Η ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Αγαπητοί φίλοι μέχρι σήμερα μια ζωή συζητάμε και σκοτωνόμαστε για το ποιο κόμμα μπορεί να μας κυβερνήσει καλύτερα. Τα κόμματα όμως δεν είναι κάτι αόριστο, αποτελούνται από ανθρώπους οι οποίοι εκλέγονται μέσα από κάποιους μηχανισμούς που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Μεγάλοι φιλόσοφοι και ψυχολόγοι έχουν αναλύσει την ανάγκη του ανθρώπινου είδους για αναγνωσιμότητα μέσα από κοινωνική προσφορά, και για υστεροφημία. Μεταξύ αυτών που κατεβαίνουν υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι, οι οποίοι έχουν διάθεση για κοινωνική προσφορά. Όμως όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα θηρίο, τον εαυτούλη μας . Ποιος έχει το μέλι στο δάκτυλο του και δεν το γλείφει λέει ο λαός. Το μέλι το έχουν οι πολιτικοί οι οποίοι και διαχειρίζονται το σύστημα, άρα σε αυτούς πρέπει πρώτα από όλα να μπουν κανόνες. Λύσεις υπάρχουν, και αυτή είναι μόνο μία. Να ελέγξουμε αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτά τα χάλια, που σημαίνει να εξυγιάνουμε το άρρωστο, πελατειακό, πολιτικό μας σύστημα. Οι κανόνες που πρέπει να μπουν είναι απλοί και θα αναφερθώ σε κάποιους που όλοι μας έχουμε σκεφτεί, έχουμε συζητήσει σε φιλικό περιβάλλον αλλά που ποτέ δεν τους έχουμε βάλει σε δημόσια συζήτηση γιατί πιστεύουμε ότι κανένας δεν θα μας ακούσει. Άλλωστε κάπως έτσι ξεκίνησε η απαξίωση των πολιτικών που εκφράστηκε με την μεγάλη αποχή στις δημοτικές εκλογές.


Προτείνω λοιπόν τα εξής μέτρα:

- Μέτρο πρώτο, να επαναπροσδιορίσουμε πόσοι βουλευτές πρέπει να εκλέγονται για να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των περιφερειών της Ελληνικής επικράτειας. Πιστεύουμε ότι 100-150 φτάνουν, επιλογές κομματικές - εκλογικίστηκες είναι αυτές που τους έκαναν 300.
- Μέτρο δεύτερο, ο προεκλογικός αγώνας των υποψηφίων πρέπει να γίνεται μέσω του κόμματος και όχι ο κάθε ένας ξεχωριστά. Σήμερα δεν μπορείς να κατέβεις στις εκλογές και να διεκδικήσεις με αξιώσεις την εκλογή σου αν δεν έχεις πολλά λεφτά. Χρειάζονται γραφεία, υπάλληλοι (υποτίθεται άμισθοι ουσιαστικά πελατειακές σχέσεις), τηλέφωνα, έντυπα και πολλά άλλα έξοδα για συγκεντρώσεις κ.λ.π., ως εκ τούτου δεν έχουν όλοι την ίδια δυνατότητα να εκλεγούν.
- Μέτρο τρίτο, βουλευτής πρέπει να εκλέγεται κάποιος το πολύ για 2 τετραετίες. Με αυτό τον τρόπο βάζουμε τέλος στα τζάκια και στις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται όταν κάποιος είναι επαγγελματίας βουλευτής. Στο πολιτικό μας σύστημα 2-3 οικογένειες είναι αυτές που μας κυβερνούν τα τελευταία 50 χρόνια. Η πολιτική είναι κάτι σαν περιουσιακό στοιχείο που μεταβιβάζεται από πατέρα σε γιο, εγγονό και πάρα πέρα. Με το μέτρο αυτό μπαίνουν διαρκώς νέοι άνθρωποι στην πολιτική και έτσι ανανεώνεται το πολιτικό μας σύστημα.
- Μέτρο τέταρτο, βουλευτής να επανεκλέγεται κάποιος που έχει ήδη εκλεγεί στο παρελθόν μετά την παρέλευση 2 τετραετιών από τότε που εκλέχθηκε για τελευταία φορά. Έτσι κάποιος που πραγματικά είναι άξιος, που θέλει να προσφέρει που η κοινωνία τον χρειάζεται δεν πάει σπίτι του. Ταυτόχρονα όμως δεν κινδυνεύουμε από πελατειακές σχέσεις όπως αναφερθήκαμε.
- Μέτρο πέμπτο, το άθροισμα των αμοιβών των βουλευτών πρέπει να είναι ένας αξιοπρεπής μισθός αλλά τόσος που να μην είναι αυτό το κυρίαρχο για την επιλογή τους να ασχοληθούν με τα κοινά. Άλλωστε είναι πρόκλησης να κυκλοφορούν με προσωπικούς οδηγούς, να έχουν ανεξέλεγκτα δωρεάν εισιτήρια, τηλέφωνα και πολλά άλλα, να πάψουν να έχουν πολιτικά γραφεία επανδρωμένα με δημοσίους υπαλλήλους που εμείς πληρώνουμε. Πιστεύει κανένας ότι τα έχουν για να λύνουν προβλήματα της κοινωνίας? Πελατειακές σχέσεις κάνουν, με υποσχέσεις για διορισμούς και ρουσφέτια. Επιτέλους πρέπει να μπει τέλος σε αυτό το αίσχος.
- Μέτρο έκτο, όσοι εκλέγονται πρέπει να έχουν την δυνατότητα να εργασθούν στο δημόσιο όταν τελειώσει η θητεία τους, εάν έχουν χάσει την δουλειά τους και δεν βρίσκουν ούτε μέσω του ΟΑΕΔ. Έτσι μπορούν όλοι οι πολίτες να ασχοληθούν με τα κοινά και όχι μόνον όσοι έχουν λεφτά και οι δημόσιοι υπάλληλοι που με τον ισχύοντα νόμο μπορούν να πάρουν άδεια από την δουλειά τους και επιστρέφουν σε αυτήν με το τέλος της θητεία τους.
- Μέτρο έβδομο, οι βουλευτές πρέπει να μείνουν αποκλειστικά και μόνον πολιτικά πρόσωπα και να πάψουν να είναι οι ίδιοι διαχειριστές. Υπουργός Οικονομικών πρέπει να είναι οικονομολόγος με εμπειρία και γνώση, Υγείας από τον χώρο της υγείας και ούτω καθ εξής. Που ακούστηκε σήμερα υπουργός Οικονομικών να είναι δικηγόρος? Τεχνοκράτες με γνώσεις και εμπειρία πρέπει να είναι αυτοί που θα εκτελούν το κυβερνητικό έργο και θα απολογούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα στους πολιτικούς. Τονίζω ότι οι τεχνοκράτες δεν θα παράγουν πολιτική, θα είναι εκτελεστικά όργανα των πολιτικών και θα ελέγχονται διαρκώς από αυτούς. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για διαφάνεια, διαφορετικά διαπλοκές με οικονομικά συμφέροντα, μίζες, off-shore εταιρείες, συγκαλύψεις και συμψηφισμοί γίνονται.
Αφού παρθούν όλα αυτά τα μέτρα και άλλα που μπορεί να σκεφτούμε, εξυγιαίνεται η πολιτική ζωή του τόπου, και σίγουρα όποιο κόμμα και να κυβερνήσει θα φέρει τα καλλίτερα αποτελέσματα στον λαό. Η αποχή εξυπηρετεί αυτούς που κυβερνούν, γιατί μπορούν πιο εύκολα να κάνουν ότι θέλουν. Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να προτείνουμε λύσεις. Ο κάθε ένας από μας πρέπει να διεκδικήσει από το κόμμα του να βάλει κανόνες. Τέλος τονίζω ότι με τις νέες μορφές επικοινωνίας, ΙΝΤΕΡΝΕΤ για τους νέους που οι περισσότεροι απείχαν από τις εκλογές, είναι δυνατόν το κίνημα αποχής που είδαμε στις Δημοτικές Εκλογές να μετεξελιχτεί σε κίνημα εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος.
με εκτίμηση
Κώστας Φραγκόπουλος

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό το έστειλα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπίας και το δημοσίευσε στο φύλο της 29.11 λογοκριμένο έτσι που να μην διαταράσσει την σχέσεις της εφημερίδας με την πολιτική εξουσία ( μία από τα ίδια, πελατειακές σχέσεις).
Άλλως θα έπρεπε να ερωτηθώ για αυτά που θα γράφανε ή να μου ζητηθεί να γράψω ο ίδιος ένα άρθρο των 150 λέξεων για να μην παραποιηθεί η σκέψη μου με τις επιλογές τους.