Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΕΚΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ

Κάντε κλικ στην αφίσα για να τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Υπάρχει διέξοδος;

Τι έγινε στην Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας; Πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και πού θα φτάσουμε ακόμα; Τι έφταιξε και η χώρα δείχνει σαν να μην έχει ελπίδα, προοπτική εξόδου από το αδιέξοδο; Αλήθεια, δεν υπάρχει παρά μόνο αδιέξοδο; Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα περίσσεψε τα τελευταία χρόνια η διαφθορά, η έλλειψη αξιοκρατίας, ο νεποτισμός, η απληστία των μεγάλων συμφερόντων και του κέρδους, η διαρπαγή του δημόσιου πλούτου, η διασπάθισή του από ανάξιες πολιτικές ηγεσίες κι από λογής παρατρεχάμενους, το βόλεμα της Ελληνικής κοινωνίας στις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων εξουσίας που οδήγησε μεταξύ άλλων στην υπερτροφία ενός πανάκριβου, αντιπαραγωγικού, σπάταλου δημόσιου τομέα. Ήρθε ο καιρός της πληρωμής. Η χώρα τώρα πληρώνει. Αλλά όχι μόνο γι αυτά. Πληρώνει και για τις άλλες αμαρτίες της. Πληρώνει για το γεγονός ότι, σε αυτό τον τόπο, σπουδαίες έννοιες έχασαν πια τη σημασία τους. Δείτε, για παράδειγμα, την έννοια «αγώνας». Αν υπήρξε κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια, τις περισσότερες φορές αφορούσε λάθος στόχο, ήταν «αγώνας από την ανάποδη». Οι «αγώνες» των αγροτών τις περισσότερες φορές είχαν στόχο ουσιαστικά τη διατήρηση ενός φαύλου καθεστώτος επιδοτήσεων για ξοφλημένες καλλιέργειες, ενός καθεστώτος που τους οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη χρεωκοπία. Οι «αγώνες» της συνδικαλιστικής ηγεσίας των φοιτητών και των καθηγητών τους είχαν στόχο να μην περάσει με κανένα τρόπο η αξιολόγηση και η ανόρθωση των πανεπιστημίων, να παραμείνουν για πάντα στη μίζερη ρουτίνα τους, παραδομένα στο θανάσιμο κομματικό εναγκαλισμό και στην ιδιοτέλεια των λογής «ηγεσιών» τους.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΕΝΑ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Θα χρεοκοπήσει το Ελληνικό Κράτος ; Θα καταστραφεί η οικονομία της Ελλάδας; Θα βγούμε από τη ζώνη του Ευρώ; Τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ; Ποία είναι η λύση; Τα πιο πάνω είναι κάποια βασικά ερωτήματα που έχουν τρομοκρατήσει την πλειοψηφία των Ελλήνων , ιδίως με το τρόπο που παρουσιάζονται σκοπίμως από τα Μ.Μ.Ε. Θα προσπαθήσουμε με τις γνώσεις που έχουμε και με τα στοιχεία που μπορούμε να βρούμε παρακολουθώντας τον ημερήσιο τύπο, να κάνουμε μια διαφο-
φορετική ανάλυση - προσέγγιση στα παραπάνω κρίσιμα ερωτήματα .
Πρώτα – πρώτα όπως είχαμε αναφέρει εκτενώς σε προηγούμενο άρθρο μας , από το 1973 και μετά το κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να τυπώνει χρήμα ,για να το πούμε απλά ,χωρίς αντίκρισμα το χρυσό ή τα δολάρια , αλλά ανάλογα με το εκάστοτε Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν του (Α.Ε.Π).Η Ελλάδα το είχε αυτό το δικαίωμα από το
1973 έως τη 31η Δεκεμβρίου 1994.Με τη συμφωνία του Μάαστριχ οι χώρες που θα συμμετείχαν στη ζώνη του Ευρώ , δεν θα είχαν το παραπάνω δικαίωμα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σήμερα που υπάρχει απόλυτη ανάγκη στην αγορά για ρευστό, οι χώρες που δεν είναι στο Ευρώ να τυπώνουν χρήμα: Αγγλία 150 δις λίρες , Αμερική 787 δις δολάρια μόνο το 2009 και να το διοχετεύσουν στη αναθέρμανση της οικονομίας τους. Οι χώρες που ανήκουν στη Ευρωζώνη μη μπορώντας να τυπώσουν χρήματα είναι αναγκασμένες να το δανειστούν. Εκτιμάται ότι τα κράτη αυτά θα δανειστούν φέτος συνολικά 2,2 τρις Ε. Ειδικά για την Ελλάδα η οποία προβλέπεται να δανειστή φέτος 54 δις, η διαφορά του επιτόκιο δανεισμού, από αυτό της Γερμανίας ( SPRED ) είναι αυτή την εποχή 3,5% ,ήτοι δανειζόμαστε με 6.2 % για να το πούμε κανονικά. Δηλαδή δανειζόμαστε με υπερδιπλάσιο επιτόκιο από τη Γερμανία. Οι πιο πολλοί Έλληνες έχουν αντιληφθεί το κερδοσκοπικό παιγνίδι που παίζεται με το SPRED των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου και από τους διεθνείς οίκους αλλά και από τις Ελληνικές τράπεζες. Οι Ελληνικές τράπεζες από τη μια πήραν τα 28 δις (πακέτο Καραμανλή ) και από την άλλη σε συνεργασία με τα Μ.Μ.Ε., κάνουν εκτιμήσεις κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας , με αποτέλεσμα να κερδοσκοπούν δανείζοντας το Ελληνικό Δημόσιο με αυξημένο επιτόκιο. Απίστευτο και όμως Ελληνικό. Και ύστερα από όλα αυτά μας λένε ότι θα χρεοκοπήσουμε γιατί το δημόσιο χρέος μας είναι 115 % του Α.Ε.Π.
Αξίζει όμως να παρακολουθήσουμε από πού προήλθε και πως εξελίχθη το λεγόμενο Δημόσιο Χρέος. Όπως είχαμε αναφέρει και στο προηγούμενο άρθρο μας από το 1973 και μετά ,προς το τέλος του κάθε έτους συνήθως, το υπουργείο οικονομικών ζήταγε από τη Τράπεζα της Ελλάδας να του τυπώσει δραχμές για να καλύψει τις ανάγκες του. Αυτό το λογιστικό νούμερο ,το ποσό δηλαδή που χρεώσταγε το Υπουργείο Οικονομικών στη Τράπεζα της Ελλάδας , δηλαδή η μια τσέπη στην άλλη , το λεγόμενο παλιά εσωτερικό χρέος , το 1993 το πρόσθεσαν και το ονόμασαν Δημόσιο Χρέος . Πόσο ήταν το νούμερο αυτό το 1981; 10% του Α.Ε.Π. Πόσο ήταν το νούμερο αυτό το 1985 με το γνωστό « Τσοβόλα δώστα όλα » ; 17% του Α.Ε.Π. Πόσο έγινε το 1995 και 96 ,δηλαδή μετά το Μάαστριχ ; 63 – 64 % του Α.Ε.Π. και το χρεωστάγαμε επιπλέον και σε κάποιους. Τι μπορείς να πεις μετά ;
Εκτός από τη αλλαγή του ονόματος του εσωτερικού χρέους σε δημόσιο και την εισαγωγή του όρου SPRED, δηλαδή το κόψιμο του επιτοκίου δανεισμού στη μέση για να μη χτυπάει , είχαμε και την αλλαγή του ονόματος του εξωτερικού χρέους ,σε έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών .Ένα χρέος που κανένας δεν το αναφέρει και σπανίως το βλέπουμε στις εφημερίδες. Το χρέος δηλαδή που προέρχεται από τη διαφορά των προϊόντων που εισάγουμε ,με αυτά που εξάγουμε το οποίο και εκφράζει τη πραγματική κατάσταση της οικονομίας μας ,δεν θα πρέπει να το γνωρίζει και ο πολύς κόσμος. Πόσο είναι το χρέος αυτό σήμερα; 403.1 δις, δηλαδή το 168% του Α.Ε.Π. Αυξήθηκε κατά 15% μόνο τον τελευταίο χρόνο. Κάμψη 9,4% είχε η βιομη-
χανική παραγωγήτο2009. Λουκέτο έβαλαν 10.000 εμπορικές επιχειρήσεις το ίδιο έτος Και για να δέσει το θέμα καλά έρχεται το σύμφωνο σταθερότητας και όχι το πρόγραμ
μα σταθερότητας και ανάπτυξης που προσπαθούν να μας μπερδέψουν πάλι και τι μας λέει; Πρέπει το δημόσιο χρέος από 115% που είναι σήμερα ,να γίνει στη δεκαετία το 60% του Α.Ε.Π. Όλη αυτή η οικονομική πίεση που ασκείται τα τελευταία χρόνια ,όλο αυτό το ξεπούλημα της δημόσιας ,της δικιά μας δηλαδή , περιουσίας που γίνεται , γίνεται για να ικανοποιηθεί αυτός ο όρος του συμφώνου σταθερότητας.
Ένα προμελετημένο έγκλημα. Από τη μια σου αφαιρούν το δικαίωμα να τυπώνεις χρήμα και να το κάνεις παραγωγική διαδικασία. Στη συνέχεια σε υποχρεώνουν να το δανείζεσαι ,όχι μόνο για τις εισαγωγές σου αλλά και για τις εσωτερικές σου ανάγκες ταυτόχρονα σου προσθέτουν το λογιστικό εσωτερικό χρέος όλων των προηγούμενων χρόνων και σου λένε το χρωστάς. Έρχεται και τέλος το σύμφωνο σταθερότητας και σου λέει πούλα ότι έχεις και δεν έχεις για να μειώσεις το χρέος σου στο 60 %. Με μια φράση εμείς θα σου δίνουμε τυπωμένο χαρτί και εσύ θα καταστρέφεις την οικονομία σου ,ή θα στηρίζεις τη δικιά μας αγοράζοντας φρεγάτες και αεροπλάνα. Έτσι δεν έγινε με τις χωματερές των αγροτικών προϊόντων , με τις επιδοτήσεις για να κοπούν τα αμπέλια μας ; Φθάσαμε σήμερα να προτιμούν οι αγρότες της Θεσσαλίας να πάρουν 5 Ε ανά στρέμμα επιδότηση παρά να καλλιεργήσουν. Ας θυμηθούμε τι έγινε με τη χρηματοδότηση για το εκσυγχρονισμό της Χαλυβουργικής για την οποία ετίθετο ο όρος ,το πρόγραμμα να προβλέπει μείωση της παραγωγής στο 1/3.
Χρειάζεται τόσο πολύ μυαλό για να αντιληφθούν ότι, αν δεν υπάρχει παραγωγική
διαδικασία της οποίας το κέρδος, θα φορολογεί το κράτος για να καλύψει τις ανάγκες του δεν επιβιώνει το σύστημα ; Απλά μαθηματικά είναι. Και ποίος είναι ο τρόπος να συμβεί αυτό; Ένας και μοναδικός .Να τυπωθεί χρήμα και να πάει σε αναπτυξιακά προ γράμματα. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα μειωθεί η ανεργία και θα σταματήσει αυτή η επι-
δρομή στα εισοδήματα του κόσμου που παγώνει την οικονομία. Τι μας διδάσκει το παράδειγμα της Ιαπωνίας ,η οποία τη δεκαετία του 90 είχε τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα σήμερα ; Πήρε σκληρά μέτρα στην αρχή με τρεις μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό της σύστημα χωρίς να καταφέρει τίποτα . Αντίθετα το έλλειμμα και το εξωτερικό χρέος της εκτινάχθηκαν .Σήμερα με αφορμή τη πρόσφατη κρίση τύπωσε χρήμα φθάνοντας το εσωτερικό χρέος της στο 200 %. Αντί να χρεοκοπήσει όμως η οικονομία της όπως μας λένε ,άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στο ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας της .
Τι υποστηρίζει ο αναλυτής του Ιαπωνικού οίκου Nomura , Ρίτσαρντ Κου;
Οι προτάσεις εξυγίανσης της Κομινσιόν για την οικονομία της Ελλάδας ,ίσως οδηγήσουν στη καταστροφή. Επικρίνει επίσης τους διάφορους διεθνείς οίκους οι οποίοι δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους αυτή τη παράμετρο και θυμίζει το περυσινό «πακέτο» στήριξης της Ε.Ε. στην ανατολική Ευρώπη με τη στήριξη στο ισοζύγιο πληρωμών και την δημιουργία υποδομών στις χώρες αυτές.
Τι υποστήριξε ο νομπελίστας οικονομολόγος κ. Τζ. Στίγκλιτς στο συνέδριο του Economist ; Πέραν της μείωσης του ελλείμματος , θα πρέπει να δοθεί έμφαση και στην ανάπτυξη. Η περικοπή των δαπανών προκαλεί και τη μείωση του Α.Ε.Π., άρα δεν μειώνει τελικά το έλλειμμα. Η μείωση των μισθών δεν λύνει το πρόβλημα, αντι-
θέτως θα πρέπει να γίνουν αυξήσεις . Αντί για κάτι τέτοιο ,τι μας λέει η κυβέρνη-
ση; Περικοπές στους μισθούς , αύξηση των φόρων , κόψιμο του 14ου μισθού. Ήδη
η ανάπτυξη το 2009 από –1,2% που πρόβλεπε το λεγόμενο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης ,έγινε –2%.Δηλαδή το περίφημο πρόγραμμα ήδη βγήκε εκτός και όχι ανάπτυξη δεν φέρνει ,αλλά μας οδηγεί κατ ευθείαν στο γκρεμό.
Δεν ξέρω σε πόσα από τα ερωτήματα του προλόγου μπόρεσα να δώσω απάντηση,
αλλά σίγουρα ισχύουν δύο πράγματα. Πρώτο ότι το πρόβλημα της Ελληνικής οικο-
νομίας ξεκινάει πολύ πριν από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Αμερική και δεύτερο ότι τα μέτρα που προτείνει η Κομινσιόν αποκλείεται να δώσουν λύση ,πράγμα το οποίο το γνωρίζουν και οι ίδιοι . Στο ερώτημα γιατί το κάνουν ας δώσει ο καθένας την απάντηση που του ταιριάζει . Η καλύτερη βέβαια απάντηση είναι αυτή που δίνεται όχι με λόγια ,αλλά με έργα στους δρόμους η οποία είναι και η μόνη που φοβούνται.

Σπύρος Κουρούμαλης

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ & ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Σκέψεις, απόψεις & προβληματισμοί …

Στις 3/2/2010 ο Δήμος Σικυωνίων κάλεσε τους δημότες του να συμμετάσχουν σε λαϊκή συνέλευση με θέμα τη διοικητική μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης «Καλλικράτης». Αν και οι λαϊκές συνελεύσεις αποτελούν μια ευκαιρία να ενημερωθούν οι πολίτες, να εκφράσουν τη γνώμη τους και να ελέγξουν τη δημοτική αρχή, η συγκεκριμένη, όπως και άλλες παλιότερα, δεν είχε συμμετοχή. Ίσως να μην υπήρξε επαρκής και έγκαιρη ενημέρωση του κόσμου για την πραγματοποίησή της (πάντως πανό ήταν αναρτημένο σε κεντρικό σημείο του Κιάτου) ή το γεγονός αυτό να οφείλεται στο ότι οι πολίτες σήμερα αποστρέφονται τις συλλογικές διεργασίες και ακολουθούν το δρόμο της ιδιώτευσης. Οι αιτίες και οι ευθύνες που οδήγησαν τον κόσμο στην παραίτηση και τον ατομικισμό είναι πολλές (δεν είναι της παρούσης ν’ αναφερθούν), με τις περισσότερες κατά τη γνώμη μου, να βρίσκονται στην πλευρά εκείνων που τα τελευταία χρόνια άσκησαν εξουσία, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.

Η ενέργεια του δήμου, πάντως, να καλέσει τους πολίτες σε λαϊκή συνέλευση για ένα θέμα που θα επηρεάσει τη ζωή τους τα επόμενα χρόνια ήταν σωστή, ανεξάρτητα από την ανταπόκριση του κόσμου. Μόνο που, μετά την ενημέρωση που έγινε, χρειαζόταν να δοθεί το βάρος περισσότερο στους απλούς πολίτες, οι οποίοι πρώτοι έπρεπε να πάρουν το λόγο και να κάνουν τις προτάσεις τους και κατόπιν να μιλήσουν οι εκπρόσωποι των δήμων και των υπολοίπων φορέων. Και αυτό δεν είναι ζήτημα διαδικασίας, είναι ζήτημα ουσίας και αντίληψης του πώς αντιμετωπίζεται ο απλός πολίτης από τους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι πρωτίστως και κύρια οφείλουν ν’ ακούν και να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη των πολιτών που εκπροσωπούν και κατόπιν να τοποθετούνται φυσικά και οι ίδιοι. Δημόσια διαβούλευση δε σημαίνει να μιλήσουν μεταξύ τους οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές, οι αρχηγοί των κομμάτων, αλλά σημαίνει να πει τη γνώμη του και ο κόσμος, οι πολίτες που βρίσκονται εκτός κέντρων εξουσίας και η γνώμη τους ν’ ακουστεί.

Τώρα σε ότι αφορά τον Καλλικράτη, η μεταρρύθμιση αυτή έχει υποστηρικτές και μη, ενώ υπάρχουν και πολίτες που τη βλέπουν με έντονο σκεπτικισμό. Οι υποστηρικτές της διοικητικής μεταρρύθμισης μεταξύ των άλλων αναφέρουν ότι θα οριοθετηθούν αρμοδιότητες ανάμεσα στους διευρυμένους δήμους και την περιφέρεια, που τώρα θα είναι αιρετή και ότι θα δημιουργηθούν ισχυρές διοικητικές ενότητες πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης με επάρκεια, αποτελεσματικότητα και σωστές υπηρεσίες στην εξυπηρέτηση του δημότη για διάφορα θέματα (π.χ. πολεοδομίας κ.α.) κ.λ.π. Προσωπικά πιστεύω ότι η αυτοδιοίκηση δεν πάσχει από μέγεθος, πάσχει από πόρους, αρμοδιότητες και εξουσίες.Αν λοιπόν δημιουργηθούν δήμοι μαμούθ, θα χαθεί η αμεσότητα δημότη και δημοτικής αρχής, θα δημιουργηθούν δήμοι απρόσωποι και επομένως θα υπάρξει τεράστια δυσκολία στην επίλυση των καθημερινών προβλημάτων. Το ζήτημα πιστεύω δεν είναι η δημιουργία τεράστιων δήμων δύσκολα διοικούμενων και εύκολα ελεγχόμενων από την κρατική εξουσία και τα κόμματα. Η αυτοδιοίκηση δεν πάσχει από ένα ανανεωμένο κρατικό και κομματικό έλεγχο, που με την εφαρμογή του Καλλικράτη θα είναι εντονότερος και μεγαλύτερος. Αντίθετα θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ενεργοποίηση των πυρήνων των τοπικών κοινωνιών(δηλ. στην ενεργοποίηση της γειτονιάς, του δημοτικού διαμερίσματος, του δήμου). Η αποτελεσματικότερη ενεργοποίηση και λειτουργία αυτών δεν εξυπηρετείται με τη δημιουργία υδροκέφαλων δήμων. Επιπλέον θα πρέπει να κατοχυρωθεί η απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα, τόσο στις βουλευτικές όσο και στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, προκειμένου να καταγράφονται όλες οι κοινωνικοπολιτικές τάσεις. Άλλωστε και στην Ευρώπη ο μέσος όρος κατοίκων ανά δήμο είναι σήμερα 5.100 κάτοικοι/δήμο. Πιο συγκεκριμένα στις κάτωθι χώρες ισχύουν: Γαλλία 1600 κάτοικοι/δήμο, Αυστρία 3.400 κάτοικοι/δήμο, Ισπανία 4.900 κάτοικοι/δήμο, Γερμανία & Ιταλία 7.100 κάτοικοι/δήμο. Ήδη στην Ελλάδα με τους Καποδιστριακούς δήμους έχουμε ξεπεράσει το μ.ο. κατοίκων/δήμο που ισχύει στην Ευρώπη. Σήμερα στη χώρα μας ο μ.ο είναι 10.200 κάτοικοι/δήμο και με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ίσως να φτάσει και στους 30.000 κατοίκους/δήμο!

Το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα πρόβλημα της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει να κάνει, κατά τη γνώμη μου, με την απόδοση αρμοδιοτήτων και φυσικά με την οικονομική αυτοδυναμία της, η οποία θα επέλθει μόνο όταν εκχωρηθούν πόροι από την κεντρική εξουσία και εφαρμοστούν μέτρα που θ’ αποδώσουν άμεσα. Ένα τέτοιο είναι π.χ. η κατά 50% καταβολή του φόρου εισοδήματος των δημοτών στους δήμους. Γεννάται πάντως το ερώτημα πώς θα στηριχτούν οικονομικά οι διευρυμένοι Δήμοι, όταν τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Μήπως με την αύξηση των δημοτικών τελών σε περίοδο μάλιστα οικονομικής κρίσης; Μήπως με το να πληρώσει το μάρμαρο ο πολίτης, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Πώς είναι δυνατόν ένας τεράστιος δήμος, αρκετά μεγαλύτερος του σημερινού, ν’ ασκήσει αναπτυξιακή πολιτική, ν’ αναπτύξει δράση, να πραγματοποιήσει έργα, χωρίς πόρους; Ακόμη και στην περίπτωση που οι αυτοδιοικητικοί έχουν τις καλές προθέσεις και την επιθυμία να παράξουν έργο, με την έλλειψη πόρων δε θα τα καταφέρουν. Στην περίπτωση αυτή ο ρόλος τους θα είναι εντελώς άχαρος και διακοσμητικός. Εκτός βέβαια και ενδιαφέρονται κάποιοι μόνο για τους τίτλους και τ’ αξιώματα σ’ ένα μεγάλο δήμο.

Επίσης με το νέο σχέδιο για τη διοικητική μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» μπαίνει ταφόπλακα στη δημιουργία ανεξάρτητων, υπερκομματικών σχημάτων, που θα διαμορφώσουν το πρόγραμμά τους και τον τρόπο παρέμβασής τους μετά από τοπικές συζητήσεις, λαμβάνοντας υπόψη και τις τοπικές ανάγκες.

Τέλος σε ότι αφορά την εκπαίδευση, με τον Καλλικράτη ανοίγει ο δρόμος για τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων της Α’/θμιας και Β’/θμιας εκπαίδευσης στην περιφέρεια και τους δήμους. Αν αυτό το συνδέσουμε με τις προγραμματικές δηλώσεις αρμοδίων και με το κυβερνητικό πρόγραμμα, η μεταφορά της ευθύνης για την εκπαίδευση στους ΟΤΑ αποτελεί κεντρική επιδίωξη της νέας ηγεσίας του Υπ. Παιδείας. Όπως τόνισε η Υπ. Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου στο 14ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, η περιφερειακότητα θα αφορά τόσο στο αναλυτικό πρόγραμμα (θα είναι εθνικό κατά 85% και περιφερειακό κατά 15%), όσο και στους διορισμούς, που θα γίνονται μεν με ευθύνη του Υπ. Παιδείας αλλά η διαχείριση του προσωπικού θα μεταφερθεί σε περιφερειακό επίπεδο. Με την υλοποίηση της πολιτικής της περιφερειακής οργάνωσης της εκπ/σης διασπάται το ενιαίο της Δημόσιας Εκπ/σης, δημιουργούνται σχολεία πολλών ταχυτήτων, αφού τα σχολεία της χώρας δε θα ακολουθούν το ίδιο ενιαίο πρόγραμμα σπουδών. Μέσα δε από την αξιολόγηση του εκπ/κού έργου και των αναλυτικών προγραμμάτων, που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση – τα οποία θα είναι διαφορετικά από περιφέρεια σε περιφέρεια – θα προχωρήσει αργά αλλά σταθερά η κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η διαχείριση του εκπ/κού προσωπικού ανά περιφέρεια ή δήμο πρακτικά σημαίνει ότι θα υπάρξει ουσιαστικά ένα διαφορετικό εργασιακό καθεστώς για κάθε εκπ/κό, με τελικό στόχο τις ατομικές συμβάσεις με τα σχολεία. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υφυπουργού Παιδείας κ. Πανάρετου για διορισμό των εκπ/κών απευθείας στη σχολική μονάδα επιβεβαιώνουν αυτές τι προθέσεις της ηγεσίας του Υπουργείου. Ανομολόγητος τελικός στόχος των εμπνευστών της περιφερειακής αποκέντρωσης είναι το πέρασμα στο καθεστώς της υπογραφής ατομικής σύμβασης του εκπ/κού με τον εργοδότη του, όπως γίνεται στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί ο κάθε εκπ/κός διαπραγματεύεται μόνος του με τον εργοδότη του το εργασιακό καθεστώς και την αμοιβή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο κλάδος της δημόσιας Β’/θμιας εκπ/σης διαφωνεί κατηγορηματικά με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (διορισμοί, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα, κ.λπ.).

Πάνος Κατσούλας

Δημότης Δήμου Σικυωνίων – Εκπ/κός

Πρόεδρος ΔΣ Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας