικό, εξουσιαστικό και θα προάγει την παραπαιδεία. Αυτό βέβαια θα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να περνάνε πέντε ώρες καθημερινά για δώδεκα χρόνια σε μια τάξη, αλλά και να πρέπει να πηγαίνουν σε φροντιστήρια αν θέλουν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Φυσικά θα πετυχαίνουν κυρίως τα παιδιά που μπορούν να απομνημονεύουν και όχι αυτά που μπορούν να σκέφτονται, με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια να γεμίζουν με τέτοιας ποιότητας υλικό, να το εκτρέφουν και μετά να το βγάζουν στην αγορά εργασίας για να διαιωνίσει αυτό το μοντέλο ανθρώπου.

Τυχαία όλα αυτά? Δε νομίζω.

Αντώνης Γιάνναρος